Τι εννοούμε "συναισθηματική επαφή"
Μια ιστορία θέλω καιρό να σας γράψω, που με βάζει σε σκέψεις εδώ και 2 χρόνια περίπου. Τα ονόματα που θα χρησιμοποιήσω είναι τυχαία. Ο Αλκης, μαθητής τμήματος ένταξης, ΔΑΔ. Δε μιλάει, δεν πολυγράφει, δε συμμετέχει.
Μπαίνει σα σίφουνας στο γραφείο των δασκάλων, χαμογελαστός, κουνόντας τα χεράκια του. Κάθεται στις καρέκλες, κάνει λίγο πατινάζ με όσες έχουν ροδάκια.
Αλκη, εδώ έρχονται μόνο οι δάσκαλοι. Φεύγει την τρίτη φορά που το ακούει ο Αλκης, πάλι χαμογελαστός, και με κάτι τόσο γεμάτα μάτια!
"Δεν έχει καθόλου επαφή, θέλει πολύ δρόμο!" λένε οι δάσκαλοι.
Τρίωρο με παιχνίδια στην αυλή. Ο Αλκης γυρνά ανάμεσα στα παιδιά, πάλι χαμογελαστός, κουνώντας τα χέρια του, δεν πειράζει κανέναν, δεν ενοχλεί κανέναν, δεν συμμετέχει σε κανένα παιχνίδι για πολύ ώρα. Μα κάτι μάτια τόσο γεμάτα!
Αχ, δεν έχει καθόλου επαφή!
Κι έρχεται ο Αλκης και πιάνει τους κρίκους, μπαίνει στη σειρά, ρίχνει τους κρίκους ακριβώς στο στόχο, 5 στα 5 έπιασε, χειροκροτήματα, χαμογελά, τρέχει, γυρνά όλη την αυλή κι έχει κάτι μάτια τόσο γεμάτα!
Να 'χε λίγο συναισθηματική επαφή!
Ο Αλκης στην αυλή, μιλάμε μερικοί μεγάλοι για κάποια προβλήματα στο σχολείο, έρχεται κοντά μας, χαμογελαστός όπως πάντα, πιάνει τα χέρια μου, κάθεται μπροστά μου με γυρισμένη την πλάτη σε μένα, περνά τα χέρια μου στους ώμους του, δεν με κοιτά, αλλά μου πιάνει τα χέρια, κοιτά τους άλλους... κι έχει κάτι μάτια τόσο γεμάτα!
Τον αγκαλιάζω όπως ακριβώς οδήγησε τα χέρια μου, συνεχίζω τη συζήτηση με τα χέρια μου στους ώμους του, αναρωτιέμαι τι πρέπει να κάνω τώρα... και απλά δεν αλλάζω τίποτα και συνεχίζουμε τη συζήτηση!
Κάποια στιγμή μου αφήνει τα χέρια, γυρνά με κοιτά - με κάτι μάτια τόσο γεμάτα! - τρέχει στην αυλή, χαμογελαστός όπως πάντα...
Που να είχε και συναισθηματική επαφή!
Σχόλια
Δάκρυσα
Τέλεια περιγραφή
Αφιερωμενο στους μαθητες μου που μου αλλαξαν τη ζωη