SOS — Θέλω απεγνωσμένα την βοήθεια σας

Θέλω απεγνωσμένα την βοήθεια σας. Είμαστε σε πάρτι μασκέ και παίζουν ένα παιχνίδι αγόρια - κορίτσια. Όσο κερδίζουν τα κορίτσια βλέπω τον γιο μου να είναι έτοιμος να κλάψει. "Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ", μου λέει. Κάποια στιγμή βρίσκει την απάντηση στην ερώτηση του κλόουν και τη λέει σε μένα, του λέω "πεστο δυνατά"... και δεν πρόλαβε, το είπε ένα κορίτσι. Τότε σαν το αγρίμι άρχισε να χτυπά το πρώτο κορίτσι που βρήκε μπροστά του. Εγώ βέβαια... χαλιά... επενέβηκα, τον ηρέμησα και πέρασε το υπόλοιπο πάρτι "ζάχαρη". Είναι κάτι που δεν ξέρω πως ή τι πρέπει να κάνω για να τον βοηθήσω; [Ασφαλώς του έχω μιλήσει, το έχουμε συζητήσει αλλά..] Καμία ιδέα;;; Με εκτίμηση, Σούλα

Σχόλια

Σαν το αγρίμι, χτυπά...

Υποβλήθηκε από Άγγελος Κουτουμάνος Παρ, 23/02/2007 - 21:51

Σε ποιες άλλες στιγμές έχει συμπεριφερθεί παρόμοια ο γιος σας; Πόσο χρονών είναι, θυμήστε μας... Έχετε καμιά υπόθεση (εργασίας) για το τι μπορεί να προκαλεί τη συμπεριφορά αυτή; Είναι εκρηκτικός ή παρορμητικός σε άλλες περιπτώσεις (χωρίς να υπάρχει βία); 'Oταν του μιλάτε, τι σας λέει;

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Σε ευχαριστώ Άγγελε

Υποβλήθηκε από Soula Κυρ, 25/02/2007 - 09:51

Όταν φορτώνει, φορτώνει μετά κάπου ξεσπά (συνήθως σε αυτόν που δεν φταίει). Γενικά δεν του αρέσει να χάνει είτε μόνος είτε με ομάδα. Όταν δεν μπορεί να χειριστεί καταστάσεις γίνεται επιθετικός. Δυστυχώς πρέπει εγώ να ηρεμήσω και να αλλάξω κάποια πράγματα στην συμπεριφορά μου διότι έχει απορροφήσει σαν το σφουγγάρι τα νεύρα μου και στην ηλικία που είναι δεν ξέρει πως να τα χειριστεί (είναι 9,5 χρόνων). Κατά τα αλλά πρέπει να μάθω να βλέπω ολοκληρωμένη την προσπάθεια που κάνει και όχι με το πρώτο λάθος να τον καταδικάζω σε "ισόβια". Προσπαθώ λοιπόν να γίνω πιο ήρεμη (;;;) πιο διαλλακτική στη συμπεριφορά μου, όχι τόσο πανικοβλημένη και, και καλή μου τύχη. Σε ευχαριστώ Άγγελε. Με εκτίμηση, Σούλα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

"Πρέπει να γίνω πιο ήρεμη". Χμ...

Υποβλήθηκε από Άγγελος Κουτουμάνος Δευ, 26/02/2007 - 23:26

Λοιπόν, προτείνω, εκτός από το να του μιλάτε για τη συμπεριφορά του, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει, να δοκιμάσετε να του μιλήσετε και για τη δική σας συμπεριφορά. Εφόσον, έχετε στο μυαλό σας ότι σε έναν βαθμό "αντιγράφει" εσάς στην καθημερινότητα... Αυτό είναι φυσικό σε έναν βαθμό και προφανώς όσο βελτιώνεται ο δικός σας τρόπος διαχείρισης των δύσκολων συναισθημάτων (θυμός, απογοήτευση κ.α.) θα βελτιώνεται και η δική του. 'Ομως... προσπαθήστε όσο μπορείτε να του μιλήσετε για το τι σας κάνει να αισθάνεστε έτσι. Τι σας θυμώνει, γιατί σας θυμώνει, τι σας συμβαίνει όταν θυμώνετε, γιατί είναι δύσκολο να κρατήσετε την ηρεμία σας μερικές φορές. Θα είναι καλό να ακούσει από εσάς πώς αισθάνεστε και πώς αντιδράτε, πέρα από αυτά που κάθε τόσο ακούει για το πώς πρέπει να αντιδρά εκείνος. Φιλικά, 'Αγγελος

