Θέλω να μάθω για την εξέλιξη ….
Ο Χάρης μου δεν κατανοεί την έννοια του χρόνου και του χρήματος, αναρωτιέμαι αν κάποια στιγμή θα μάθει κάτι ….τον χρόνο και την ωρα τα δουλεύουμε περίπου 1 1/2 χρόνο όπως επίσης και το χρήμα, αλλά τίποτα ακόμα. Τώρα πηγαίνει Τρίτη τάξη και οι διαφορές μεταξύ των συμμαθητών του είναι πλέον εμφανείς . είμαι σίγουρή ότι οι χαρακτηρισμοί είναι πολύ σκληροί , χαζος ,ηλίθιος κ.α. Στο μαθησιακό κομμάτι υστερεί πολύ στα μαθηματικά πχ 7+2= 35!!! Δεν συζητάμε για τον πολλαπλασιασμό…. Στη ορθογραφία επίσης μαυρα χάλια. Ο δασκαλος του βέβαια μου έχει πει να μην αγχώνομαι καθόλου ( πράγμα που δεν μπορώ να το κάνω) και ότι με το αριθμομηχανάκι και το κομπιουτερ θα κάνει τη δουλειά μια χαρά όταν μεγαλώσει…. Στην ιστορία και στην εκθεση είναι πάρα πολύ καλός . Η κόρη σου έχει φίλους ?
Όταν μάθαμε για το Χάρη ήταν 5,5 χρ φύγαμε από την Αθήνα, για να μεγαλώσει στην φύση που τη λατρεύει πάρα πολύ και έχει απίστευτες γνώσεις για τα ζωα. Την πρώτη χρονιά που ξανα πήγε πρώτη ήταν ένα αγρίμι που σκαρφάλωνε στα δεντρα και δεν μπορούσε να παίξει με τα άλλα παιδιά με τη βοήθεια των δασκάλων ο Χάρης για 2 χρονιές πήγαινε πολύ καλά, αλλά τώρα τα παιδία τον βαριούνται αφού δεν παίζει κάτι άλλο…. Κάθε μέρα ερχοναι παιδια στο σπίτι – γιατί το σπίτι μας είναι η χαρά κάθε παιδιού με πολλά παιχνίδια, μαμά με διάθεση - και ο Χαρης κατεβαίνει κάτω στους φίλους του, αλλα χαλιέται γρήγορα .
Με τον αδερφό 5 χρ του μαλλιοξάζοναι καθημερινά ενώ με το μωρό 5.5 μν είναι μια χαρα!
Αν θες πες μου λίγα λόγια για την κόρη σου …. Κάνετε εργοθεραπείες ?
της το είπατε? αν ναι το κατανοεί ? εμεις του το είπαμε και σίγουρα λίγα εχει καταλάβει...
Έχω κι εγώ ένα αγοράκι 7,5 ετών που διαγνώσθηκε με το σύνδρομο Asperger μόλις πριν λίγους μήνες. Θα ήθελα να επικοινωνήσουμε. Το τηλέφωνό μου είναι 6937752720
συγνωμη δεν ξέρω να χειρίζομαι το φόρουμ και δεν είδα τη δική σου δημοσίευση … αν μπορείς πες μου και εσυ λίγα λόγια για τον γιό σου … πως τα πάει με φίλους, στο σχολείο, αν γνωρίζει τις έννοιες χρόνος , χρήμα
Ευχαριστώ !
Η δική μου κόρη (τώρα 14 ετών) όταν ήταν στην ηλικία του γιού σου όχι μόνο ιστορία και έκθεση δεν έγραφε, αλλά ούτε και να μιλήσει καλά-καλά δεν μπορούσε!....
Βέβαια εμείς έχουμε επιπλέον, σοβαρή γλωσσική διαταραχή, τόσο, που αναρωτιέμαι καμιά φορά, αν ήταν σωστός ο χαρακτηρισμός 'Asperger' απο το Ιατροπαιδαγωγικό...
Η διάγνωση και η παρέμβαση άρχισε από την ηλικία των 3,5-4 ετών περίπου,κυρίως με λογοθεραπεία.
Ο δρόμος μακρύς, δύσκολος και εξαντλητικός, αλλά μπορώ να πω καρποφόρος!
Τώρα η Ηλιάνα είναι Α' γυμνασίου, εξακολουθεί να έχει γλωσσικό πρόβλημα, αλλά είναι 'αστέρι' στην ορθογραφία, στα μαθηματικά και στις ξένες γλώσσες!
Όσο για φιλίες, ανύπαρκτες, όπως και των περισσότερων παιδιών με ΔΑΔ. Κύριος λόγος η ανικανότητα των παιδιών μας για ενσυναίσθηση, 'διαβάσματος' των προθέσεων και επιθυμιών των άλλων και μοιράσματος κοινών ενδιαφερόντων εκτός των εμμονικών τους...
Κουράγιο και μην το βάζεις κάτω. Οι προσπάθειές σου θα καρποφορήσουν και η πρόοδος του παιδιού θα σε ανταμείβει σιγά-σιγά καθημερινά!
Πες μου αν θέλεις να συζητήσουμρ ο,τιδήποτε άλλο...
Σε χαιρετώ,
ΜΑΡΙΑ
Είμαι μητέρα 5χρονου αγοριού που έχει διαγνωσθεί με ΔΑΔ και τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται για Asperger. Θεμελιώδες είναι να διαβάσει κανείς το βιβλίο του Attwood για το σύνδρομο, όπου αναφέρεται πως η βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων των ατόμων αυτών συνιστά και ένα είδος "αποθεραπείας" τους, αν μπορεί να χρησιμοπποηθεί αυτή η λέξη. Αυτά σε ιδανικές συνθήκες, γιατί στην Ελλάδα επικρατεί χάος. Ο γιος μου κάνει λογοθεραπεία, εργοθεραπεία και 1 ώρα μουσικοθεραπεία, τα οποία είναι αρκετά για να τινάξουν τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό στον αέρα, χωρίς βεβαίως να είναι αρκετά. Αυτό που από δυστυχώς αργά κατάλαβα είναι ότι οι γονείς είναι οι θεραπευτές, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται συνεχή ενημέρωση. Και πάντα υπάρχει η απορία: Κάνω το σωστό; Πρόσφατα έμαθα για το RDI και σκέφτομαι να το εφαρμόσω, καθώς και την ιπποθεραπεία. Δεν ξέρω αν πρέπει να στραφώ στη μέθοδο ABA και να επιχειρήσω την ειδική δίαιτα. Δεν ξέρω΄αν το κέντρο που πηγαίνει το παιδί μου είναι το καλύτερο γι' αυτό. Όσοι γονείς έχετε δοκιμάσει διάφορα, προσέλθετε! Η γνώμη σας είναι πολύτιμη! Και καλό μας κουράγιο!
Οι γονείς όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα μεγάλο ή μικρό πρέπει να κάνουν μεγάλο μέρος της θεραπείας στο σπίτι για να έχουν καλύτερα και γρηγορότερα αποτελέσματα αρκεί να ενημερώνονται και να κάνουν σωστά την όποια θεραπεία
Στο γιο μου έκανα και κάνω εγώ στο σπίτι έργο θεραπεία μια και δεν υπάρχουν χρήματα για καθημερινές συνεδρίες
θελει υπομονη και δυναμη!!!
ειμαι στην διαθεση σου!!
Μενω σε μια μικρη επαρχιακή πόλη που οι πόρτες και τα στόματα είναι κλειστά όταν υπάρχει πρόβλημα. Οι γονεις πρέπει να στηρίζουν ό ένας τον άλλο !!!!
