νόηση, ετών 18:)

Συνοδοιπόροι του ΝOESI.gr, αφουγκράστηκα τον παλμό της καρδιάς σας, ψηλάφισα το ξεδίπλωμα της ψυχής σας, και έκανα μαζί σας πλάι-πλάι την ίδια αναδρομή. Με αφορμή το απόσπασμα των Ferguson & Asch [διαβάστε: Γονεϊκότητα και αναπηρία]. Βιώματα που ένα ερέθισμα είναι αρκετό να τα αναβιώσει όπως μια σπίθα την καταλαγιασμένη φλόγα. Βιώματα μοναδικά που μας ταξιδεύουν στα κανάλια της ζωής μας έτσι όπως υπέροχα το [διαβάστε: Ταξίδι με άγνωστο προορισμό] επιχείρησε η κυρία Αλεξάνδρα Ταγκαλάκη. Μεγάλο λόγο για τίποτα "αληθινή μας" Angela. Όταν αγαπάμε τα αντέχομε όλα μέχρι να τελειώσει. Γιατί θα τελειώσει.. που θα πάει δεν θα τελειώσει;; Μόνο που ξεκίνησε γλυκά αυτό το παραμύθι αλλά ειδικά εμείς θα πάρουμε την πίκρα του μαζί μας. Μiranta σίγουρα το δικό σου αστεράκι θα είναι οδηγός -σκοπός της ζωής σου [διαβάστε: Εδώ και τώρα]. Μόνο που η διαδρομή μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών μας είναι ένα έργο που παίζουμε με σύμμαχο την νιότη μας, τον χρόνο που έχομε μπροστά μας, την δύναμη αντίστασης ενάντια στην ατυχία μας, την ελπίδα που πεθαίνει τελευταία. Το πείσμα για ζωή και δημιουργία, την ετοιμότητα για μια μάχη που τα δίνουμε όλοι όλα. Αλλά ο μέγιστος ρόλος που οφείλουμε να διαδραματίσουμε στην ζωή των παιδιών μας είναι όταν αυτά ενηλικιωθούν. Γιατί απλούστατα, τα δικά μας παιδιά δε θα μεγαλώσουνε ποτέ.. Τότε μπαίνει στην ζωή μας οριστικά και αμετάκλητα η πρόκληση της υπέρβασης. Καλούμαστε να υπερβούμε την φθορά του χρόνου. Να υπερβούμε τον πόνο που έγινε ένα μαζί μας. Nα υπερβούμε την μοναξιά και την αγανάκτηση για την απουσία της κρατικής μέριμνας για τα ΑμεΑ. Να σταθούμε όρθιοι. Δυνατότεροι από ποτέ. Να ξεπεράσουμε ακόμη και τον εαυτό μας. Να κινητοποιήσουμε την Νόησή μας για να μεθοδεύσουμε και οργανώσουμε την ζωή των παιδιών μας για την επόμενη μέρα, μετά από μας.. Αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει χρόνο, αποφασιστικότητα, μέθοδο, γνώση και κοινή γονεϊκή προσπάθεια. Η Οικογένεια είναι η Βηθλεέμ για όλα τα παιδιά του κόσμου και ιδιαίτερα για τα δικά μας παιδιά. Όσο πολυπληθέστερη είναι, όσο στενότερους και ισχυρότερους δεσμούς αγάπης και σεβασμού οικοδομεί τόσο πιο θετικά αποτελεσματικά συμβάλλει στην εξέλιξη των παιδιών. Πόσο μάλλον των δικών μας παιδιών που τα περισσότερα ερεθίσματα περνούν απευθείας μέσα από την ψυχή τους γιατί λείπει η δυνατότητα του νου να τα φιλτράρει και να αξιολογήσει. Η κατάθεση βάλσαμο της "γλυκιάς μας Μαίρης Βελλή" μιλά από μόνη της και ενισχύει την δική μου άποψη. Για ένα από τα λίγα πράγματα που έχω μετανιώσει στην ζωή μου είναι γιατί δεν έκανα άλλα παιδιά. Όσα παιδιά θα μου έστελνε ο Θεός. Λυγερή Βασιλείου