νόηση, ετών 18:)

Δεν είναι η πρώτη φορά. Ανταμώσαμε κάποτε όταν δευτερόλεπτα ανοξαιμίας λάβωσαν τα παιδιά μου ανεπανόρθωτα και μου κατάφεραν πισώπλατα, μαχαιριά στην ζωή μου. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και μου ψιθύρισες τότε στο αυτί «Μη απελπίζεσαι, ο Θεός είναι μεγάλος». Εγώ είπα ΝΑΙ θα το παλέψω. Σε βρήκα πάλι μπροστά μου όταν ήλθα στα χέρια με τον θάνατο και απ' αυτήν την μάχη βγήκα νικημένη κι έμεινα μισή. Μου φώναξες τότε δυνατά. Κρατήσου όρθια δεν έχεις άλλη επιλογή. Εγώ είπα ΝΑΙ θα προσπαθήσω. Πρόσφατα σε ένοιωσα πλάι μου, όταν έφευγε η ζωή του παιδιού μου μέσα απ΄τα χέρια μου, να γονατίζεις δίπλα μου και να μου ψιθυρίζεις: «Εδώ είμαι κοντά σου, δεν τέλειωσαν όλα». Και έμεινες εκεί μέχρι που άνοιξαν τα μάτια της ακριβής μου Μαρίας. Και γώ είπα μόνο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κι ακόμη δεν έχω κλάψει….. Και τώρα, σήμερα, χτες – τι σημασία έχει πότε και για πόσο; Σε ανακαλύπτω μέσα στα λόγια, την ματιά, τα χτυποκάρδια μανάδων – πατεράδων της NOESI.gr. Αυτό κι αν είναι παρουσία παρήγορη, υποσχετική, ελπιδοφόρα, ανθρώπινη και Θεϊκή μαζί. Τελικά δεν είσαι ξένος. Κάνε να συναντηθούμε - κι aς είναι η τελευταία μου φορά - μέσα σ' ένα θαύμα. Το θαύμα της δικής σου σύμπραξης με την επιστήμη του ανθρώπου που θα βρεί το ελιξίριο της υγείας των ΑΜΕΑ. Μέχρι τότε σε παρακαλώ, φύλαγε όλου του κόσμου τα παιδιά και έχε το νου σου, λίγο περισσότερο στα δικά μας παιδιά. Είναι και δικά σου παιδιά ΘΕΕ ΜΟΥ. Λυγερή Βασιλείου