νόηση, ετών 18:)

Τασουλα, δεν ειμαι σιγουρη οτι υπαρχει "θεραπεια" με την εννοια που το εννοεις. Η ΔΕΠΥ ειναι κομματι του πως ειναι καλωδιωμενος ενας εγκεφαλος, δεν ειναι αρρωστια. Ειναι ο τροπος που ερμηνευει και αντιδρα στα ερεθισματα που δεχεται. Ειμαι ενηλικας με ΔΕΠΥ και εχω εναν γιο με ΔΕΠΥ. Εγω δεν ελαβα καποια θεραπεια ή παρεμβαση οσο μεγαλωνα γιατι τοτε ο ορος ηταν αγνωστος. Ειμουνα απλα ενα "δυσκολο, υπερκινητικο και ατσαλο" παιδι. Εχω δει μεγαλη βελτιωση και σε εμενα και στον γιο μου με προσαρμογη στην καθημερινοτητα μας. Για παραδειγμα δεν του δινω ζαχαρη μετα τις 3 το μεσημερι ή αν του δωσω, (γιατι ολο και καπου θα πας ιδιως τωρα το καλοκαιρι πως του αρνεισαι ενα παγωτο στις κουνιες?) φροντιζω να "καψει" την ενεργεια πριν παει για υπνο. Η ρουτινα ειναι πολυ σημαντικη οπως και να καταλαβαινω ποτε πρεπει να σηκωθει και να κουνηθει λιγακι απο την θεση του για να μπορεσει να ξανακαθισει και να τελιωσει την εργασια του. Η φραση "ηρεμησε το σωμα σου" εχει γινει το κλειδι μας οταν θελω να του δειξω οτι παει να ξεφυγει και εχει μαθει ο ιδιος να παιρνει βαθιες ανασες και να ηρεμει. Κανουμε θεραπειες 3 χρονια τωρα χωρις κανενα φαρμακο. Το κλειδι για εμας ειναι να τον αφηνω να τρεχει οσο μπορει (και εχει απιστευτη ενεργεια και δυναμη!) και να κραταω τα ερεθισματα μικρα για να μην εξιταρω. Αν θες πες μου τι εννοεις με την λεξη "θεραπεια"? Ποιο ακριβως ειναι το προβλημα του παιδιου. Η ΔΕΠΥ περιγραφει μια σωρια καταστασεων που ομως δεν τις εχουν ολοι, ολες. Για παραδειγμα εγω εχω προβλημα με την συγκεντρωση, ο γιος μου εχει και υπερκινητικοτητα (σημ. οτι ειχα θεμα με την υπερκινητικοτητα απλα τωρα ειμαι πολυ παχια και δεν εχω το κουραγιο σωματικα πια), επισης ξεχναει τα πραγματα του, δεν μπορει να ολοκληρωσει συζητηση, μιλαει παρα πολυ γρηγορα κτλ. Ποσο χρονων ειναι το παιδακι σου? Φιλικα, Τινα