Δημιουργία σχέσης

Καλησπέρα, είμαι νέο μέλος, πατέρας παιδιού 21 ετών από Κύπρο με δυσπραξία. Θέλω την βοήθειά σας ως προς το αν υπάρχει τρόπος να έρθουν σε επαφή με σκοπό την γνωριμία παιδιά με όμοια χαρακτηριστικά.

Τι εννοούμε "συναισθηματική επαφή"

Μια ιστορία θέλω καιρό να σας γράψω, που με βάζει σε σκέψεις εδώ και 2 χρόνια περίπου. Τα ονόματα που θα χρησιμοποιήσω είναι τυχαία. Ο Αλκης, μαθητής τμήματος ένταξης, ΔΑΔ. Δε μιλάει, δεν πολυγράφει, δε συμμετέχει. Μπαίνει σα σίφουνας στο γραφείο των δασκάλων, χαμογελαστός, κουνόντας τα χεράκια του. Κάθεται στις καρέκλες, κάνει λίγο πατινάζ με όσες έχουν ροδάκια. Αλκη, εδώ έρχονται μόνο οι δάσκαλοι. Φεύγει την τρίτη φορά που το ακούει ο Αλκης, πάλι χαμογελαστός, και με κάτι τόσο γεμάτα μάτια! "Δεν έχει καθόλου επαφή, θέλει πολύ δρόμο!" λένε οι δάσκαλοι.

Νέα συναισθήματα, παλιοί εφιάλτες

Τώρα τελευταία λοιπόν και από το πουθενά κάθε φορά που βλέπω παιδάκια να παίζουν κυνηγητό, εφήβους να πίνουν καφεδάκια και νέους να πίνουν ποτάκια, με πιάνει η ψυχή μου και ένα παράπονο που δεν μπορούν όλα τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν εξίσου και αρχίζω πάλι να αναρωτιέμαι αν αυτό ειναι φαινόμενο Ελλάδας, κουλτούρας, προσωπικής προσπάθειας ή κάτι δυστυχώς αναπόφευκτο;