νόηση, ετών 18:)

Από καιρό ήθελα να χαιρετίσω όλους εδώ, αλλά από την άλλη ντρεπόμουν στην ιδέα πως μπορεί να καταντήσω "μαϊντανός" ή "ξερόλας" σε έναν ιστότοπο όπου άνθρωποι κυρίως μοιράζονται τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους κι ετσι το απέφευγα. Δεν είμαι γονιός παιδιού με δυσκολίες, ανήκω "στην άλλη πλευρά", στους ειδικούς, σε αυτούς που άλλοι εκθειάζουν και λένε πως χρωστάνε πολλά και άλλοι κατηγορούν για αδιαφορία και απανθρωπιά. Πριν λίγες ώρες έκανα την πρώτη μου προσπάθεια σύνταξης του παρακάτω κειμένου. Για κάποιο (χαζό) λόγο, ο δαίμονας του υπολογιστή τα έκανε όλα να χαθούν! Θύμωσα πολύ γιατί ήδη έγραφα μιάμιση ώρα και ακόμη δεν είχα τελειώσει. Ήμουν αγανακτισμένη, έτυχε και αυτό και είπα να παρατήσω! Το σκέφτηκα όμως κάποιες ώρες και είπα να μην τα παρατήσω γιατί νομίζω είναι χρήσιμο να γνωρίζετε και αυτή, "την άλλη πλευρά" όπως προείπα! Η καταγραφή των σκέψεών μου και η ανάρτησή τους εδώ, ήρθε από ένα περιστατικό που μου συνέβει πριν λίγες μέρες (παρόμοιο με πολλά άλλα που έχω μετρήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια δουλειάς!). Θα το περιγράψω με πολύ λίγα λόγια για να μην κουράσω και φυσικά, θα δεχτώ όποια απορία έχετε αργότερα. Νέα μητέρα, ξεκινάει την περιπέτειά της στο απίστευτο ταξίδι του αυτισμού. Ο 4χρονος γιος της, μόλις έχει διαγνωστεί μέσα στο φάσμα (από 3 διαφορετικούς γιατρούς). Έχει αμέσως ξεκινήσει "θεραπείες" (σχεδόν 2 μήνες, λογο- εργο- ψυχο-). Εξακολουθεί και βρίσκεται σε τεράστια σύγχιση, πράγμα φυσιολογικό και ανθρώπινο φυσικά! Έρχεται σε επαφή μαζί μου με αίτημα λογοθεραπείας και καταλήγουμε σε συνολικά μιάμισης ώρα τηλεφωνική επικοινωνία και μια συνάντηση. Παραθέτω μια σύντομη περιγραφή και τι μου έκανε εντύπωση για να μου πείτε σας παρακαλώ κι εσείς τι γνώμη σας. - Εξακολουθείς να έχεις τον ίδιο αναπτυξιολόγο που διέγνωσε το παιδί σου με ΔΕΠΥ στα 2 και τελικά έχει αυτισμό? - Κάνεις πρόγραμμα εργθεραπείας και λογοθεραπείας 1 φορά την εβδομάδα σε ένα 4χρονο παιδί μέσα στο φάσμα? - Αντε και κάνεις το "μια φορά την εβδομάδα", εξακολουθείς να το κάνεις όταν για ενάμιση μήνα δεν έχεις ακούσει λέξη περί στόχων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων κλπ κλπ? - Άντε και εξακολουθείς να το κάνεις παρόλο που δεν άκουσες όλα τα παραπάνω, συνεχίζεις όταν μετά τη "θεραπεία" (τη σιχαίνομαι αυτή τη λέξη)σου παραδίδουν το παιδί χωρίς λέξη για το τι έκαναν και τι να κάνεις στο σπίτι? - Είναι λογικό μετά από τόσους γιατρούς και