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Σούλα έτσι είναι

Υποβλήθηκε από Almak Τρί, 27/02/2007 - 00:21

Σούλα αυτά που σου λεει ο Άγγελος είναι "ένα κι ένα" για την περίπτωση σου. Προσπάθησε να του μιλήσεις έτσι και το αποτέλεσμα θα το δεις την ίδια στιγμή μέσα στα μάτια του παιδιού σου. Το παιδί θα σε κοιτά σαν να βλέπει U.F.O. (Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενο Αντικείμενο) θα μαλακώσει όμως η ψυχούλα του διότι θα καταλάβει πως και άλλοι υποφέρουν σαν τον ίδιο και σε αυτό το σημείο θα αισθανθεί την ανάγκη να βελτιωθεί ο ίδιος. Μάζεψε όλη την ψυχραιμία που μπορείς να βρεις και ξεκίνα. Αυτός ο τρόπος έχει βοηθήσει και εμένα με τον μεγάλο μου γιο (12,5 χρόνων). Όταν το καταφέρνω την στιγμή εκείνη η αδρεναλίνη χτυπά κόκκινο, είμαι σίγουρος πως θα γίνει ένας πολύ καλός άνθρωπος, μετά που το σκέφτομαι μόνος μου ...κλαιω από συγκίνηση και χαρά.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Ευχαριστώ και τους δυο σας

Υποβλήθηκε από Soula Τρί, 27/02/2007 - 08:38

Ευχαριστω και τους δυο σας, το οτι ειμαι νευρικη δεν ειναι κατι που ξεκινησε τωρα, απο παιδι ημουν ετσι. Οχι οτι αυτο σημαινει κατι βεβαια ουτε και με δικαιολογει. Παντα του εξηγω και του μιλαω για το πως νιωθω, ή τι με θυμωνει, ή ακομα και τι με κανει να στενοχωριεμαι. Ισως κατι να μη εχω κανει καλα. "Εδωσα εξετασεις δεν περασα, θα ξαναδιαβασω για να ξαναδωσω." Παντα υπαρχει μια δευτερη ευκαιρια, νομιζω οτι ακομα παιζω στο παιχνιδι, ξαναξεκινω λοιπον με αλλη στρατηγικη. Με εκτιμηση, Σουλα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Μια ιδέα

Υποβλήθηκε από Ιγνάτιος Καφαντάρης Τετ, 28/02/2007 - 00:59

Για το αγοράκι το "μπιπ μπιπ"! Συνδύασα το τρέξιμό του μέσα στους άγνωστους χώρους με την ισχυρή παρόρμησή του να βγάλει το θυμό του, την απογοήτευσή του... Μέσα στην όλη εικόνα του παιδιού, ίσως να εμπεριέχεται και η γνωστή υπερκινητικότητα. Στοιχείο-κλειδί εδώ είναι η εμφανής παρορμητικότητα, που κάνει τα παιδιά υπερκινητικά ή/και απρόσεκτα-αφηρημένα. Θα χρειαστεί να συζητηθεί αν ο μικρός έχει όντως όλα τα στοιχεία της υπερκινητικότητας ή όχι. Εάν ναι, υπάρχει τρόπος να βοηθηθεί σ' αυτό, αλλά είναι φαρμακευτικός, πράγμα που δεν αρέσει στους γονείς. Αλλά για τα παιδιά είναι πολύ βοηθητικός, γιατί γίνονται λειτουργικά. Επειδή η κλήση για βοήθεια ήταν απεγνωσμένη, σκέφτηκα ότι μπορεί να μη υπερβάλλει η μητέρα, αλλά όντως να πρόκειται για μια εντυπωσιακή παρορμητικότητα. Κοιτάξτε το. Δεν αξίζει να αφήνετε το αγόρι να αστοχεί στις αντιδράσεις του, ενώ θα μπορούσαν να είναι πιο επιτυχείς! Καμμιά φαρμακοφοβία δεν μας δίνει το δικαίωμα να αφήνουμε αβοήθητα τα παιδιά. Ελπίζω εσείς να μη την έχετε και να το ψάξετε το θέμα! Ιγνάτιος Καφαντάρης-Ζεϊμπέγλου Ψυχίατρος παιδιών και εφήβων Επιστημονικός συνεργάτης NOESI.gr

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

νόηση, ετών 18:)