Η ίδια κραυγή δώδεκα χρόνια μετά...
Ψηλαφίζοντας τα αρχεία μου, βρήκα μια ιδιόχειρη επιστολή μου προς τον τηλεοπτικό σταθμό SKY, επ' ευκαιρία της συνέντευξης που έδωσε ο τότε Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στον δημοσιογράφο της Εκπομπής «Κίτρινος Τύπος» οποίος ανέδειξε μέσα από την τηλεόραση το μέγα θέμα της περίθαλψης των Αναπήρων. Η επιστολή αυτή δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη και ειλικρινά σας λέω δεν θυμάμαι γιατί. Ο λόγος που δημοσιοποιώ σήμερα αποσπάσματα αυτής της επιστολής είναι το κραυγαλέο διαχρονικό μήνυμα που περιέχει και δυστυχώς εξακολουθεί να είναι επίκαιρο ύστερα από δώδεκα χρόνια...
8.11.95 Λυγερή Βασιλείου Υπόψη κυρίου Μάκη Τριανταφυλλόπουλο Πρός τον ΣΚΥ Για την Εκπομπή "Κίτρινος Τύπος" Κύριε Τρανταφυλλόπουλε. Δεν σπεύδω να σας συγχαρώ. Σε αυτόν τον χώρο της φρίκης, της ντροπής. Και της απονιάς συχαρίκια δεν χωράνε. Θέλω όμως, αγαπητέ Μάκη, να σας ευχαριστήσω από καρδιάς και να σας παρακαλέσω να προχωρήσετε το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο, αν θέλετε να αποβείτε πραγματικά αποτελεσματικός. Δεν είναι μόνο η Λέρος για την οποία ο Υφυπουργός επαίρεται ότι έχει εξανθρωπιστεί. Δεν είναι μόνο το Νταού Πεντέλης για το οποίο υπόσχεται ότι θα εξανθρωπιστεί σύντομα. Δεν είναι μόνο το "Δαφνί" για το οποίο δηλώνει ότι θα μπει στο πρόγραμμα εξανθρωπισμού. Είναι οι εκατοντάδες Έλληνες, που κατατάσσονται στην μειονότητα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Είναι τα παιδιά αυτά που δεν στέλνονται από τους γονείς τους στα άσυλα της ντροπής. Είναι τα παιδιά που σηκώνουν το σταυρό τους με την οικογένεια, και πληρώνουν ακριβά το τίμημα της έλευσης τους στην ζωή που δεν επέλεξαν... Ξέρετε πώς πορεύονται αυτά τα «προβληματικά παιδιά» ξεκομμένα από την ρατσιστική κοινωνία μας; Εμείς οι γονείς ιδρύομε διαφόρους συλλόγους, μη κερδοσκοπικούς - φτιάχνομε στέγες, ειδικά σχολεία και προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε προϋποθέσεις παιδείας, προσαρμογής, κοινωνικοποίησης, ψυχιατρικής και ψυχολογικής υποστήριξης. Αυτές οι μονάδες όμως, είναι ελάχιστες, σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες μας. Έχουν φοβερές ελλείψεις, οι δαπάνες είναι τεράστιες και τα έσοδα που προέρχονται από τους ασφαλιστικούς μας φορείς, από δωρεές φιλανθρώπων και τις εισφορές των γονέων δεν επαρκούν. Παρακαλούμε κυριολεκτικά το κράτος για επιχορήγηση την οποία λαμβάνουμε με χίλιους κόπους, και πολύ φειδώ. Ζούμε διαρκώς υπό το κράτος της υπό προθεσμία βιωσιμότητας μας. Υπάρχουν και κάποια ειδικά ιδρύματα ιδιωτικά πανάκριβα και αμφιβόλων υπηρεσιών. Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, υπάρχει το περιοριστικό όριο της ηλικίας των 25 ετών. Λες και μετά τα είκοσι πέντε τους, τα άτομα αυτά είναι έτοιμα να ενταχθούν στην κοινωνία και να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Ερωτώ τον κύριο Υφυπουργό: «Όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και οι φυσικοί προστάτες αυτών των ατόμων απέρχονται οριστικά, η καθίστανται ανίκανοι να τα προστατεύσουν, ποια μοίρα τα περιμένει; Οι θάλαμοι των Δημόσιων Ψυχιατρείων όπου θα βιώνουν τον θάνατό τους; Αυτή είναι η απάντηση της πολιτείας, στους γονείς εκείνους που δεν έκαναν το σπίτι τους "Κωσταλέξι"; Που δεν έστειλαν τα παιδιά τους στα άσυλα; Πού αγωνίστηκαν μια ζωή με γενναιότητα και αντιμετώπισαν το πρόβλημά τους με αξιοπρέπεια και αυταπάρνηση δίνοντας στα παιδιά τους την αγάπη κα προστασία που δικαιούνται; Κ.λπ., κ.λπ.
