νόηση, ετών 18:)

Είμαι ο Κουλεπάκης Γιώργος, ένας άνθρωπος που από πολύ νέος χτυπήθηκα από σκλήρυνση κατά πλάκας και η ζωή μου αυτόματα άλλαξε ριζικά. Ανατράπηκαν ισοροπίες στην καθημερινότητά μου και ήρθαν τα πάνω κάτω, στην ανθρώπινη επιβίωσή μου. Η μερική αναπηρία μου όμως δεν μου στέρησε την κρίση να είμαι σε θέση να αναγνωρίζω την προσφορά και την ζεστή ανθρώπινη βοήθεια που δέχθηκα. Αναφέρομαι στο "Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων", Λ. Χασιάς, 9η Στάση, Ίλιον και πιο συγκεκριμένα στη Β κλινική όπου νοσηλεύτηκα το τελευταίο διάστημα και οφείλω να εκφράσω δημόσια την ευγνωμοσύνη και την ικανοποίησή μου από την στήριξη και περίθαλψη που δέχθηκα μέσα σ' αυτή την κλινική, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ αυτών είναι ανεκτίμητο και ειδικά στη δύσκολη εποχή που ζούμε. Είναι μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας, ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, που αν και εκπρόσωποι δημόσιου φορέα, πληρούν ΑΨΟΓΑ τις υποχρεώσεις τους με καρτερία, υπομονή και αγάπη σε ανθρώπους σαν και μας, που η ζωή δε μας έχει φερθεί και τόσο καλά.

Θέλω να εκφράσω λοιπόν τις θερμές ευχαριστίες μου, ξεκινώντας από την διευθύντρια κα. Πετροπούλου, στην κα. Λυκούδη, στον κο. Επιτροπάκη Γιώργο, στην κα. Λίτσα Κουτσοβόρη, στον κο. Κώστα Μιχόπουλο, στην κα. Αθηνά Φεραδούρου, σε όλους τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό.

Αξίζουν τον θαυμασμό μας, γιατί αυτοί οι άνθρωποι διατελούν κοινωνικό λειτούργημα!!! Kαι άνθρωποι σαν και μας, όταν έρθουν κοντά τους ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ.