νόηση, ετών 18:)

Ευχαριστώ για το σχόλιο. Βρήκα την σελίδα που μου προτείνατε, είναι πάντα πολύ ενδιαφέρον να μαθαίνεις τι σκέφτονται οι αυτιστικοί για τον εαυτό τους. [Έχω διαβάσει και άλλα του ίδιου ανθρώπου και έχω εντυπωσιαστεί από την εκφραστικότητα του]. Όμως, είναι ένα κομμάτι αυτιστικών ανθρώπων που μπορούν να σκεφτούν έτσι. Επειδή ασχολείστε επαγγελματικά με αυτιστικά παιδιά, γνωρίζετε τι εννοώ. Εκείνο που δεν γνωρίζετε είναι ο τρόπος που ζούν αυτά και οι οικογένειες τους, η καθημερινότητα μας είναι διαφορετική των άλλων ανθρώπων, και σας εύχομαι ΠΟΤΕ να μη μάθετε πέρα από το επαγγλματικό σας κομμάτι τι εννοώ. Κατανοώ την πρόθεση σας να μου δώσετε μία άλλη οπτική γωνία μπας και μου κάνει καλό και κάνει καλό και στα παιδιά μου και σας ευχαριστώ πολύ. Αλλά αυτό το χρόνιο και ανίατο και το ότι πάντα θα πρέπει να τους φροντίζει κάποιος, το βλέμμα των ανθρώπων, το ότι μας αποφεύγουν, μας λυπούνται, το ότι η κοινωνία που ζούμε δεν είναι για μας και δεν υπάρχει και κάπου αλλού να πάμε (πού ανήκουμε αλήθεια;). Δίνουμε την μάχη για μία αξιοπρεπή ζωή, χωρίς εκμετάλλευση, περιθωριοποίηση, διαπόμπευση, κακοποίηση για όλα τα παιδιά με αναπηρία σωματική, ψυχική, πνευματική, μειονεξία, διαφορετικότητα,ή όπως αλλιώς ονομάζεται. Η αναφορά μου είναι για όλα αυτά τα παιδιά και τους γονείς, γιατί νοιώθω πιο κοντά σε αυτούς παρά οπουδήποτε αλλού. Σας ευχαριστώ, αλλά αυτά τα δύο ποτήρια πίκρας που πίνω κάθε μέρα, δεν καταπίνονται με τίποτα !