νόηση, ετών 18:)

Ακούω συνεχώς για ανθρώπους που πάσχουν από κατάθλιψη.Πόσοι από αυτούς έχουν πραγματικό λόγο και πόσοι απλά το χρησιμοποιούν ως άλλοθι για να μην έχουν οι άλλοι προσδοκίες από αυτούς και να τους λυπούνται;Δυστυχώς πολλοί. Η κατάθλιψη είναι μόδα πλέον μόνο που δεν μπορώ να λυπηθώ αυτούς που πέφτουν σε κατάθλιψη γιατί έχω μάθει να βλέπω το ουσιαστικό και να αγωνίζομαι για πράγματα που ίσως οι άλλοι θεωρούν ανέφικτα. Πιστέψτε με, μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δεν βιώνουν δυσκολίες σαν και τις δικές μας παίρνουν αντικαταθλιπτικά. Γιατί; Διότι η ναρκοκουλτούρα πάντα ήταν και εξακολουθεί να είναι η εύκολη λύση. Είναι ο τρόπος να διαστρεβλώσεις την πραγματικότητα και να μην βλέπεις το πρόβλημα. Έτσι μας έμαθαν! να ζούμε σε εικονική πραγματικότητα πλασματικής ευτυχίας και όταν ανακαλύπτουμε ότι άλλη είναι η αλήθεια δεν μπορούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας. Κατάθλιψη; Δεν προλαβαίνω να πάθω και ίσως να μην έχω το δικαίωμα ή την πολυτέλεια να την πάθω γιατί έχω άλλα πράγματα να κάνω. Πρέπει να φροντίσω να είμαι εγώ καλά και ισορροπημένη για να μπορώ να στηρίζω τις επιλογές μου και να αντιμετωπίζω όσα δεν είχα υπολογίσει. Πρέπει να αγωνιστώ για τον Οδυσσέα μου, να΄είμαι η φωνή του, να αποκωδικοποιώ όσα θέλει να μου πεί και δεν μπορεί, να αναγνωρίσω σε αυτόν τις ιδιαίτερες ικανότητες του και πιστέψτε με είναι πολλές και πάντα με εκπλήσσουν όταν συνειδητοποιώ την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης και το μεγαλείο της. Πρέπει να σταθώ στα παιδιά μου, τα οποία ανήκουν σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες και να μην είμαι κομπάρσος στην ζωή τους. Πρέπει να τα διδάξω ξεχασμένες ανθρώπινες αξίες που τιμάνε τον άνθρωπο και να τα βοηθήσω να μάθουν πως να αντιμετωπίζουν πιθανές πτώσεις. Πρέπει να αγωνιστώ για τα δικαιώματά μου σε μία κατ΄ επιφαση δημοκρατική κοινωνία και να μην αφήσω να με φιμώσουν ή να με χαπακώσουν με το κίβδηλο,το πλαστό ,το δήθεν.Πρέπει να γωνιστώ για το δικαίωμά μου να κάνω όσα παιδιά θέλω και να μην δίνω λογαριασμό σε κανέναν γιατί έχω αποφασίσει να ζήσω έτσι αντισυμβατικά και γιατί συνεχίζω μετά από αυτά που μου έτυχαν. Κατάθλιψη; Ευχαριστώ δεν θα πάρω γιατί δεν έχω δικαίωμα όταν υπάρχουν μανάδες που στέκονται στα πόδια τους ακόμη, με τα παιδιά τους να έχουν μείζονα προβλήματα. Σε αυτές τις μανάδες είναι αφιερωμένες αυτές οι σκέψεις και όλες οι προσευχές μου γιατί αυτές είναι πραγματικές ηρωίδες. Γυναίκες που θέλουν να ουρλιάξουν, να εξαφανιστούν, να μην υπάρχουν και όμως είναι εκεί αγέρωχες κοντά στα παιδιά τους και όταν τους έρχεται να φωνάξουν τα αμέτρητα γιατί τους απλά θολώνει το βλέμμα τους και προσεύχονται για το ανεφικτο. Τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν παλεύεις με την ψυχή σου.