νόηση, ετών 18:)

Είμαι απο Πάτρα, μητέρα 4 παιδιών. Ο Βασίλης μου παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες πηγαίνει Β' Δημοτικού και έχει επαναλάβει το νηπιαγωγείο. Επίσημη διάγνωση για δυσλεξία δίνεται στην Δ' Δημοτικού. Έχει αξιολογηθεί από το ΚΕΔΔΥ και υπήρξε πρώιμη παρέμβαση με λογοθεραπεία και τώρα με ειδικό παιδαγωγό. Έχουμε πελαγώσει, ο σύζυγός μου κι εγώ, με τις γνώμες των ειδικών που αρκετές φορές αναιρούν η μια την άλλη.

Οι δυσκολίες του παιδιού μας στη μάθηση φαινομενικά είναι ανεξήγητες (δεν υπάρχει οργανικό πρόβλημα που να τις δικαιολογεί). Στην καθημερινότητά του,στο λεξιλόγιο και στην κοινωνικότητα είναι μια χαρά. Έχει φοβερη θέληση και κουράγιο για μάθηση με πενιχρά όμως αποτελέσματα σε σχέση με την παρέμβαση που έχει γίνει και την δική του προσπάθεια. Οι φίλοι μου λένε πως είμαι υπερβολική. Εγώ όμως είμαι μητέρα και βλέπω πως το παιδί μου αρχίζει και καταλαβαίνει πλέον ότι υστερει στην τάξη και πληγώνεται γιατί προσπαθεί πολύ. Χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως ανάξιο και βλάκα, αρχίζει να κλείνεται στον εαυτό του και να μην κάνει παρέες εντός και εκτός σχολείου. Με ενδιαφέρει πολύ να ανταλλάξω απόψεις με γονεις που έχουν παιδια με μαθησιακες δυσκολίες για να στηριξουμε τα παιδιά μας και πάνω απ όλα να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή τους καθως και εμπειριες από ειδικούς. Αν κάποιο από τα μέλη είναι από Πάτρα θα χαιρόμουν να ανταλλάξω μαζί του απόψεις γιατί όχι και απο κοντά. Θα ήθελα να προτείνω σε μέλη από Πάτρα που έχουν παιδια με μαθησιακες δυσκολίες πως θα μας ήταν πιστεύω πολύ βοηθητικό να δημιουργήσουμε ομάδες αυτοβοηθειας ίσως με κριτηριο την εκπαιδευτικη βαθμίδα του παιδιού μας (π.χ. δημοτικό κ.λπ). Πιστεύω πως μεσα από τέτοιες ομάδες θα αποφορτιζόμασταν αρκετά και θα διδασκόμασταν από τις εμπειρίες των άλλων ως προς την αντιμετώπιση των δυσκολιών των παιδιών μας.