θεραπευτές να εξακολουθείς να πιστεύεις πως το σύνδρομο Άσπεργκερ είναι άλλο από τον αυτισμό, αλλά μετά από συνομιλία με μια άγνωστη να το καταλαβαίνεις πλήρως? - Εξακολουθείς να πληρώνεις (έναν από τους πιο ακριβούς) παιδικό σταθμό που αρνήθηκε να δεχτεί την παρουσία ψυχολόγου μέσα στην τάξη για να βοηθήσει το παιδί σου και τους δασκάλους? Αυτά είναι μερικά από αυτά που με εξόργησαν για μια ακόμη φορά και αποφάσισα να τα μοιραστώ! Τώρα θα ήθελα ακόμα περισσότερο τη προσοχή σας για να μη παρεξηγηθώ. Δεν τα βάζω με τους γονείς-όχι, καθόλου! Είναι σοκαριστικό να ακούσεις οτι το παιδάκι σου "έχει κάτι"! Φαντάζομαι τα χάνεις, πέφτεις από τα σύννεφα, θέλεις να γυρίσεις το χρόνο πίσω, σα να μη το άκουσες ποτέ! Είναι ντροπή να υπάρχουν άνθρωποι (γιατροί, ειδικοί, θεραπευτές,μουσικοί γυμναστές μέχρι και ανιματέρ) που θα συμπεριφερθούν με αδιαφορία και απερισκεψία σε μια οικογένεια που αντιμετωπίζει μια τέτοια δυσκολία! Είναι ντροπή να στερείς από ένα παιδάκι να φτάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του γιατί εσύ βαριέσαι, έχεις πολλά ραντεβού που περιμένουν, έχεις κουραστεί να μιλάς στους γονείς τόσα χρόνια κλπ κλπ! Είναι ντροπή να δουλεύεις με ανθρώπους και να τους μετράς σε ευρώ κάθε φορά που τους συναντάς! Τα γράφω αυτά λοιπόν, για να αφυπνήσω τους γονείς και όχι για να τους κατηγορήσω. Υπάρχουν καλοί συνάδελφοι εκεί έξω και σίγουρα κάποιος κοντά σας! Ο καλός παιδαγωγός / επιστήμονας δεν είναι και ο πιο ακριβός! Η "θεραπεία" ΔΕΝ πρέπει να κοστίζει 60 (!!!!) ευρώ και ιδανικά πρέπει να είναι 45 λεπτά και όχι μισή ώρα (τη μισή ωρίτσα παίζουμε εκ των πραγμάτων με τα πιτσιρικάκια-ας κάνουμε και λίγη δουλειά). Είναι υποχρεωμένος ο καθένας από εμάς να σας ενημερώνει και να συζητάει την πρόοδο και τους στόχους του παιδιού σας, να σας δείχνει τι μπορείτε να κάνετε κι εσείς στο σπίτι! Κάθε σχολείο ΟΦΕΙΛΕΙ να δέχεται και να στηρίζει τα παιδιά με όποια δυσκολία!!! Διεκδικήστε τα δικαιώματα του παιδιού σας στο σχολείο της γειτονιάς σας ή απλά αλλάξτε ιδιωτικό!!! ΜΗΝ ξεχνάτε πως έχετε ΕΠΙΛΟΓΕΣ !!! Τέλος, μη φοβόσαστε να αξιλογείτε και να κρίνετε τους ανθρώπους που σας στηρίζουν. Αν κάτι δε σας καλύπτει, μιλήστε, συζητήστε και πάρτε μια δεύτερη γνώμη! Έχετε πολλά παράπονα εσείς οι γονείς από όλους εμάς και έχετε και τα δίκια σας, όμως αφού εμείς δε κάνουμε το αυτονόητο, ξεσηκώστε μας εσείς για το καλό των παιδιών σας! Κάπως ξαλάφρωσα! Όσοι συνάδελφοι σπεύσουν να με κατακρίνουν, ας το σκεφτούν δυο φορές..