Η κόρη μου γίνεται 5 ετών το Γενάρη διαγνώστηκε πρόσφατα με το σύνδρομο Asperger. Χρόνια έτρεχα στους γιατρούς και απάντηση δεν έπαιρνα. Τώρα σιγά σιγά προσπαθώ να βρω ενα μπουσουλα, τι να κάνω. Το κυριότερο πρόβλημα μου είναι ότι η μικρή δεν μπορεί να κάνει φιλίες και αυτό την στεναχωρεί. Θα θελα πολύ να βρω και άλλους γονείς να επικοινωνούσαμε.
Καλησπερα haritini. Ο γιοσ μου ειναι 4,5 ετων με συνδρομο Ασπεργκερ. Παει προνηπιο και ενω ειναι πολυ κοινωνικος δεν εχει καταφερει να κανει πραγματικες φιλιες. Πραγμα που τον στεναχωρςι οπως και στην δικη σου περειπτωση με την κορουλα σου. Ειμαι στη διαθεση σου για επικοινωνια.
Καλησπερα. Ο γιος μου ειναι 4,5 ετων με το συνδρομο ασπεργκερ. Μας εγραψαν απο το Κεντρο Παιδ/κης στην Ηπειρου θεραπεια συμπεριφορας. Ηθελα να ρωτησω απο τη ηλικια ξεκεινανε την ψυχοθεραπεια. Εσεις εχετε κανει ψυχοθεραπεια; Και αν ναι απο ποια ηλικια; (για τη μανουλα με το 8ετων αγορακι)
Ευχαριστω πολυ
Θα ηθελα και'γω να επικοινωνήσω με γονεις για το συνδρομο. Ο γιος μου ειναι 4,5 ετων και θα ηθελα να μαθω πια ειναι η πορεια τους μεγαλωνοντας, και τι παρεμβασεις μπορω να κανω για τησ κοινωνικες δεξιοτητες.
Ήθελα να μαθω απο γονείς αν γνωριζουν καποια μεθοδο που να βοηθαει στην κοινωνικοτητα των παιδιων που ειναι στο φασμα. Κατι που να εχουν δοκιμάσει και να έχουν δει αποτελέσματα.
Καλημέρα και Χρόνια Πολλά. Σας είπε ο γιατρός ότι το παιδάκι χρειάζεται ψυχοθεραπεία ή σας στο γράψανε στη γνωμάτευση για το Ταμείο σας; Συνήθως μας γράφουν ότι προβλέπει ο ΕΟΠΥΥ για να πάρουμε τα 440 ευρώ πίσω. Εμείς κάνουμε Λογο- Εργο- Ειδικη Αγωγή (μεσα σε αυτες τις θεραπείες δουλεύεται η συμπεριφορά) ότι κάνουνε δηλαδή ολα τα παιδακια σε αυτη την ηλικια με τετοια διαγνωση.
Καλησπερα και χρονια πολλα. Η γιατρος με ρωτησε πωσ δουλευουμε την κοινωνικοτητα του παιδιου, ενω της ειπα οτι κανουμε λογο, εργο, ειδικη αγωγη. Η αληθεια ειναι οτι δεν μου μιλησε για ψυχοθεραπεια, αλλα εγω βλεπωντας "θεραπεια συμπεριφορασς" αρχισα να αναρρωτιέμαι μηπως πρεπει να κανω κατι παραπανω σε σχεση με αυτο. Οσο για το οτι μας γραφουν, οτι προβλεπει ο ΕΟΠΥΥ για να παρουμε τα 440 ευρω μεχρι και περυση μου εγραφε μονο λογο, εργο, και ειδικη αγωγη. Σ'ευχαριστω πολυ για την απαντηση. Τουλαχιστον ηρεμησα προς το παρόν σε σχεση με τις ψυχοθεραπειες.
Καλησπέρα, μου θυμίζετε ακριβώς την ζωή μας με τον Ανδρέα που τώρα είναι 15 χρονών-κατά συνέπεια ζούμε με το asperger 15 χρόνια και είμαστε αχώριστοι φίλοι. Μια συμβουλή... Πάρτε και διαβάστε το βιβλίο της Kristin Barnet.. "To παιδί που μιλούσε με τους πλανήτες", εκδόσεις Ψυχογιός.
Προσέξτε πολύ με τα Κέντρα, αν μπορείτε κάντε το πρόγραμμα στο σπίτι, μην ταλαιωρήστε κι εσείς και το παιδί.Υπάρχουν πολλές καλές ομάδες ή ένας μόνο θεραπευτής που μπορείτε να δουλέψετε μαζί και μπορεί να είναι και πιο οικονομικά, το σίγουρο είναι ότι θα αναπτύξετε πιο "οικογενειακή" σχέση γατί θα τον/την μάθετε πιο καλά. Εμπειρικά τα λέω όλα αυτά... πάθαμε και μάθαμε!! Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου ευχαρίστως στο roula.katsabiri@piraeusbank.gr
Με... συναδελφικούς χαιρετισμόύς και την αγάπη μου στο αγγελούδι σας, Ρούλα
Πρότυπα λειτουργίας, πρότυπα καλών πρακτικών, πρότυπα τεχνογνωσίας. Σε όλα τα Κέντρα, τα σχολεία, τα ιδρύματα, τα εργαστήρια, όπου φοιτούν τα δικά σας παιδιά.
Το δέχομαι αυτό που λέτε, γιατί αυτό βρήκατε γύρω σας στα Κέντρα. Αλλά είναι χρέος μας (των επαγγελματιών) να αλλάξει αυτή η εικόνα. Και όσα λίγα ή πολλά καλά Κέντρα υπάρχουν να αναδειχτούν και να αναδείξουν και άλλα με το παράδειγμά τους.
Μόλις τώρα έγινα μέλος και θα ήθελα να σας καλημερίσω και να μοιραστώ μαζι σας τις εμπειρίες και τα συναισθήματα μου ως μητέρα ενός παιδιού μου συνδρομο Asperger.
Καλησπέρα, είμαι μητέρα ενήλικου παιδιού με asperger και θα ήθελα να επικοινωνήσω με γονείς που έχουν ενήλικα παιδιά. Ο γιός μου είναι 23 χρονών, εργάζεται και εγώ είμαι απίστευτα περήφανη και ευτυχισμένη μαμά.! Μαχόμενοι με το αδύνατο καταφέραμε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Το mail μου είναι katedimaki@hotmail.com
Στην αρχή προσπαθείς να το συνειδητοποιήσεις, το παιδί μου έχει άσπεργκερ, γιατί σε τι φταίω, τι έκανα, τι σημαίνει, (φόβος , αγωνία, άγχος, ντροπή) μετά οι ειδικοί, αρχίζεις το πήγαινε έλα μου τα λένε καλά, έχουν δίκιο, ποιόν να εμπιστευτώ πάς στις συνεδρίες παίρνεις λίγη δύναμη γυρνάς σπίτι, δύσκολη η καθημερινότητα. Και τα χρόνια περνούν, και οι δυσκολίες παραμένουν, αλλάζεις τους ειδικούς γιατί δεν τους εμπιστεύεσαι ή γιατί σου συστήσανε κάποιους καλύτερους, περνάς επιτροπές, παίρνεις διάγνωσεις, για να το συνειδητοποιήσεις καλύτερα. Πότε είσαι καλά, πότε απελπισμένος, πότε λές "μπα λάθος κάνανε", άλλοτε αισθάνεσαι δυνατός άλλοτε στα όρια σου η πέρα απο αυτά. Πάντα σε κάτι ελπίζεις, πάντα περιμένεις το θαύμα, πάντα προσεύχεσαι, και πάντα αγωνιάς για τη τύχη του παιδιού σου, για το μέλλον του., για τη διαδρομή του. Αυτές είναι οι σκέψεις μου το τελευταίο διάστημα και ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.
