Προχθες ο Γιαννης δεν ειχε καλη μερα.. Ηταν ανησυχος, στεναχωρημενος και αρχισε παλι να λεει οτι ειναι αχρηστος και οτι θελει να πεθανει επειδη "τιποτα δεν κανει σωστα". Τον πηρα στην αγκαλια μου και αρχιζα να του "ζωγραφιζω" μια ιστορια.. "Μια φορα και εναν καιρο, ηταν ενα αγορακι που ηταν τοσο εξυπνο, που ηξερε να φτιαχνει ρομποτακια... Μια ημερα, μαζεψε ο,τι βιδα και καλωδιο βρηκε στο σπιτι, και κλειστηκε στο δωματιο του και εκανε τα σχεδια του... Ολο το βραδυ δουλεψε, και απο την φασαρια δεν αφησε τον αδελφο του να κοιμηθει...
Το πρωι ειχε ολοκληρωσει τον φιλαρακο του, το ρομποτακι, τον "Σπροκετ!"
Οσο ζωγραφιζα, ο Γιαννης ειχε "καρφωσει" το βλεμμα στο χαρτι και με καθε προταση, με καθε σκιτσο, τον ενιωθα να γινεται ολο και πιο χαρουμενος.
Οταν γεμισε το χαρτι και τελιωσα την ιστορια μου, γυρισε και με κοιταξε με αυτα τα τεραστια ματια να λαμπουν και χωρις να μιλησει πηγε και μου εφερε τον πηλο μου.
"Και τωρα, ας τον φτιαξουμε" μου ειπε... και του υποσχεθηκα οτι θα του τον φτιαξω...
"Δεν θα κοιμηθεις αποψε, το υποσχεσαι! Να τον τελιωσεις!!" μου ειπε σοβαρα.
Πρεπει να κραταμε τις υποσχεσεις μας...
Δεν κοιμηθηκα εκεινο το βραδυ, αλλα δεν τον τελιωσα... κοντευω ομως, κοντευω.
Σχόλια
Το ρομποτάκι είναι τέλειο..