Γεια σας. Σας γράφω για τον γιο μου που είναι στα 17, έχει νοητική υστέρηση και τώρα εδώ και καμιά 5ετια είναι συνέχεια άρνηση σε ο,τι του πούμε άσπρο_– μαύρο. Tου μιλάμε με το καλό δεν ξέρει τι θέλει. Τώρα δεν θέλει να πηγαίνει ούτε στο σχολείο ούτε στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης, που είναι γραμμένος από πέρυσι (πήγε 2-3 φορές) και δεν θέλει να ξαναπάει. Κάθεται όλη μέρα στο σπίτι. Ανησυχώ για την κοινωνικοποίηση του όσο μεγαλώνει απομονώνεται.

Ειμαι 37 ετων. Εχω το συνδρομο Ασπεργκερ σε ελαφρα μορφη. Το διαπιστωσα ιδιαιτερα τα τελευταια δυο χρονια που μου συνεβη ενα πολυ ασχημο γεγονος στη ζωη μου. Υποφερω στις κοινωνικες μου δραστηριοτητες περισσοτερο απο ποτε. Δε μπορω ευκολα να κανω παρεα. Αναζητω γνωριμια για παρεα και ο,τι προκυψει, με μια καλη κοπελα εμφανισιμη που να εχει κι εκεινη το συνδρομο Ασπεργκερ σε ελαφρα μορφη.

Καλησπέρα, ονομάζομαι Έλενα και έχω έναν γιο 16 ετών με σύνδρομο Asperger. Δυσκολεύεται να συνάψει ουσιαστικές φιλίες με αποτέλεσμα να νιώθει μοναξιά και αυτό τον στεναχωρεί. Θα ήθελε να έχει μια παρέα για μια βόλτα, έναν καφέ ή ένα σινεμά. Θα χαιρόμουν πολύ αν σας ενδιαφέρει, για μια επικοινωνία ή για μια γνωριμία.