Και πάντα μόνη ,αν μου επιτρέπετε να συμπληρώσω.Τουλάχιστον έτσι το βιώνω εγώ.Όταν πήρα τη πρώτη αξιολόγηση του Αλέξανδρου έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.Δεν είναι δυνατόν ,όχι το μωρό μου.Και ξαγρυπνούσα κάθε βράδυ έχοντάς τον στην αγκαλιά μου και παρακαλούσα να είχα τη δύναμη να μπω μέσα στο μυαλουδάκι του για να δω πώς σκέφτεται,να καταλάβω τι είναι αυτό που τον μπλοκάρει.Να το "φτιάξω".Η δύναμη και η αγάπη της μάνας μπορεί να κινήσει και βουνά.Τους είχα όλους απέναντι ,εγώ ήμουν η τρελλή που τρέχει το παιδί χωρίς λόγο.Και η δική μου η καρδιά να γίνεται κομμάτια κάθε φορά που το παιδί μου έλεγε επαναλαμβανόμενα την ίδια ακριβώς λέξη,ακόμη και στον ύπνο του,ακριβώς με τον ίδιο τόνο στη φωνή του.Να τον κοιτάω και το βλέμμα του να με διαπερνά ,λες και δεν υπήρχα,λες και κοίταγε τον τοίχο πίσω μου.Ήθελα τόσο πολύ να νιώσω μόνο ένα του βλέμμα,μια αγκαλιά.Αλλά τίποτα....Και να αναρτιέμαι τι εχω κάνει λάθος,να το καταλάβω για να βοηθήσω το μωρό μου.Και τον εαυτό μου.Ξέρετε μέχρι τι έχω ακούσει;Ότι φταίω εγώ που το παιδί μου ήταν έτσι.Αυτό που με πλήγωνε ήταν ότι το έλεγαν άνθρωποι θεωριτικά δικοί μου.Φταίω γιατι δεν τον έβγαζα πολύ έξω κι ας ήταν ό μικρός κάθε μέρα στις κούνιες κι εγώ έγκυος στον δεύτερο.Να είσαι στον πάτο και να σου δίνουν μια για να πας πού;Δεν έχει πιο κάτω ρε παιδιά.Με τον καιρό έμαθα να κλείνω τα αυτιά μου και να μη τους αφήνω να με πληγώνουν.Να προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο και να μην είναι ποτέ αρκετό.Ο Αλέξανδρος μία μπρος δύο πίσω και ανάσες και πάλι από την αρχή.Έτσι κύλησαν τέσσερα χρόνια ,μόνη εγώ, τα παιδιά μου,η αγωνία μου για το αύριο.Πώς θα είναι;Θα είναι καλά ,θα μπορεί να κάνει οικογένεια ,θα μπορεί να δουλέψει;Και πάνω από όλα θα είναι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ;Δεν ήξερα,δεν είχα ούτε έναν άνθρωπο να μου πει 'ρε Μαρία όλα θα πάνε καλά ,αρκει να προσπαθήσεις'.'κοιτα το δικό μου το παιδί έχει βελτιωθεί τόσο πολύ'.Να ξέρατε πόσο μας βοηθάτε να μετριαστεί αυτή η αγωνιά μας.Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ελπίδα;Να βλέπεις άλλα παιδάκια να πηγαίνουν καλά και να παίρνεις δύναμη για να σηκώσεις το δικό σου σταυρό.Και όταν πολλές σκέψεις γίνονται μία, βάζουν όλοι ένα χέρι και το βάρος δεν είναι τόσο μεγάλο πια.Και ο σταυρός πώς γίνεται να μη μοιάζει πια σταυρός;Γίνεται πείσμα ,θέληση ,δύναμη, όλα θα πάνε καλά γιατί να... βλέπεις μπορείς να φτάσεις εκεί αν προσπαθήσεις.Όταν χάνεσαι μέσα σε λόγια ειδικών που ούτε αυτοί ξέρουν τι να σου πουν όχι για το αύριο αλλά ούτε για το τώρα;Έχει αυτό ή έχει εκείνο ή δεν ξέρ κι εγώ τι....Μέσα στην απελπισία μου ο θεός μου έδωσε μια απίστευτη δύναμη.Ξέρετε τι είπα στον εαυτό μου;Ότι είναι να γίνει θα γίνει.Αλλά θα γίνει αφού έχω πολεμήσει πρώτα.Ότι είναι να με βρει ,θα με βρει να στέκομαι όρθια ,με το κεφάλι ψηλά ,να το κοιτώ κατάματα.Το φόβο μου θα τον κάνω όνειρο .Ναι εκεί θα φτάσουμε...Βλέπεις μωρό μου...Είμαι εγώ εδώ δίπλα σου....Μαζί και όλα θα γίνουν.
Συναντώ στο κέντρο γονείς που ακούν τα μαντατα για πρώτη φορά και βλέπω την απελπισία στα μάτια τους.Και κάθε φορά ξαναζώ όλα αυτά που γκρέμισαν εμένα.Πόσο θα ήθελα να τους αγγίξω και να πάρω μακριά αυτή την αγωνία.Έτσι με ένα άγγιγμα .σαν μαγεία ένα πράγμα.Δεν μπορώ βέβαια να το κάνω αυτό,μπορώ όμως να τους δώσω ελπίδα,να είμαι δίπλα σε αυτήν τη μάνα που δεν μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ και παλεύει κι αυτη να καταλάβει τι τη βρήκε.Πού φταίει...Γιατί....Δεν υπάρχει γιατί μόνο πώς....Πώς θα πάρει δύναμη,πώς θα βρει την ελπίδα για να βάλει τα δυνατά της.
Εμείς παίνουμε δύναμη από εσάς που έχετε μεγαλύτερα παιδιά και έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα η ψυχή σας και με τη σειρά μας δίνουμε αυτήν την δύναμη αλλού έτσι πρέπει......
Διάβασα τα μηνύματά σας και βούρκωσα... Γιατί θυμήθηκα που κι εγώ έπιανα το κεφάλι του Γιάννη μου κι έψαχνα να βρω με το μυαλό μου το γρανάζι που δε δουλεύει καλά στο δικό του. Να το φτιάξω και να γίνει όπως τ' άλλα παιδιά. Και ν' αναρωτιέμαι τι έφταιξε. Έφταιξε που έκανα πολλούς υπέρηχους στην αρχή της εγκυμοσύνης; Να φταίει εκείνο το ένα βράδυ που είχαμε βγει έξω όταν ήμουν έγκυος και ήταν πολύ δυνατά η μουσική; Να φταίει μήπως που κι εγώ ήμουν κάπως διαφορετική, απλά ήμουν κορίτσι και δε φαινόταν;
Αλλά να σας πω κάτι; Όλα τα γρανάζια στο μυαλό του παιδίού μου δουλεύουν όπως πρέπει. Τα δικά μου είχαν μπλοκάρει γαι ένα διάστημα. Και τα γρανάζια της κοινωνίας είναι επίσης τόσο μπλοκαρισμένα, τόσο χαλασμένα, που το παιδί μου χρειάζεται βοήθεια να προσαρμοστεί σ' αυτό. Αυτό είναι όλο. Έτσι σταμάτησα να προσπαθώ να τον βελτιώσω, και αντίθετα προσπαθώ να του μάθω να ανέχεται το χαλασμένο γύρω του και να μπορεί να ζει μέσα σ' αυτό. Κι αν μπορέσει και να το φτιάξει λιγάκι κι όλας, τόσο το καλύτερο. Κι αν απ' την άλλη χρειαστεί να φύγει όταν θα βρει ένα περιβάλλον που θα του ταιριάζει καλύτερα, και γι' αυτό οφείλω να τον έχω έτοιμο.
