νόηση, ετών 18:)

"Τα παιδιά μας είναι γεννημένα μαχητές και έχουν μάθει να παλεύουν, να ξεπερνούν εμπόδια...τον ίδιο τους τον εαυτό" ΝΑ ΞΕΠΕΡΝΟΎΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ! Πραγματικά Λένα, αυτό είναι η μόνη αλήθεια. Φαντάσου να βλέπεις ένα παιδί 6 χρόνων να προσπαθεί να συντονίσει όλες του τις δυνάμεις ούτως ώστε να μην εκδηλωθεί στο πρόσωπο της επιληψία . Φαντάσου ένα παιδί που έχει πλέον κουραστεί να αποδιοργανώνεται απο τις επιληπτικές κρίσεις και να αρνείται συνηδητά πλέον να υποταχθεί σε αυτήν. Να φωνάζει με τα μάτια "ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΈΡΩ". Προτιμά να μην γίνεται πλέον αντιληπτή απο κανέναν. Δεν θέλει να γνωρίζει κανείς τι της συμβαίνει. Μαρία εισαι καλά? απ: Δεν έχω τίποτα. Οσο περίεργο κι αν ακούγεται .....αυτό μου λέει εφόσον απο μένα δεν μπορεί να κρυφτεί. Ωριμάζει όταν εκείνη θέλει. Ακούγεται παράλογο; Το ίδιο έγινε και με την "μεγάλη πισίνα". Απο την στιγμή που της το είπε ο εκπαιδευτής της, άλλαξε συμπερίφορά. Μόλις ήρθαμε σπίτι, πήγε στο δωμάτιο της, άλλαξε ρούχα και ήταν σαν να είχα να κάνω με ένα παιδί που δεν έχει καμία σχέση με το φάσμα του αυτισμού. "Μεγάλωσα " μου είπε. Ακούγεται τρελό; Οταν μου μιλάει έτσι είναι σαν να μην πιστεύω στα αυτιά και στα μάτια μου. "Αν προσπαθήσω να σκιαγραφήσω το παρελθόν προς όφελος του μέλλοντος , είναι σαν τα πρώτα 2 μισυ χρόνια της ζωής της να αναπτυσσόταν μόνο η σωματική της ανάπτυξη. Η πνευματικής της ωριμανσης σαν να ξεκίνησε μετά τα δυό μιση. " Οσο εξωπραγματικό κιαν ακούγεται φράσεις όπως "έχω μια ιδέα", "Μάλλον...", " αστείο κάνω", "το έκανα κατα λάθος" τις τοποθετει στον σωστό τόπο και χρόνο, στην σωστή κατάσταση. Τελικά, ναι, είναι μαχητές ζωής τα παιδιά μας που σπάνε τα φράγματα των επιστημονικών ορολογιών! ΟΧΙ όμως με την βοήθεια του κράτους πρόνοια......αλλα με την αλίγυστη ή λυγισμένη τσέπη των οικογενειών. Και με την θέληση μας για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας. Θυμώνω όταν σκεύτομαι ότι χρειάζονται 20.000 ευρώ ανά έτος μπορεί και παραπάνω για να μπορέσεις να κάνεις το ακατόρθωτο. ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΣΦΙΞΩ ΚΑΝΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ.

Καλή μου Μαργαρίτα, κατανοώ πλήρως τις ανησυχίες σου. Όμως δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά και το γνωρίζεις. 1) Το ΚΔΑΥ απάντησε αρνητικά για το σχολείο που είναι ήδη η Μαρίας. 2) Οσους νηπειαγωγούς ρώτησα για το θέμα της μικρής, απάντησαν ότι είναι εκτός περιοχής και ίσως την επόμενη χρονιά να στείλουν το παιδί σε ένα οποιοδήποτε νήπειο. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήσω το θέμα στην τύχη. Με ξέρεις να το αφήνω στην τύχη? Προτειμώ το ιδιωτικό νηπειο που εντάσσεται όμως στο πλαίσιο του ιδιωτικού εκπαιδευτήριου. Το σκεύτηκα και νομίζω ότι είναι το καλύτερο για την μικρή. Έχω ήδη επισκευτεί το εν λόγω νήπιο ...μαζί με το παιδί και οι εντυπωσεις μου ηταν οι καλύτερες όσον αφορά το πρόγραμμα και τον προγραμματισμό των δασκάλων. 3) Οντως δεν είναι και τόσο θετικό να αλλάζουμε σχολεία ...αλλα δεν γίνεται αυτήν την στιγμή διαφορετικά. Απο την άλλη σκευτομαι το εξής: η Μαρία είναι ήδη σε διαφορετικές ομάδες παιδιών (γυμναστήριο, κολυμβητήριο, σχολείο) και εντάσσεται με τον καλύτερο τρόπο. Δεν νομίζω ότι αυτό θα τις έκανε τόσο κακό. Ασε που πολύ πιθανόν να συνεχίσει στο ιδιο σχολείο. Αυτές είναι οι αρχικές μου σκέψεις. Πολλά φιλιά, Ginka