Υπερκινητικότητα & Αυτισμός

Καλημέρα, θα ήθελα να καταθέσω τον προβληματισμό μου για το 4 1/2 ετών γιό μου ο οποίος είναι στο φάσμα του αυτισμού, ευτυχώς σε πολύ καλό επίπεδο, απο άποψη αντίληψης. Πηγαίνει στο προνήπιο με Παράλληλη Στήριξη. Επίσης έχει τον λόγο, ζητάει αυτό που θέλει, το παιχνίδι του δεν είναι στερεότυπο,η φαντασία του άριστη. Ο μικρούλης μου εχει όμως θέμα με την υπερκινητικότητα - διάσπαση προσοχής και αυτό τον κάνει να μην μπορεί να συγκεντρωθεί και να ασχοληθεί με οποιαδήποτε δραστηριότητα έχει αρχή και τέλος. Κινείται συνεχώς από εδώ κι εκεί, ασχολείται με αυτά που τον ενδιαφέρουν μόνο. Προσπαθούμε να του τραβήξουμε την προσοχή και το ενδιαφέρον με διάφορες άλλες δραστηριότητες, ανταποκρίνεται για λίγα λεπτά και μετά πάλι φεύγει. Π.χ δεν θέλει με τίποτα να πιάσει το μολύβι-πινέλο-κηρομπογιές-κιμωλίες να ζωγραφίσει ή έστω να τραβήξει μία γραμμή.Νιώθω οτι καταπιέζετε υπερβολικά όταν το προσπαθώ κρατώντας του το χέρι. Ψάχνω εναν τρόπο για να κατευνάσω αυτην την υπερκινητικότητα - διάσπαση προσοχής και δεν μπορώ. Είμαι σίγουρη οτι όταν πετύχουμε αυτό θα μπορέσουμε να πάμε καλά και σε όλα τα υπόλοιπα όπως π.χ την κοινωνικότητα κ.α.. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την πολύτιμη βοήθειά σας.

Σχόλια

Μήπως βαριέται;

Υποβλήθηκε από Βικτώρια Τετ, 06/06/2012 - 13:58

Έχεις δοκιμάσει να τον ακολουθήσεις στο παιχνίδι του (όποιο και αν είναι αυτό?)μήπως αυτά που σου αρέσουν δεν αρέσουν σε αυτόν? από την άλλη του παρέχεις δραστηριοτητες που έχουν κίνηση (κολύμπι, τρέξιμο, βόλτες, ποδήλατο κτλ?) για δοκίμασε να τον κουράσεις μήπως έχει ανάγκη από εκτόνωση!!!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Παρόμοιο είναι και το δικό μου παιδί

