νόηση, ετών 18:)

Ιουλιος του 97, η γεννα ευκολη και γρηγορη ομως τα νεα ηταν δυσαρεστα. Το παιδι θα επρεπε να μεταφερθει στο παιδων γιατι ειχε κυανωθει το οποιο ηταν δειγμα καρδιοπαθειας. Ηταν ενας κακος εφιαλτης η μια περιπετεια που δεν ειχε ποτε περασει απο το μυαλο της; Το παιδι επρεπε να χειρουργηθει αμεσα και εκεινη αντι να εχει το σπλαχνο της στην αγκαλια της δεν μπορουσε ουτε να το βλεπει. Πολλα ερωτηματικα, αγωνιες, πονος. Παρα τις συστασεις των γιατρων την 2η κιολας μερα βγηκε απο το μαιευτηριο και πηγε στο ΠΑΙΔΩΝ φοβουμενη μηπως δεν ξαναδει τον αγγελο της. Οταν ανοιξε η πορτα της εντατικης τα λαβωμενα απο την πρωτη στιγμη της ζωης τους πλασματα ηταν παραταγμενα το ενα διπλα στο αλλο ομως αυτη το αναγνωρισε αν και το ειχε δει και αγκαλιασει μονο μια στιγμη ,ενα πεταχτο φιλι . . . Για 2 μηνες εμεινε ο μικρος στην εντατικη και εκεινη μερα δεν εχασε ουτε ενε επισκεπτηριο. Ηταν παντα εκει μεχρι που τον εβγαλε απο το νοσοκομειο και τοτε ενιωσε να ξαναγεννιεται. Το παιδι αν και πηγαινε καλα και οι προοπτικες ευοιωνες χαθηκε σε ηλικια 2 ετων. Την θυμαμαι να κουτρουβαλιαζεται στις σκαλες τπυ νοσοκομειου αγκαλια με το παιδι γιατι το ασανσερ καθυστερουσε. Την θυμαμαι να αδειαζει ενα μπουκαλι νερο στο κεφαλι της και να λεει οτι τον ηθελε οπως και να ηταν ακομη και αν εμενε φυτο σε ολη του την ζωη. Αυτη θα ηταν εκει κοντα του και παλι. Την θυμαμαι να μυριζει για μηνες ολοκληρους ρουχα του για να τον εχει κοντα του. Την θαυμασα αυτη την γυναικα οπως και οσες δεν ειχαν το προνομιο να γευτουν την γλυκια χαρα της γεννας ,του θηλασμου,της λοχειας και ομως παλευουν και στεκονται στα ποδια τους και κοντα στα παιδια τους με κουραγιο,αυταπαρνηση και μεγαλειο ψυχης. Καθε φορα που γενναω φερνω αυτη την ηρωιδα μανα και ολες τις αλλες στο μυαλο μου και προσευχομαι καθε βραδυα που περναω στο μαιευτηριο για αυτες και θυμωνω οταν βλεπω γυναικες να παραπονιουνται για τα παντα ακομη και για το οτι ξενυχτανε ταιζοντας το μωρο τους και να μην ευχαριστουν την ζωη για οσα τους εχει προσφερει χωρις να τους εχει στερησει. Αυτο ειναι αφιερωμενο σε εκεινη την γυναικα που με συγκλονησε με το θαρρος της και σε ολες τις γυναικες με παρομοιες εμπειριες. Αυτο το βιολογιο ειναι αφιερωμενο και σε σενα. Σουλα με πολυ θαυμασμο και αγαπη. Ελπίδα