Κι έτσι έχω σταματήσει να κλαίω για το παιδί μου. Το μόνο που με κάνει να κλαίω πια (από συγκίνηση) είναι όταν βρίσκει το παιδί μου στο δρόμο μου που το καταλαβαίνουν και το βοηθάνε ενώ δεν θα το περίμενε κανείς. Κι ευτυχώς, φέτος έχει συναντήσει τέτοιους ανθρώπους.
Ιωάννα, έχεις δοκίμάσει ν' απευθυνθείς στο σύλλογο για το 'Aσπεργκερ; Δεν ξέρω αν μένεις στην Αθήνα, αλλά ξέρω ότι κάνουν συναντήσεις για νέα παιδιά με το σύνδρομο. Και υπάρχει και ο σύλλογος ελλήνων ενηλίκων αυτιστικών, που ίσως σε βοηθήσει σ' αυτό που θέλεις.
Είμαι και εγώ μια διαφορετική μαμά σαν και εσας, μόνο που έχω σταματήσει αρκετό καιρό να έχω ενοχές για τον γιό μου και να πιστεύω οτι είναι το δώρο της ζωής μου. Ιωάννα, Μαρία, Ελένη όλες σας μου θυμίσατε στιγμές και συναισθήματα που έχω ζήσει. Εγώ θα σας θυμίζω οτι τα καλύτερα είναι μπροστά σας. Ετσι μου έλεγε ο σύζυγός μου όταν λύγιζα απο τις δυσκολίες. Δεν τον πίστευα, αλλά μου άρεσε να το ακούω. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο γιός μου εργάζεται και ζεί μόνος του. Ακόμα δεν πιστεύω οτι συνεχίζει να είναι τόσο ευτυχισμένος! Eίναι ο ευατός του, είναι το asperger που τον κάνει ξεχωριστό και πρώτη φορά στη ζωή του ανήκει και αυτός κάπου! Απο μωρό δεν ταίριαζε με κανένα. Ουτε στο νηπιαγωγείο, ούτε στο σχολείο και ούτε στη διασκέδαση (οπως την ενοούσαν οι συνομήλικοί του). Αυτό το παγιδευμένο ψαράκι μου, λες και απο την γυάλα που βρισκόταν ελευθερώθηκε σε εναν ωκεανό, που είναι ο δικός του περίεργος κόσμος. Δεν είμαι πια κοντά του. Μιλάμε μέσω skype και κάθε βράδυ τα ξεχνάω ολα και κοιμάμαι τόσο ευτυχισμένη σαν τον ναρκομανή που παίρνει την δόση του. Ναι είμαι εξαρτημένη ακόμα απο τον γιό μου, με δυσκολία κάνω δυο και τρις μέρες να επικοινωνήσω μαζί του, αλλά αυτό δεν ήθελα μια ζωή, να γίνει ανεξάρτητος. Τώρα που το ζω μου είναι λίγο δύσκολο να το αποδεχτώ. Γίνονται λοιπόν και θαύματα, πιστέψτε με. Σας το λέω εγώ που δεν πίστευα στα θαύματα. Ανακαλύψτε αυτό που αρέσει στο παιδί σας και κινήστε γη και ουρανό για να το πετύχει. Μην γεμίζετε με ενοχές, κανείς δεν είναι τέλειος. Ας ενώσουμε μια μέρα τις δυνάμεις μας και τις φωνές μας για να δείξουμε στον "φυσιολογικό" κόσμο οτι εχουμε δικαίωμα να ζήσουν τα παιδιά μας οπως εκείνα θέλουν και όχι όπως ο κόσμος τα θέλει. Μην προσπαθούν να μας τα "φτιάξουν" δεν είναι χαλασμένα είναι έξυπνα, ταλαντούχα, δημιουργικά, απλοί υπέροχοι άνθρωποι!!
τέσσερα χρόνια πριν ήρθαμε αντιμέτωποι με τον αυτισμό....και με τη βεβαιότητα απ το γιατρό μας πως σίγουρα δεν είναι asperger....τότε όλα αυτά ήταν ένα ακόμη βάρος στο Γολγοθά μας....ένιωθα μόνη, αντιμέτωποι με πράγματα και καταστάσεις που δεν ήξερα πώς να χειριστώ...λίγο καιρό μετά μπήκα στην αγκαλιά του noesis και είδα πως δεν είμαι μόνη...πήρα θάρρος από όλες τις στιγμές - μικρές και μεγάλες - που μοιραστήκατε όλες εσείς οι αγωνίστριες μανούλες και είπα, μα κυρίως πίστεψα, πώς η ζωή δεν σταματά σε μιά διάγνωση.....Ο Γιωργής μου είναι τώρα 6, με παράλληλη στήριξη που βρήκα μεσω του noesis, γιατί ήταν πολύ δύσκολο να έρθει κάποιος ειδικός στις Σπέτσες ...το μικρό νησάκι μας, που είναι όμως το καταφύγιο του μωρού μου, με τη φύση και τη θάλασσα να τον χαλαρώνουν, - ο Γιωργής μας, λοιπόν, πάει τώρα σχολείο και προσπαθεί, προσπαθεί πολύ και καθημερινά να μάθει τα πρώτα του γραμματάκια , να συλλαβίσει τις πρώτες του λεξούλες, κι ας μην πολυκαταλαβαίνει τι λένε όλα αυτά, τουλάχιστον είναι εκεί μαζί με τους συμμαθητές του που έχουν μάθει και έχουν αποδεχτεί τη διαφορετικότητά του...με έναν υπέροχο μπαμπά να είνα και να γίνεται κάθε μέρα ο καλυτερος εργοθεραπευτής του κόσμου....Μακάρι να συνεχίσουμε ενωμένοι τον αγώνα μας....
Μαρια μου θυμισες το πως αισθανθηκα και εγω την πρωτη φορα που ακουσα την διαγνωση και με συγκινησες πολυ τωρα πια εχω δεχτει οτι ο χαρης μου 5 χρονων σημερα ειναι ενα ιδιαιτερο παιδι και οτι πρεπει να παλεψουμε ολοι σε αυτην την ιστορια. Εμενα παντως απο την πλευρα μου με βοηθησε πολυ η ψυχοθεραπεια με βοηθησε να ελατωσσω το αγχος μου και να αντιμετωπισω αυτο το προβλημα τωρα ειμαι αρκετα καλα μπορω να πω τωρα ο χαρης με αγκαλιαζει και με κοιταει στα ματια ξερω οτι εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας και θα περασουμε και αλλες δυσκολιες βλεποντας ομως την αλλαγη στο γιο μου ελπιζω και παιρνω κουραγιο εχουμε ανθρωπους γυρω μας που μας στηριζουν εκτος απο τους ειδικους βεβαια πιστευω μαρια οτι ολα θα πανε καλα και οτι μετα απο χρονια ολες οι τωρινες δυσκολιες θα μεινουν πισω αλλα θα μας θυμιζουν οτι στη ζωη τιποτα δεν ειναι δεδομενο και πρεπει ο καθενας να παλεψει και να βρει τη δυναμη για αυτο.
