νόηση, ετών 18:)

Οσο περνουν οι μερες και με την λιγη πειρα που εχω απο το σχολειο, ανακαλυπτω ποσο διαφορετικα θα ηταν τα πραγματα αν ειχαμε απο την πρωτη χρονια μια δασκαλα σαν αυτη που εχουμε εφετος. Οταν ενα παιδι εχει μια ιδιαιτεροτητα και καλειται να ενταχθει στο κανονικο σχολειο τοτε χρειαζεται οσοι αγωνιζονται και το περιβαλλουν να ξερουν. Τι να ξερουν; Να ξερουν πως νιωθει αυτο το παιδι οταν το κοροιδευουν οι συμμαθητες του. Να ξερουν ποσο αγωνα κανει για να μοιαζει με τα αλλα παιδια. Να ξερουν πως νιωθει οταν το απορριπτουν. Να ξερουν πως νιωθει οταν το μειωνουν. Ο καλος Θεουλης φροντισε φετος να μας στειλει μια δασκαλα που τα ξερει ολα. Μια δασκαλα που αγκαλιαζει, υπερασπιζεται, δεν κανει διακρισεις, βοηθαει σαν να ειναι ολα δικα της παιδια. Μια δασκαλα που εχει τσαμπουκα, γνωσεις, τροπους, αγαπη, πολυ μεγαλη αγκαλια και τεραστια καρδια. Φετος καταλαβα ποσο σημαντικο ειναι οχι μονο να κανουν και οι γονεις και οι παιδοψυχιατροι και οι εργοθεραπευτες καλη δουλεια, αλλα ολοι μαζι. Μεχρι τωρα κατι μας ελειπε φετος το βρηκαμε. Ψαχναμε μια δασκαλα σαν και σενα. Σε ευχαριστω. Με εκτιμηση, Σουλα