νόηση, ετών 18:)

Σας παρακολουθώ σιωπηλά.Σας βλέπω σχεδόν κάθε μέρα - εσάς... εμάς εδώ κάτω. Δεν μπορώ πια να πω λόγια πόνου και μελαγχολίας. Όχι γιατι ξέχασα, όχι γιατι δεν ξέρω πως ειναι... Είναι πολύ δύσκολο να μοιραστώ όσα νιώθω αυτήν την περίοδο. Πώς να φωνάξω την χαρά μου - στέλνοντας μυνημα αισιοδοξίας. Πείτε μου πως... ...σκέφτομαι μόνο πως όλοι μας πρέπει να διώξουμε την κακή σκέψη απο τις πλάτες μας. Να δουμέ το μέλλον μας με λίγο περισσοτερο χαμογελο και ήλιο. Μπορεί τα παιδιά μας να μην μοιαζουν με τα αλλα.....αλλα και κανένα αλλο παιδί δεν μοιαζει με το δικό μας.. Κάθε ύπαρξη είναι διαφορετική και στην διαφορετικότητα της επενδύουμε . Αυτήν την περίοδο επενδύω στην μικρη Μαρία. Επενδύω το μέλλον της. Ξεκινήσαμε μαθήματα ζωγραφικής - μια ενασχόληση που την ευχαριστεί ιδιαίτερα βγάζοντας ταυτόχρονα σκέψεις και συναισθήματα . Ταυτόχρονα ανοίγω τον δρομο της για το μελλον. Αυτήν την περίοδο ξεκινήσαμε εντατικές συνεδρίες ψυχολογίκης υποστήριξης ( χρόνια έψαχνα να βρω εκείνον/η που θα μας έκανε την σωστή δουλεία). Επιτέλους βρήκαμε τον σωστό άνθρωπο για να οργανώσουμε το συναίσθημα. Αυτήν την περίοδο χαιρόμαστε γιατι επιτέλους η μικρούλα μας που τόσα χρόνια βρισκόταν σε έναν φαυλο κύκλο έχει αρχίσει να οργανώνεται στα πλαίσια μιας φυσιολογικής ζωής. Μιας ζωής χωρίς κρίσεις (Ε). Μιας ζωής χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Μιας ζωής χωρίς αλλοπρόσαλλες συμπεριφορικές αλλαγές. Ο αγώνας προχωράει...βέβαια τώρα με καλύτερη διάθεση. Πιο αισιοδοξα. Ερωτηση : Μαρία τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις ? Απάντηση : Μαμά και Ζωγράφος .... (το ονείρο της σκέφτομαι οτι έχει πολλές πιθανότητες πλεόν να υλοποιηθεί) ΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ - ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!!!!!