Μόλις μάθαμε ότι πιθανόν το παιδί μας να έχει στο σύνδρομο Ασπεργκεν (ενν. Άσπεργκερ)
Είναι σχεδόν έξι χρονών και φέτος πήγε στη πρώτη δημοτικού.
Τι να κάνω για να το βοηθήσω?
Ειμαι της ιδιας γνωμης Βασιλη. Τι μπορει να ξερουν περισσοτερο απο εμας για τα παιδια μας. Ξερουν πεντα βασικα πραγματα ιδια για ολα τα παιδια. Το καθε παιδι ομως ειναι διαφορετικο και μοναδικο. Εγω με κρυα καρδια τον πηγαινω για θεραπειες κι οταν τον περιμενω απ εξω και ακούω αλλα παιδακια που τα φωναζουνε γιατι εγω τους εχω απαγορεψει να τον μαλωσουνε τρελαινομαι. Εμεις επρεπε να εκπαιδευομαστε για το πως να εκπαιδευσουμε τα παιδια μας.
Συγνώμη Μαρία-ελπίδα κατάλαβα σωστά? Στις κέντρο που πας το παιδί σου φωνάζουν στα παιδιά?? Γιατί μου φαίνεται περίεργο να εφαρμόζουν τέτοιες μεθόδους. Βέβαια για να ειμαι ειλικρινής διαπίστωσα κι εγώ ότι στο τρίωρο πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης που πήγαινα μέχρι πρότινος τους μικρούς, τώρα πάμε παιδικό, έβαζαν τα παιδία που έκαναν αταξίες τιμωρία.Και ποιος μου το αποκάλυψε? Το ένα μου από τα δυο παιδιά όταν άρχισε να μιλά. Εγώ προσωπικά θεωρώ την τιμωρία πρωτόγονη μέθοδο διαπαιδαγώγησης. Τώρα φυσικά έχουμε αλλάξει κέντρο κάνουμε μόνο ατομικές μας συνεδρίες και φυσικά πηγαίνουμε σταθμό όπου εκεί δεν βάζουν τιμωρίες και άλλες τέτοιες αντιπαιδαγωγικές μεθόδους κατά την άποψη μου.
Η νόηση στο διαδίκτυο είναι μία κοινότητα μελών με Βιολόγια με προσωπικέςεμπειρίες, που τροφοδοτούν συζητήσεις, και Οδηγούς, μία κοιτίδα γνώσης. Οι Ομάδες εμφανίζουν τα posts ανά τοποθεσία ή θέμα και η Αρχική τα πιο πρόσφατα.
Οδηγίες για να γράψετε "Βιολόγιο". Για να δημοσιεύσετε, μπείτε ως μέλος (Login). Μετά, από το μενού Πλοήγηση επιλέξτε Δημοσιεύστε νέο κείμενο. Επιλέξτε είδος ανάρτησης, συμπληρώστε τη φόρμα με κείμενο, πατήστε Ανάρτηση.
Τα Κέντρα Ειδικών Θεραπειών και πρώιμης παρέμβασης Νοημάθηση - My Little Academy, αναζητούν έμπειρους θεραπευτές για τη στελέχωσή τους. Συγκεκριμένα:
Δύο (2) εργοθεραπευτές SI για το πρωινό τμήμα (08.30-14.30) και δύο (2) SI για το απογευματινό (14.00-21.00),
Δύο (2) λογοθεραπευτές για το πρωινό τμήμα και έναν/μία (1) για το απογευματινό,
Έναν/Μϊα (1) ειδικό παιδαγωγό για το πρωινό που θα αναλάβει και τη συνοδεία των παιδιών στο λεωφορείο (07.00-15.00) και
Έναν/Μία (1) ψυχολόγο για το απογευματινό (2 ή 3 ημέρες ανά εβδομάδα).
Απαραίτητο δελτίο παροχής υπηρεσιών. Παρέχεται εποπτεία. Συνεργασία από 01/09/2024. Βιογραφικά με τίτλο την αντίστοιχη ειδικότητα μέσω E-mail από τη σελίδα της ΝΟΗΜΑΘΗΣΗΣ εδώ.
Αναζήτηση ειδικού παιδαγωγού για 7χρονο με ΔΕΠΥ (Χαϊδάρι)
Χρειαζόμαστε ένα ειδικό παιδαγωγό για την υποστήριξη κατ' οίκον 7χρονου παιδιού με ΔΕΠΥ διάσπασης, για τη μελέτη των μαθημάτων, σε καθημερινή βάση, φοιτά στην Α' Δημοτικού και επιθυμούμε συνεργασία από τώρα και τον επόμενο χρόνο. Στοιχεία επικοινωνίας διαθέσιμα σε όλους εδώ. Επικοινωνήστε.
Αγγελία για συνοδεία νεαρού 24χρονου από Σεπτέμβριου (Ψυχικό - Χαλάνδρι)
Για νεαρό 24 ετών ζητείται συνοδεία από Σεπτέμβριο (σε Kέντρο) και υποστήριξη σε πρόγραμμα κατ' οίκον (εναλλακτικά), οποιασδήποτε ειδικότητας, π.χ. εργοθεραπευτής/τρια, λογοθεραπευτής/τρια, ψυχολόγος, ειδικός/ή παιδαγωγός. Περιοχή: Ψυχικο - Χαλανδρι. Ωράριο 08.30 - 14.30. Δυνατότητα και για απογευματινά (έξτρα) η/και Σάββατο πρωί (έξτρα). Απαραίτητο δίπλωμα οδήγησης. Επικοινωνήστε.
Σχόλια
Πληροφορίες για Asperger;
Ο γιος μου είναι 8 ετών με σύνδρομο Άσπεργκερ
Θέλω να μάθω για την εξέλιξη
Σύνδρομο Asperger
Για τη μαμα με τον 8χρ γιο...
ASPERGER / ΔΑΔ
11χρονος asperger
Είμαι μητέρα 5χρονου αγοριού
Οι γονείς πρέπει να κάνουν ένα μεγάλο μέρος της θεραπείας
Ερώτηση για θεραπεία στο σπίτι
Είμαι στη διάθεσή σου!
Προς zizell
Προς gioutr
Η κόρη μου 5 ετών διαγνώστηκε με το σύνδρομο 'Ασπεργκερ πρόσφατα
Επικοινωνία με άλλους γονείς
'Ασπεργκερ
Ο γιος μου είναι 4,5 ετών με σύνδρομο 'Ασπεργκερ
Επικοινωνία με γονεις για 'Ασπεργκερ
Βοήθεια για τις κοινωνικές δεξιότητες
Θεραπεία συμπεριφοράς
Για τη θεραπεία συμπεριφοράς
Τώρα είδα την δημοσίευσή σας, μα ποτέ δεν είναι αργά!!!
Καλησπέρα, μου θυμίζετε ακριβώς την ζωή μας με τον Ανδρέα που τώρα είναι 15 χρονών-κατά συνέπεια ζούμε με το asperger 15 χρόνια και είμαστε αχώριστοι φίλοι. Μια συμβουλή... Πάρτε και διαβάστε το βιβλίο της Kristin Barnet.. "To παιδί που μιλούσε με τους πλανήτες", εκδόσεις Ψυχογιός.
Προσέξτε πολύ με τα Κέντρα, αν μπορείτε κάντε το πρόγραμμα στο σπίτι, μην ταλαιωρήστε κι εσείς και το παιδί.Υπάρχουν πολλές καλές ομάδες ή ένας μόνο θεραπευτής που μπορείτε να δουλέψετε μαζί και μπορεί να είναι και πιο οικονομικά, το σίγουρο είναι ότι θα αναπτύξετε πιο "οικογενειακή" σχέση γατί θα τον/την μάθετε πιο καλά. Εμπειρικά τα λέω όλα αυτά... πάθαμε και μάθαμε!! Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου ευχαρίστως στο roula.katsabiri@piraeusbank.gr
Με... συναδελφικούς χαιρετισμόύς και την αγάπη μου στο αγγελούδι σας, Ρούλα
Αμ, γιαυτό πρέπει να μπουν πρότυπα
Πρότυπα λειτουργίας, πρότυπα καλών πρακτικών, πρότυπα τεχνογνωσίας. Σε όλα τα Κέντρα, τα σχολεία, τα ιδρύματα, τα εργαστήρια, όπου φοιτούν τα δικά σας παιδιά.
Το δέχομαι αυτό που λέτε, γιατί αυτό βρήκατε γύρω σας στα Κέντρα. Αλλά είναι χρέος μας (των επαγγελματιών) να αλλάξει αυτή η εικόνα. Και όσα λίγα ή πολλά καλά Κέντρα υπάρχουν να αναδειχτούν και να αναδείξουν και άλλα με το παράδειγμά τους.
Το επόμενο μεγάλο πλάνο μας λέγεται ISO.
Kαλημέρα σε όλους!!!!!
Μόλις τώρα έγινα μέλος και θα ήθελα να σας καλημερίσω και να μοιραστώ μαζι σας τις εμπειρίες και τα συναισθήματα μου ως μητέρα ενός παιδιού μου συνδρομο Asperger.
Επικοινωνία με γονείς
Καλησπέρα, είμαι μητέρα ενήλικου παιδιού με asperger και θα ήθελα να επικοινωνήσω με γονείς που έχουν ενήλικα παιδιά. Ο γιός μου είναι 23 χρονών, εργάζεται και εγώ είμαι απίστευτα περήφανη και ευτυχισμένη μαμά.! Μαχόμενοι με το αδύνατο καταφέραμε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Το mail μου είναι katedimaki@hotmail.com
Φιλικά
Η μαμα Καίτη
Σκέψεις (για ένα παιδί με Άσπεργκερ)
Στην αρχή προσπαθείς να το συνειδητοποιήσεις, το παιδί μου έχει άσπεργκερ, γιατί σε τι φταίω, τι έκανα, τι σημαίνει, (φόβος , αγωνία, άγχος, ντροπή) μετά οι ειδικοί, αρχίζεις το πήγαινε έλα μου τα λένε καλά, έχουν δίκιο, ποιόν να εμπιστευτώ πάς στις συνεδρίες παίρνεις λίγη δύναμη γυρνάς σπίτι, δύσκολη η καθημερινότητα. Και τα χρόνια περνούν, και οι δυσκολίες παραμένουν, αλλάζεις τους ειδικούς γιατί δεν τους εμπιστεύεσαι ή γιατί σου συστήσανε κάποιους καλύτερους, περνάς επιτροπές, παίρνεις διάγνωσεις, για να το συνειδητοποιήσεις καλύτερα. Πότε είσαι καλά, πότε απελπισμένος, πότε λές "μπα λάθος κάνανε", άλλοτε αισθάνεσαι δυνατός άλλοτε στα όρια σου η πέρα απο αυτά. Πάντα σε κάτι ελπίζεις, πάντα περιμένεις το θαύμα, πάντα προσεύχεσαι, και πάντα αγωνιάς για τη τύχη του παιδιού σου, για το μέλλον του., για τη διαδρομή του. Αυτές είναι οι σκέψεις μου το τελευταίο διάστημα και ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.
Πάντα...
Και πάντα μόνη ,αν μου επιτρέπετε να συμπληρώσω.Τουλάχιστον έτσι το βιώνω εγώ.Όταν πήρα τη πρώτη αξιολόγηση του Αλέξανδρου έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.Δεν είναι δυνατόν ,όχι το μωρό μου.Και ξαγρυπνούσα κάθε βράδυ έχοντάς τον στην αγκαλιά μου και παρακαλούσα να είχα τη δύναμη να μπω μέσα στο μυαλουδάκι του για να δω πώς σκέφτεται,να καταλάβω τι είναι αυτό που τον μπλοκάρει.Να το "φτιάξω".Η δύναμη και η αγάπη της μάνας μπορεί να κινήσει και βουνά.Τους είχα όλους απέναντι ,εγώ ήμουν η τρελλή που τρέχει το παιδί χωρίς λόγο.Και η δική μου η καρδιά να γίνεται κομμάτια κάθε φορά που το παιδί μου έλεγε επαναλαμβανόμενα την ίδια ακριβώς λέξη,ακόμη και στον ύπνο του,ακριβώς με τον ίδιο τόνο στη φωνή του.Να τον κοιτάω και το βλέμμα του να με διαπερνά ,λες και δεν υπήρχα,λες και κοίταγε τον τοίχο πίσω μου.Ήθελα τόσο πολύ να νιώσω μόνο ένα του βλέμμα,μια αγκαλιά.Αλλά τίποτα....Και να αναρτιέμαι τι εχω κάνει λάθος,να το καταλάβω για να βοηθήσω το μωρό μου.Και τον εαυτό μου.Ξέρετε μέχρι τι έχω ακούσει;Ότι φταίω εγώ που το παιδί μου ήταν έτσι.Αυτό που με πλήγωνε ήταν ότι το έλεγαν άνθρωποι θεωριτικά δικοί μου.Φταίω γιατι δεν τον έβγαζα πολύ έξω κι ας ήταν ό μικρός κάθε μέρα στις κούνιες κι εγώ έγκυος στον δεύτερο.Να είσαι στον πάτο και να σου δίνουν μια για να πας πού;Δεν έχει πιο κάτω ρε παιδιά.Με τον καιρό έμαθα να κλείνω τα αυτιά μου και να μη τους αφήνω να με πληγώνουν.Να προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο και να μην είναι ποτέ αρκετό.Ο Αλέξανδρος μία μπρος δύο πίσω και ανάσες και πάλι από την αρχή.Έτσι κύλησαν τέσσερα χρόνια ,μόνη εγώ, τα παιδιά μου,η αγωνία μου για το αύριο.Πώς θα είναι;Θα είναι καλά ,θα μπορεί να κάνει οικογένεια ,θα μπορεί να δουλέψει;Και πάνω από όλα θα είναι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ;Δεν ήξερα,δεν είχα ούτε έναν άνθρωπο να μου πει 'ρε Μαρία όλα θα πάνε καλά ,αρκει να προσπαθήσεις'.'κοιτα το δικό μου το παιδί έχει βελτιωθεί τόσο πολύ'.Να ξέρατε πόσο μας βοηθάτε να μετριαστεί αυτή η αγωνιά μας.Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ελπίδα;Να βλέπεις άλλα παιδάκια να πηγαίνουν καλά και να παίρνεις δύναμη για να σηκώσεις το δικό σου σταυρό.Και όταν πολλές σκέψεις γίνονται μία, βάζουν όλοι ένα χέρι και το βάρος δεν είναι τόσο μεγάλο πια.Και ο σταυρός πώς γίνεται να μη μοιάζει πια σταυρός;Γίνεται πείσμα ,θέληση ,δύναμη, όλα θα πάνε καλά γιατί να... βλέπεις μπορείς να φτάσεις εκεί αν προσπαθήσεις.Όταν χάνεσαι μέσα σε λόγια ειδικών που ούτε αυτοί ξέρουν τι να σου πουν όχι για το αύριο αλλά ούτε για το τώρα;Έχει αυτό ή έχει εκείνο ή δεν ξέρ κι εγώ τι....Μέσα στην απελπισία μου ο θεός μου έδωσε μια απίστευτη δύναμη.Ξέρετε τι είπα στον εαυτό μου;Ότι είναι να γίνει θα γίνει.Αλλά θα γίνει αφού έχω πολεμήσει πρώτα.Ότι είναι να με βρει ,θα με βρει να στέκομαι όρθια ,με το κεφάλι ψηλά ,να το κοιτώ κατάματα.Το φόβο μου θα τον κάνω όνειρο .Ναι εκεί θα φτάσουμε...Βλέπεις μωρό μου...Είμαι εγώ εδώ δίπλα σου....Μαζί και όλα θα γίνουν.
