νόηση, ετών 18:)

Αυτά τα δύο δεν έχουν σχέση μεταξύ τους κατά τη γνώμη μου. Τα παιδιά με αυτισμό (εφόσον το νοητικό τους δυναμικό το επιτρέπει) εξ ορισμού πρέπει να είναι με το γενικό πληθυσμό, έχοντας μαζί τους ένα συνοδό, που θα κάνει το μεταφραστή και το πρόσωπο αναφοράς για το παιδί. Δεν έχει κανένα νόημα να ΄βγάλεις ένα παιδί με αυτισμό από την αίθουσα και να το πας στο τμήμα ένταξης, μόνο του με το δάσκαλο, άντε το πολύ και με κάπιο άλλο παιδί με παρόμοιες δυσκολίες, αν υπάρχει στο σχολείο. Οι δυσκολίες του υπάρχουν αναφορικά με το κοινωνικό περιβάλλον και μέσα σε αυτό πρέπει να αντιμετωπιστούν.΄Ο συνοδός της παράλληλης στήριξης θα το καθοδηγήσει πως πρέπει να συμπεριφερθεί σε κάθε περίπτωση και θα του εξηγήσει επι τόπου πράγματα στα οποία μπορεί να δυσκολεύτηκε, όπως για παράδειγμα γιατί κάποιο παιδί του μίλησε κατά ένα συγκεκριμένο τρόπο, γιατί κα΄ποιος αρνήθηκε να παίξει μαζί του, κλπ. Η παράλληλη στήριξη καλύπτει τα παιδιά και στο διάλλειμα, το οποίο είναι ίσως πιο σημαντικό από την ώρα του μαθήματος για τα παιδιά με αυτισμό. Σκεφτείτε τι ακριβώς χρειάζεται το παιδί κατά τη γνώμη σας και κατά τη γνώμη των ειδικών που το παρακολουθούν και μετά πηγαίνετε στα ΚΕΔΔΥ να το ζητήσετε. Εκείνοι θα σας πουν ποιά διαδικασία πρέπει ν' ακολουθήσετε!

Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω, να συμπληρώσω όμως ότι για τα παιδιά με αυτισμό δεν ισχύει η προθεσμία του Οκτωβρίου για την υποβολή αίτησης ιδιωτικής παράλληλης στήριξης. Προβλέπεται από την εγκύκλιο 10330/14-6-2011 που ακόμα και μερικές δημόσιες υπηρεσίες δεν ξέρουν ότι υπάρχει. Απλά το αναφέρω εδώ γιατί εμάς μας έλυσε τα χέρια όταν η δημοσια παράλληλη στήριξη μας εγκρίθηκε μεν, δεν έφτασε ποτέ δε... Καλή μας πρόοδο!

καλημέρα Αναστασία! Πράγματι, η ιδιωτική παράλληλη στήριξη θέλει έγκριση από το ΚΕΔΔΥ. Σ΄εμάς την έβγαλαν μέσα σε μία μέρα. Πήγα τη διάγνωση του παιδιού από δημόσιο νοσοκομείο, περιμενα λίγο και πήρα την απόφαση στα χέρια μου. Βέβαια είχαν δει κι εκείνοι παλιότερα το παιδί (αν και τότε δεν είχαμε διάγνωση και η εισήγηση του ΚΕΔΔΥ δεν ήταν για παράλληλη στήριξη). Δεν ξέρω αν η διαδικασία θα ήταν διαφορετική αν δεν τον είχαν δει καθόλου. Με την εισήγηση του ΚΕΔΔΥ πας στο σχολείο και τους ενημερώνεις. Πρέπει να περάσει και από το σύλλογο διδασκόντων. Αυτό είναι συνήθως τυπικό, αλλά πρέπει να λάβεις υπόψιν σου ότι ίσως και να υπάρχουν διευθυντές ή δάσκαλοι που να μη θέλουν έναν ξένο μέσα στα πόδια τους. Μπορεί να σου πουν ότι δε γίνεται, ότι θα καθυστερήσει, διάφορες χαζομάρες. Δεν ισχύει τίποτα. Είναι δικαίωμά σου να βάλεις συνοδό στο παιδί. Και μπορεί να γίνει αμέσως. Αφού τους ενημερώσεις, ψάξε να βρεις τη συνοδό. Πρέπει να βγάλει αντίγραφο ποινικού μητρώου. Με το μητρώο, το βιογραφικό της, την εισήγηση του ΚΕΔΔΥ, μία αίτησή σου και μία υπεύθυνη δήλωση από σένα ότι αναλαμβάνεις το κόστος της παράλληλης στήριξης, περνάει το θέμα από το σύλλογο διδασκόντων και μπαίνει η συνοδός στην τάξη την επόμενη μέρα. Η συνοδός μπορεί να είναι στο σχολείο όλη τη μέρα, ή (όπως το κάνω εγώ) κάποιες ώρες. Ή κάποιες μέρες της εβδομάδας. Το ωράριο είναι κάτι που συμφωνείτε εσείς με τη συνοδό ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού, μη σας πει κανείς ότι είστε υποχρεωμένοι να έχετε πλήρες ωράριο. Το πως πληρώνεται η συνοδός είναι καθαρά θέμα δικής σας συμφωνίας. Άλλες πληρώνονται με το μήνα, και άλλες με τη μέρα. Το δεύτερο νομίζω ότι είναι και το πιο σωστό, λόγω του ότι υπάρχει μεγάλη διακύμανση στις μέρες μαθημάτων ανάμεσα στους μήνες. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο που θα σε βοηθούσε να σου πω. Το έχω ψάξει όμως πολύ. Αν θέλεις κάτι ακόμα, στη διάθεσή σου! Φιλικά, Ελένη