Προβληματισμοί
Το καλοκαίρι είναι στα πάνω του, η ζέστη καλά κρατεί και η φωτιά που καίει μέσα μου ακόμη καλύτερα. Μέσα σε όλα έρχεται να προστεθεί και η εκτίμηση της παιδιάτρου που παρακολουθεί το παιδί από την ώρα που γεννήθηκε, ότι όταν θα γίνει 6 χρονών θα έχει αποβάλλει όλα τα αυτιστικά στοιχεία.
Το ξέρω ότι δεν είναι η πλέον αρμόδια να κάνει εκτιμήσεις, ειδικά καθώς ακόμη και οι ειδικοί δεν τολμούν να κάνουν, αλλά δε μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι την κουβέντα που κάναμε και όσα μου είπε. Ψάχνω από κάπου να πιαστώ, να συντηρήσω την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά δεν ξέρω πόσο ρεαλιστικά είναι όλα αυτά.
Τι θα πει αυτισμός και ποια είναι η διαφορά του από τα "αυτιστικά στοιχεία" και τις "αυτιστικές συμπεριφορές"; Μήπως πολλοί άνθρωποι εμφανίζουν "αυτιστικές συμπεριφορές" χωρίς όμως αυτό να τους εμποδίζει να είναι λειτουργικοί; Τελικά τι να πιστέψω, δεν ξέρω. Τις τελευταίες μέρες βγήκε ξανά ο ήλιος μετά από μια μακρά περίοδο συννεφιάς και βροχής και κάπου στο βάθος φαίνεται και το ουράνιο τόξο. Φοβάμαι μήπως όλα αυτά σβηστούνε όμως και επανέλθουμε στα ίδια.
Μια φίλη μου είπε ότι δεν είχε καταλάβει ότι το παιδί έχει τέτοιο πρόβλημα και είναι ψυχολόγος που εργάζεται με ειδικά παιδιά. Κόντεψα να βάλω τα κλάματα από την χαρά μου. "Κάνουν λάθος", σκέφτηκα, "δεν έχει τίποτα το παιδί". Κι όμως κάτι έχει, που δεν φαίνεται ίσως με την πρώτη ματιά, αλλά εμείς που είμαστε γονείς το βλέπουμε. Και τρελαίνομαι να βλέπω τον χρόνο να περνάει και να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω παραπάνω για να τον βοηθήσω και δεν το κάνω.
Μας πήρε έξι μήνες να τον βάλουμε σε πρόγραμμα λογοθεραπείας -εργοθεραπείας, αφού μας ζάλισαν πρώτα με συνεδρίες του τύπου "είναι αυτιστικό, χωνέψτε το". Κι όταν ζητήσαμε την βεβαίωση για το επίδομα μας είπαν ότι δε μπορούν να την δώσουν γιατί δεν υπάρχει παιδοψυχίατρος να κάνει την διάγνωση! Ε, τότε που το ξέρετε ότι είναι αυτιστικό; Τα δάκτυλα σας μυρίσατε;
Σε επίσκεψη στον αρμόδιο παιδοψυχίατρο (δημόσιο) μας έδωσε βεβαίωση για Asperger με δείκτη νοημοσύνης κάτω του 30 (!!!) την οποία και σκίσαμε! Λες και ζητιανεύουμε τα ψίχουλα που δίνουνε.
Μακρυγορώ ως συνήθως αλλά αυτό το μπέρδεμα με αναστατώνει πάρα πολύ, συν την αναστάτωση του συζύγου όταν διάβασε τη διάγνωση και είδα και έπαθα να τον πείσω ότι δε μπορεί να είναι αλήθεια.
Εν συνεχεία πήγαμε σε ιδιώτη παιδοψυχίατρο που μας έδωσε τη διαγνώση που έχω αναφέρει σε προηγούμενη καταχώρηση και λίγο ηρεμήσαμε. Δεν ξέρω αν έχει κανείς άλλος τους ίδιους προβληματισμούς ή παρόμοια συμπτώματα στο παιδί του, θα ήθελα πολύ όμως να ακούσω τι έχετε να πείτε.
Σχόλια
Στο ίδιο σκεπτικό είμαστε όλοι μας
Ελπίδες...