νόηση, ετών 18:)

Για μια ακόμα φορά μετά από 2 χρόνια που είχα σταματήσει το ψάξιμο για το [το όνομα αποκρύπτεται] μου επιβεβαιώνω αυτό που φοβόμουν.. Μέσα στα 2 αυτά χρόνια τίποτα δεν έχει αλλάξει... Μόλις έπεσε στα χέρια μου μια εφημερίδα... "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία"... Από τις 4/11/07... Δεν ξέρω αν πρέπει να σας παραπέμψω να διαβάσετε το άρθρο... Εξαθλίωση,απογοήτευση,θλίψη... Εικόνες ντροπής... Ιστορίες φρίκης... Ακόμα και σήμερα... Εν έτη 2007... Τέτοια εξαθλίωση; Τέτοια ανεπάρκεια; Τέτοια αδιαφορία; Ρητορικά ερωτήματα... Ξερω τις απαντήσεις... Για μια ακόμα φορά διαβάζοντας το άρθρο αυτό με κυριεύει απόγνωση... Εικόνες που έχω δεί... Καταστάσεις στις οποίες έχω δει τον αδελφό μου... Μέχρι πότε θα ταλαιπωρούνται οι αθώες ψυχούλες τους; Είναι τόσο δύσκολο να διευκολύνουν οι υπεύθυνοι τις ζωούλες τους; Δε ζητάνε παλάτια! ΔΕ ΖΗΤΑΝΕ ΠΛΟΥΤΗ, ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΜΕΤΑΞΩΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ, ΧΡΥΣΑ ΜΑΧΑΙΡΟΠΙΡΟΥΝΑ, ΑΚΡΙΒΑ ΡΟΥΧΑ! Μόνο ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης ζητάνε! Ασφάλεια εγκαταστάσεων, καθαριότητα, επαρκή και κατάλληλο προσωπικό, κατάλληλο φαγητό! Και την αγάπη μας, την αγκαλιά, το φιλί, το χάδι την παροτρυνση μας... Τόσο δύσκολο είναι; Επειδή νομίζω οτι η αναδημοσίευση ξένων κειμένων απαγορεύεται θα σας γράψω τη σελίδα που είναι δημοσιευμένο το άρθρο... Εάν κάνω λάθος... Εάν κάνω άσχημα που σας παραπέμπω σε αυτό το άρθρο ζητώ ειλικρινά σε όλους σας συγγνώμη...

Διαβάστε το άρθρο: Ο Μάκης, ο Σταύρος, η Πέρι και μια Πρόνοια για δέσιμο! Της Γεωργία Λινάρδου Πηγή: Ελευθεροτυπία