Συναντώ στο κέντρο γονείς που ακούν τα μαντατα για πρώτη φορά και βλέπω την απελπισία στα μάτια τους.Και κάθε φορά ξαναζώ όλα αυτά που γκρέμισαν εμένα.Πόσο θα ήθελα να τους αγγίξω και να πάρω μακριά αυτή την αγωνία.Έτσι με ένα άγγιγμα .σαν μαγεία ένα πράγμα.Δεν μπορώ βέβαια να το κάνω αυτό,μπορώ όμως να τους δώσω ελπίδα,να είμαι δίπλα σε αυτήν τη μάνα που δεν μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ και παλεύει κι αυτη να καταλάβει τι τη βρήκε.Πού φταίει...Γιατί....Δεν υπάρχει γιατί μόνο πώς....Πώς θα πάρει δύναμη,πώς θα βρει την ελπίδα για να βάλει τα δυνατά της.
Εμείς παίνουμε δύναμη από εσάς που έχετε μεγαλύτερα παιδιά και έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα η ψυχή σας και με τη σειρά μας δίνουμε αυτήν την δύναμη αλλού έτσι πρέπει......
Με αγάπη Μαρία
Για την Ιωάννα και τη Μαρία
Διάβασα τα μηνύματά σας και βούρκωσα... Γιατί θυμήθηκα που κι εγώ έπιανα το κεφάλι του Γιάννη μου κι έψαχνα να βρω με το μυαλό μου το γρανάζι που δε δουλεύει καλά στο δικό του. Να το φτιάξω και να γίνει όπως τ' άλλα παιδιά. Και ν' αναρωτιέμαι τι έφταιξε. Έφταιξε που έκανα πολλούς υπέρηχους στην αρχή της εγκυμοσύνης; Να φταίει εκείνο το ένα βράδυ που είχαμε βγει έξω όταν ήμουν έγκυος και ήταν πολύ δυνατά η μουσική; Να φταίει μήπως που κι εγώ ήμουν κάπως διαφορετική, απλά ήμουν κορίτσι και δε φαινόταν;
Αλλά να σας πω κάτι; Όλα τα γρανάζια στο μυαλό του παιδίού μου δουλεύουν όπως πρέπει. Τα δικά μου είχαν μπλοκάρει γαι ένα διάστημα. Και τα γρανάζια της κοινωνίας είναι επίσης τόσο μπλοκαρισμένα, τόσο χαλασμένα, που το παιδί μου χρειάζεται βοήθεια να προσαρμοστεί σ' αυτό. Αυτό είναι όλο. Έτσι σταμάτησα να προσπαθώ να τον βελτιώσω, και αντίθετα προσπαθώ να του μάθω να ανέχεται το χαλασμένο γύρω του και να μπορεί να ζει μέσα σ' αυτό. Κι αν μπορέσει και να το φτιάξει λιγάκι κι όλας, τόσο το καλύτερο. Κι αν απ' την άλλη χρειαστεί να φύγει όταν θα βρει ένα περιβάλλον που θα του ταιριάζει καλύτερα, και γι' αυτό οφείλω να τον έχω έτοιμο.
Κι έτσι έχω σταματήσει να κλαίω για το παιδί μου. Το μόνο που με κάνει να κλαίω πια (από συγκίνηση) είναι όταν βρίσκει το παιδί μου στο δρόμο μου που το καταλαβαίνουν και το βοηθάνε ενώ δεν θα το περίμενε κανείς. Κι ευτυχώς, φέτος έχει συναντήσει τέτοιους ανθρώπους.
Ιωάννα, έχεις δοκίμάσει ν' απευθυνθείς στο σύλλογο για το 'Aσπεργκερ; Δεν ξέρω αν μένεις στην Αθήνα, αλλά ξέρω ότι κάνουν συναντήσεις για νέα παιδιά με το σύνδρομο. Και υπάρχει και ο σύλλογος ελλήνων ενηλίκων αυτιστικών, που ίσως σε βοηθήσει σ' αυτό που θέλεις.
Ελένη
Στις "διαφορετικές" μαμάδες
Είμαι και εγώ μια διαφορετική μαμά σαν και εσας, μόνο που έχω σταματήσει αρκετό καιρό να έχω ενοχές για τον γιό μου και να πιστεύω οτι είναι το δώρο της ζωής μου. Ιωάννα, Μαρία, Ελένη όλες σας μου θυμίσατε στιγμές και συναισθήματα που έχω ζήσει. Εγώ θα σας θυμίζω οτι τα καλύτερα είναι μπροστά σας. Ετσι μου έλεγε ο σύζυγός μου όταν λύγιζα απο τις δυσκολίες. Δεν τον πίστευα, αλλά μου άρεσε να το ακούω. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο γιός μου εργάζεται και ζεί μόνος του. Ακόμα δεν πιστεύω οτι συνεχίζει να είναι τόσο ευτυχισμένος! Eίναι ο ευατός του, είναι το asperger που τον κάνει ξεχωριστό και πρώτη φορά στη ζωή του ανήκει και αυτός κάπου! Απο μωρό δεν ταίριαζε με κανένα. Ουτε στο νηπιαγωγείο, ούτε στο σχολείο και ούτε στη διασκέδαση (οπως την ενοούσαν οι συνομήλικοί του). Αυτό το παγιδευμένο ψαράκι μου, λες και απο την γυάλα που βρισκόταν ελευθερώθηκε σε εναν ωκεανό, που είναι ο δικός του περίεργος κόσμος. Δεν είμαι πια κοντά του. Μιλάμε μέσω skype και κάθε βράδυ τα ξεχνάω ολα και κοιμάμαι τόσο ευτυχισμένη σαν τον ναρκομανή που παίρνει την δόση του. Ναι είμαι εξαρτημένη ακόμα απο τον γιό μου, με δυσκολία κάνω δυο και τρις μέρες να επικοινωνήσω μαζί του, αλλά αυτό δεν ήθελα μια ζωή, να γίνει ανεξάρτητος. Τώρα που το ζω μου είναι λίγο δύσκολο να το αποδεχτώ. Γίνονται λοιπόν και θαύματα, πιστέψτε με. Σας το λέω εγώ που δεν πίστευα στα θαύματα. Ανακαλύψτε αυτό που αρέσει στο παιδί σας και κινήστε γη και ουρανό για να το πετύχει. Μην γεμίζετε με ενοχές, κανείς δεν είναι τέλειος. Ας ενώσουμε μια μέρα τις δυνάμεις μας και τις φωνές μας για να δείξουμε στον "φυσιολογικό" κόσμο οτι εχουμε δικαίωμα να ζήσουν τα παιδιά μας οπως εκείνα θέλουν και όχι όπως ο κόσμος τα θέλει. Μην προσπαθούν να μας τα "φτιάξουν" δεν είναι χαλασμένα είναι έξυπνα, ταλαντούχα, δημιουργικά, απλοί υπέροχοι άνθρωποι!!