Υποβλήθηκε από gianna1975 Τετ, 06/06/2012 - 18:58

Αγαπητή φίλη μήν στεναχωριέσε, το ίδιο ακριβώς έκανε και ο γιός μου, να σου τα πάρω απο την αρχή εμένα διαγνώστηκε με μικροκεφαλία σε ηλικία 8 μηνών, ακολούθησε διάσπαση προσοχής, διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές έχουμε ελαφριά μορφή ασπενγκερ, τώρα είναι 8 1/2 χρονών πηγαίνει Β δημοτικού, τα νήπια και εμείς έτσι τα περάσαμε δέν έκανε καν ζωγραφιά, μια μουτζούρα έβλεπες, δεν έπιανε μολύβι, είχε πρόβλημα λεπτής δεξιότητας, και όσο και αν έβλεπα τις άλλες ζωγραφιές απο τα άλλα παιδιά και έλεγα ότι θα δώ ποτέ εγώ απο το γιό μου έστω ένα ανθρωπάκι, ένα λουλούδι... Στεναχωριόμουνα αλλά πάντα του έλεγα τί ωραία ζωγραφιά κάνει, κάναμε 3 χρόνια τα νήπια γιατί δέν μπορούσε να πάει Α δημοτικού, κάνε το Α-ΤΕΣΤ εκεί θα δείς άν τα καταφέρνει να πάει Α δημοτικού, αυτό γίνεται στο νοσοκομείο Παίδων Αγλαϊα Κυριακού απο αναπτυξιολόγο ή άλλο ειδικό γιατρό. Υπομονή και στήριξη θέλει το απιδί σου και θα τα κάνει κάποια στιγμή χωρίς να τον πιέζεις μόνο του,του κάνεις εργοθεραπείες? Εμείς κάνουμε απο 14 μηνών μέχρι και σήμερα στην ΕΛΕΠΑΠ. Εκεί το βοηθάνε πάρα πολύ το παιδί, κάνε σε έξω κέντρο κάποια δικαιολογούν τα έξοδα απο τα ταμεία ασφάλισης ρώτησέ το. Να σκέφτεσε δέν είσαι μόνη είμαστε πολλές μαμάδες άλλες με μικρό πρόβλημα άλλες με μεγαλύτερα αλλά τα παιδιά μας να ξέρεις είναι πιο έξυπνα απο εμάς, εμένα έχει ταλέντο στο ντράμς φέτος πέρασε 2 χρονιές σε 1 χρονιά!!! Παρατήρησε το παιδί σου κάπου έχει κάποιο ταλέντο, μουσική, ζωγραφική... εσύ θα καταλάβεις και βοήθησέ το. Μπορεί να δυσκολεύονται στο σχολείο αλλά τα καταφέρνουν τέλεια με την βοήθειά μας. Μην δείξεις ποτέ μπροστά του ότι στεναχωρέθηκες, αγωνίστηκα να το πηγαίνω για θεραπείες παρόλο που ο άντρας μου μου έλεγε δεν του χρειάζονται, θα τα κάνει μόνο του κάποια στιγμή, δεν έχει πρόβλημα... Τώρα τον καμαρώνω και θα συνεχίσω για μια χρονιά ακόμα θεραπείες και πάλι λέω δεν έκανα τίποτα για το γιό μου. Αν δεν έχεις άλλο παιδάκι κάνε, έκανα το δεύτερο ειναι 15 μηνών τώρα, θα δεις ότι θα αλάξει μπορεί κάποιες φορές να θέλει να το δείρει αλλά θα είναι οι περισσότερες φορές που θα θέλει να παίξει μαζί του και εκει μέσα απο το παιχνίδι θα διορθωθούν οι λεπτές δεξιότητες, στήνοντας πυργους, βάζοντας το ένα κυβάκι μεσα στο άλλο... δήθεν να μαθαίνει το μωρό, εμένα το βοήθησε φέτος και πιάνει λίγο καλύτερα. Συγνώμη σε κούρασα απλά μήν ανυσυχείς όλα καλά θα πάνε!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Ο γιος μου με Άσπεργκερ, σήμερα 7, είχε παρόμοιες συμπεριφορές

Υποβλήθηκε από maria maxaira Παρ, 08/06/2012 - 12:17

κι ο γιος μου ο οποιος σημερα ειναι 7 ετων κι εχει διαγνωστει με ασπεργκερ ειχε παρομοιες συμπεριφορες , δεν ηθελε να πιασει το μολυβι και ειχε - εχει υπερκινητικοτητα και διασπαση προσοχης. Καθε φορα που προσπαθουσα να τον βαλω να ζωγραφισει ή να γραψει εβγαζε πληρη αρνηση και αρχιζε ολες τις στερεοτυπιες μαζι. Οταν ήταν περιπου 4 ετων κι εγω σκεφτομουν πως αν κατευνασω την υπερκινητικοτητα ολα θα ηταν πιο ευκολα. Περνωντας ομως ο χρονος και παρατηρωντας τον καταλαβα πως η υπερκινητικοτητα και η διασπαση ήταν το αποτελεσμα της συναισθηματικης του ανασφαλειας και του οτι δεν μπορουσε συναισθηματικα να διαχειριστει την πιεση που του ασκουσαμε εν ονοματι της θεραπευτικης διαδικασιας. Θελω να πω πως οσο περισσοτερο τον πιεζαμε να κανει πραγματα για να αποκτησει δεξιοτητες , οποιες κι αν ηταν αυτες ,κινητικες ή επικοινωνιακες , τοσο αυτος αρνουταν και τοσο εμοιαζε να αποσυρεται . Παρ ολα αυτα σημερα γραφει ζωγραφισει διαβαζει και μπορει να μεινει αρκετο χρονο στην καρεκλα του ολοκληρωνοντας τις εργασιες του.Πως εγινε αυτο; Με πολυ επιμονη και δουλεια.Βρισκοντας τροπους να του κερδιζω το ενδιαφερων , χρησιμοποιωντας την επιβραβευση (π.χ γραψε μου 5 ο και θα παρεις 5 κουφετακια ) κι οσο ο καιρος περνα τοσο πιο ικανος νιωθει και τοσο πιο θετικη συμπεριφορα εχει.Ηρθαν στιγμες που με κυριευε η απελπισια, στιγμες που δεν ηξερα ποσο επρεπε να τον πιεσω , στιγμες που ενιωσα πολυ κουρασμενη και εντελως ανημπορη να τον βοηθησω , ομως δεν το βαλα κατω ,συνεχισα με οποιον τροπο μπορουσα να σκεφτω.Κι ολη αυτη η δουλεια καποια στιγμη απεδωσε . Σ αυτη την πορεια αυτο που εμαθα ειναι πως πρεπει να σεβομαι τους ρυθμους τους , να τον κανω να νιωθει ασφαλης να τον αγαπαω και να τον αποδεχομαι να τον βοηθαω χωρις να τον τρελλαινω και να τον περιμενω να ανθισει , γιατι τα παιδια μας μεγαλωνουν και κατακτουν δεξιοτητες απλα ωριμαζουν με αλλο ρυθμο. Τωρα σε πιο πρακτικο επιπεδο θα ελεγα να δοκιμασεις να βαλεις στο ημερησιο προγραμματα μια δραστηριοτητα εκτονωσης που να του αρεσει πχ κολυμπι , ποδηλατο η ακομα κι ενας μακρυς περιπατος, περυσι ο αντρας μου οσο ο καιρος ηταν καλος τον πηγαινε με τα ποδια στο σχολειο κι ας ηταν μακρια , αγγελουδι ηταν στην ταξη . Δοκιμαστε να ζωγραφισετε μαζι εικονες που φανταζεται αντικειμενα που του αρεσουν η μπορει να εχει εμμονη με αυτα , στην αρχη μπορεις να κανεις εσυ το μεγαλυτερο μερος του σχεδιου εξηγωντας του τι κανεις και μετα να αφηνεις καποια κενα τα οποια θα πρεπει να ενωσει αυτος και οσο περναει ο καιρος τοσο λιγοτερα να κανεις εσυ και περισσοτερα αυτος. κεντρισε του το ενδιαφερων και μην ξεχνας την επιβραβευση. καλο κουραγιο!!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Σε καταλαβαίνω, εμένα ο μικρός μου έχει ελαφριά μορφή Άσπεργκερ

