Για τη μάνα...
Για τη μάνα που επιστρέφει στους 4 τοίχους και πρέπει να πάρει βαθειά ανάσα να ξαναρχίσει απ’ την αρχή...
Για τη μάνα που βλέπει το παιδί της πως δεν προόδευσε ακόμα όσο ήλπιζε... που χαμογελά και αισιοδοξεί σε κάθε μικρή ηλιαχτίδα, αλλά και που πέφτει κάθε φορά που βλέπει το παιδί της τόσο διαφορετικό και τόσο πίσω από τα άλλα παιδάκια... Για τη μάνα που πρέπει να σηκωθεί και να συνεχίσει...
Για τη μάνα που νιώθει πως από Δευτέρα πρέπει να βάλει ταχύτητες στο φουλ κι όμως δεν ξεκουράστηκε... αλλά που ΠΡΕΠΕΙ να βάλει μπρος και να βρει το κουράγιο...
Για τη μάνα που εργάζεται, κουράζεται, εξαντλείται σωματικά, όμως χαμογελά, παίζει, ασχολείται με τα παιδιά της, βασανίζει το μυαλό της για το καλό των παιδιών της, κάνει τον Καραγκιόζη ενώ κρυφοκλαίει...
Για τη μάνα που τώρα στα δύσκολα καταλαβαίνει ποιους έχει αληθινά δίπλα της και ποιους όχι, ποιοι όντως της συμπαραστέκονται και ποιοι μόνο θέλουν να την κρίνουν «αν είναι καλή μάνα»… Που πρώτη απ’ όλους η ίδια είναι αυστηρή με τον εαυτό της και αναγνωρίζει τα λάθη της αλλά οι άλλοι δύσκολα της τα συγχωρούν...
Για τη μάνα που έχει γίνει πλέον «μηχανάκι» γιατί δε γίνεται αλλιώς… γι’ αυτήν που έχασε το δικαίωμα στην χαλάρωση, είτε σωματική είτε ψυχική...
Για τη μάνα που όλα τα χαμένα αποζημιώνονται, με μια καινούργια κατάκτηση του παιδιού της...
Και πάμε παρακάτω...
Γι΄αυτή τη μάνα εύχομαι...
Καλό φθινόπωρο μάνα!
Κυριακή Φιλήμονος
Σχόλια
Καλό φθινόπωρο Μαμά!
Καλό φθινόπωρο σε όλους μας
Xαμογέλασε λίγο, είσαι υπέροχη μάνα
Καλό φθινόπωρο μάνα!
Καλό φθινόπωρο σε όλες τις μανούλες
Μάνα, όλοι από σένα περιμένουν…
Η μάνα...
Καλό φθινόπωρο...