Καίτη
Μαρακι... εχω βουρκώσει...
Μαρακι....εχω βουρκωσει...ο Θεος να σου δινει δυναμη...πολλη δυναμη...κ σε ολες τις μανουλες...
Μαρία... Κλαίω... Δεν έχω λόγια...
Μαρία... Κλαίω... Δεν έχω λόγια... 7 χρόνια το παλεύουμε.
Πόσο κουράγιο μας δίνεις.....!!!!!
τέσσερα χρόνια πριν ήρθαμε αντιμέτωποι με τον αυτισμό....και με τη βεβαιότητα απ το γιατρό μας πως σίγουρα δεν είναι asperger....τότε όλα αυτά ήταν ένα ακόμη βάρος στο Γολγοθά μας....ένιωθα μόνη, αντιμέτωποι με πράγματα και καταστάσεις που δεν ήξερα πώς να χειριστώ...λίγο καιρό μετά μπήκα στην αγκαλιά του noesis και είδα πως δεν είμαι μόνη...πήρα θάρρος από όλες τις στιγμές - μικρές και μεγάλες - που μοιραστήκατε όλες εσείς οι αγωνίστριες μανούλες και είπα, μα κυρίως πίστεψα, πώς η ζωή δεν σταματά σε μιά διάγνωση.....Ο Γιωργής μου είναι τώρα 6, με παράλληλη στήριξη που βρήκα μεσω του noesis, γιατί ήταν πολύ δύσκολο να έρθει κάποιος ειδικός στις Σπέτσες ...το μικρό νησάκι μας, που είναι όμως το καταφύγιο του μωρού μου, με τη φύση και τη θάλασσα να τον χαλαρώνουν, - ο Γιωργής μας, λοιπόν, πάει τώρα σχολείο και προσπαθεί, προσπαθεί πολύ και καθημερινά να μάθει τα πρώτα του γραμματάκια , να συλλαβίσει τις πρώτες του λεξούλες, κι ας μην πολυκαταλαβαίνει τι λένε όλα αυτά, τουλάχιστον είναι εκεί μαζί με τους συμμαθητές του που έχουν μάθει και έχουν αποδεχτεί τη διαφορετικότητά του...με έναν υπέροχο μπαμπά να είνα και να γίνεται κάθε μέρα ο καλυτερος εργοθεραπευτής του κόσμου....Μακάρι να συνεχίσουμε ενωμένοι τον αγώνα μας....
Μου θύμησες πως αισθάνθηκα την πρώτη φορά
Μαρια μου θυμισες το πως αισθανθηκα και εγω την πρωτη φορα που ακουσα την διαγνωση και με συγκινησες πολυ τωρα πια εχω δεχτει οτι ο χαρης μου 5 χρονων σημερα ειναι ενα ιδιαιτερο παιδι και οτι πρεπει να παλεψουμε ολοι σε αυτην την ιστορια. Εμενα παντως απο την πλευρα μου με βοηθησε πολυ η ψυχοθεραπεια με βοηθησε να ελατωσσω το αγχος μου και να αντιμετωπισω αυτο το προβλημα τωρα ειμαι αρκετα καλα μπορω να πω τωρα ο χαρης με αγκαλιαζει και με κοιταει στα ματια ξερω οτι εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας και θα περασουμε και αλλες δυσκολιες βλεποντας ομως την αλλαγη στο γιο μου ελπιζω και παιρνω κουραγιο εχουμε ανθρωπους γυρω μας που μας στηριζουν εκτος απο τους ειδικους βεβαια πιστευω μαρια οτι ολα θα πανε καλα και οτι μετα απο χρονια ολες οι τωρινες δυσκολιες θα μεινουν πισω αλλα θα μας θυμιζουν οτι στη ζωη τιποτα δεν ειναι δεδομενο και πρεπει ο καθενας να παλεψει και να βρει τη δυναμη για αυτο.
Μετά από 17 χρόνια με το Asperger του γιου μου
Ενημέρωση από το NOESI.gr: Λάβαμε αίτημα διαγραφής του συγκεκριμένου σχολίου και του προφίλ του μέλους που το ανάρτησε. Για τον λόγο αυτό, το σχόλιο αυτό έχει αφαιρεθεί. Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο: Πώς και γιατί το προφίλ μέλους, οι αναρτήσεις, τα σχόλια διαγράφονται.
Βοήθεια, μόλις μάθαμε ότι πιθανόν το παιδί μας έχει Άσπεργκερ
Απάντηση σε manoula για το Asperger
Ενημέρωση από το NOESI.gr: Λάβαμε αίτημα διαγραφής του συγκεκριμένου σχολίου και του προφίλ του μέλους που το ανάρτησε. Για τον λόγο αυτό, το σχόλιο αυτό έχει αφαιρεθεί. Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο: Πώς και γιατί το προφίλ μέλους, οι αναρτήσεις, τα σχόλια διαγράφονται.
Απάντηση σε manoula για το Asperger (συνέχεια)
Ενημέρωση από το NOESI.gr: Λάβαμε αίτημα διαγραφής του συγκεκριμένου σχολίου και του προφίλ του μέλους που το ανάρτησε. Για τον λόγο αυτό, το σχόλιο αυτό έχει αφαιρεθεί. Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο: Πώς και γιατί το προφίλ μέλους, οι αναρτήσεις, τα σχόλια διαγράφονται.
Είμαι της ίδιας γνώμης Βασίλη
Ειμαι της ιδιας γνωμης Βασιλη. Τι μπορει να ξερουν περισσοτερο απο εμας για τα παιδια μας. Ξερουν πεντα βασικα πραγματα ιδια για ολα τα παιδια. Το καθε παιδι ομως ειναι διαφορετικο και μοναδικο. Εγω με κρυα καρδια τον πηγαινω για θεραπειες κι οταν τον περιμενω απ εξω και ακούω αλλα παιδακια που τα φωναζουνε γιατι εγω τους εχω απαγορεψει να τον μαλωσουνε τρελαινομαι. Εμεις επρεπε να εκπαιδευομαστε για το πως να εκπαιδευσουμε τα παιδια μας.
Συγνώμη Μαρία - Ελπίδα κατάλαβα σωστά?
Συγνώμη Μαρία-ελπίδα κατάλαβα σωστά? Στις κέντρο που πας το παιδί σου φωνάζουν στα παιδιά?? Γιατί μου φαίνεται περίεργο να εφαρμόζουν τέτοιες μεθόδους. Βέβαια για να ειμαι ειλικρινής διαπίστωσα κι εγώ ότι στο τρίωρο πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης που πήγαινα μέχρι πρότινος τους μικρούς, τώρα πάμε παιδικό, έβαζαν τα παιδία που έκαναν αταξίες τιμωρία.Και ποιος μου το αποκάλυψε? Το ένα μου από τα δυο παιδιά όταν άρχισε να μιλά. Εγώ προσωπικά θεωρώ την τιμωρία πρωτόγονη μέθοδο διαπαιδαγώγησης. Τώρα φυσικά έχουμε αλλάξει κέντρο κάνουμε μόνο ατομικές μας συνεδρίες και φυσικά πηγαίνουμε σταθμό όπου εκεί δεν βάζουν τιμωρίες και άλλες τέτοιες αντιπαιδαγωγικές μεθόδους κατά την άποψη μου.