Υποβλήθηκε από irene_08 Τετ, 13/06/2012 - 10:38

Κι εμένα ο μικρός μου που θα κλείσει τώρα τα 4 κι έχει ελαφριά μορφή ασπεργκερ, δυσκολεύεται πολύ με τα γραφοκινητικά. Είχε περάσει μια φάση που ζωγράφιζε καταπληκτικά (αυτοκίνητα, ανθρωπάκια, ήλιους λουλούδια, ψάρια κα) και μετά από λίγο καιρό πέρασε στην άρνηση και έκανε συνέχεια μουτζούρες. Ακόμα κι αν ζωγραφίσει κάτι ωραίο μετά από πάνω θα το μουτζουρώσει. Η κοπέλα που του κάνει ειδική αγωγή μου το επισήμανε, και εγώ έβλεπα σε αυτόν περισσότερο άρνηση παρά αδυναμία να κάνει τις ασκήσεις. Παρόλα αυτά αγχώθηκα πολύ και τον έβαλα σε καθημερινό πρόγραμμα με ασκήσεις προγραφής. Φυσικά το αποτελέσμα ήταν το ανάποδο, ούτε τον μαρκαδόρο δεν κρατούσε σωστά πλέον. Χθες του αγόρασα ένα τετράδιο προγραφής με αριθμούς του το έδωσα και του είπα, να κάνει ότι θέλει και αν κάτι τον δυσκολεύει να τον βοηθήσω. Του πρότεινα ήρεμα να κάνουμε μαζί το 8 ή το 1 που είναι εύκολα. Μου απάντησε: μα εγώ μαμα, δεν ξέρω να γράφω τους αριθμούς, ξέρω μόνο αυτά τα γράμματα και μου έγραψε το Α,Ι,Π,Μ,Ν τελείως σωστά που τα έμαθε στον παιδικό. Μετά έγραψε μόνος του τους αριθμούς, με τις διακεκομμένες, και σε κάθε προσπάθεια του τον ενθάρρυνα και του έλεγα αν κουράστηκε να το αφήσει. Το ολοκλήρωσε όλο το τετράδιο για πρώτη φορά. Βέβαια με πολλές μουτζούρες και λάθη αλλά το ολοκλήρωσε. Στα γράφω όλα αυτά για να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε το άγχος επίδοσης που έχουμε για τα παιδιά μας. Στην περίπτωση του γιού μου, έπαιξε καταλυτικό ρόλο ότι τόσους μήνες προσπαθώ να τον μάθω κάτι με λάθος τρόπο, γεμάτη άγχος και ανησυχία που φυσικά τα αντιλαμβάνεται αλλά δυσκολεύεται να το εκφράσει. Δεν σεβάστηκα τους χρόνους του. Νομίζω πως χρειάζεται συνεχής ενασχόληση και δουλειά, αλλά παράλληλα και σεβασμός στους ρυθμούς του καθενός.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

νόηση, ετών 18:)