Ο λόγος στη Μαρία
Είμαι η Μαρία, ένα Ειδικό Παιδί που μεγάλωσε και έγινε μια χαρά κοπέλα. Δίδυμη αδελφή της Βαρβάρας. Είμαι Ελληνίδα πολίτης, ψηφίζω και πληρώνω κανονικά τους φόρους μου. Ο πατέρας μου "έφυγε" πριν 20 χρόνια. Η μητέρα μου, ζει, μας αγαπάει, μας φροντίζει και τις δύο.
Νοιώθω ωραία, ασφαλής και αγαπημένα μέσα στην τριμελή οικογένειά μας, και έχω το δικό μου σπίτι. Αυτόνομη διαβίωση το λέμε αυτό.
Πολλές φορές όμως, κλαίω και φωνάζω όταν σκέπτομαι τι θα απογίνουμε, εγώ και η αδελφή μου, όταν η μάνα μας ...αυτό;;; [Δεν το λέω με το όνομά του φοβάμαι.]
Φωνάζω και με ακούει όλη η πολυκατοικία. Ποιος, Πρωθυπουργός, Υπουργός, Νομάρχης, Δήμαρχος, Υπεύθυνος, και πότε, θα με ενημερώσει για το τι θα γίνει μετά;;;
Έχω γνωρίσει πολλά παιδιά ΑΜΕΑ. Είναι φίλοι μου και τα αγαπώ. Εσείς δεν νοιάζεστε για τίποτα και για κανέναν μας; Αν ένα δικό σας παιδί βρεθεί στην ίδια θέση με μας τι θα κάνετε;;; Καιρός δεν είναι να εφαρμόσετε πρώτοι εσείς το Ελληνικό Σύνταγμα και τους Νόμους που έχουν θεσπισθεί για την προστασία μας και την προσβασιμότητα μας, σε μια αξιοπρεπή ζωή τόσο στο σήμερα όσο και στο αύριο που κανείς δεν ξέρει πόσο μακρυά ή πόσο κοντά είναι για τον καθένα από μας;
Μαρία Βασιλείου
[Για τη μεταφορά,
η μητέρα της]
Σχόλια
Φόβος...
Τα λόγια είναι περιττά
Ο λόγος στον Δημήτρη...
Kα Λυγερή ανυπομονούμε για την επιστροφή σας στα "βιολόγια" του NOESI.gr. Έχετε πολλά να πείτε με τον δικό σας τρόπο που αγγίζει καρδιές!
Ό,τι και αν πω
Kοινή πικρή σκέψη
Για τη Μαρία