23.5.07 Από τότε που συντάχθηκε αυτή η επιστολή μέχρι σήμερα, με την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα κονδύλια που διατέθηκαν για τον σκοπό αυτό, έχουν γίνει πολλά βήματα προόδου έως άλματα. Στο χώρο της ψυχικής υγείας. - Εξανθρωπίστηκαν κατά το πλείστον τα Δημόσια Ιδρύματα στο χώρο της Ψυχικής Υγείας. - Λειτουργούν Ξενώνες και διαμερίσματα Προστατευμένης Αυτόνομης Διαβίωσης. - Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, (επιχορηγούμενες από την Ευρωπαϊκή Ένωση 75% και 25% από το Ελληνικό Δημόσιο) ιδρύουν δομές περίθαλψης και εφαρμόζουν προγράμματα Αυτονομίας, Κοινωνικοποίησης, Άθλησης και Ψυχαγωγίας για ΑμεΝΥ και άλλες διαταραχές. - Προστατευόμενα εργαστήρια παρέχουν επαγγελματική κατάρτιση σε εκπαιδεύσιμα ΑμεΑ. - Λειτουργούν κατά τόπους, Κέντρα αξιολόγησης και δημόσια σχολεία ειδικής εκπαίδευσης. - Με επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενισχύονται οικονομικά, Σύλλογοι ΑΜΕΑ που παρέχουν κοινωνική φροντίδα και δημιουργική απασχόληση σε κέντρα ανοικτής κοινωνικής φροντίδας. - Χορηγούνται Προνοιακά επιδόματα στα ασθενέστερα οικονομικά ΑΜΕΑ. - Ο χώρος της Ψυχικής Υγείας και Ειδικής Αγωγής ενισχύεται, με νέο ανθρώπινο δυναμικό εξειδικευμένο, επιστημονικού επιπέδου (Ψυχολόγοι, Κοινωνικοί Λειτουργοί, Ειδικοί Παιδαγωγοί, Γυμναστές ειδικής φυσικής αγωγής, Εργοθεραπευτές, Δραματοθεραπευτές). - Εκδηλώσεις και προβολή των δραστηριοτήτων των ΑμεΑ σε Πανελλήνιο και Ευρωπαϊκό Επίπεδο ανοίγουν τον δρόμο για κοινωνική αποδοχή και αναγνώριση. - Με τον Νόμο 2643 κατοχυρώθηκε το δικαίωμα των ΑΜΕΑ στην εργασία όπως ορίζεται στο άρθρο 21 του Ελληνικού συντάγματος. ΒΑΛΤΕ ΕΝΑ Χ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΓΙΑ ΑμεΝΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΕΡΒΕΙ ΤΟ 25ο ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥΣ. [ σημ. από το NOESI.gr: ΑμεΝΥ εννοεί Άτομα με Νοητική Υστέρηση ] Δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να προβλέπει την διά βίου Κοινωνική Μέριμνα. Προστασία και εκπαίδευση των ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑμεΝΥ. Δεν έχει σχεδιαστεί και εφαρμοστεί μέχρι σήμερα κανένα πρόγραμμα προετοιμασίας και ένταξης των ΑμεΝΥ σε ένα κατάλληλο περιβάλλον όταν ο γονέας φύγει οριστικά η καταστεί αδύναμος να τα προστατεύσει... Ειδικότερα, τα ΑμεΝΥ που δεν έχουν εγκλεισθεί από την παιδική τους ηλικία σε ιδρύματα ή δεν νοσηλεύονται σε δημόσια ψυχιατρεία, δεν έχουν πρόσβαση σε ξενώνες η προστατευόμενα διαμερίσματα. Δεν μπορούν να ενταχθούν σε ημερήσια Κέντρα ανοικτής φροντίδας... Όταν μείνουν χωρίς γονείς ή στενό συγγενικό εριβάλλον, δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και να αυτοπροστατευτούν ανάλογα με τον βαθμό της αναπηρίας τους. Δεν μπορούν να εργαστούν, περιθωριοποιούνται, γίνονται αντικείμενο χλεύης, ενίοτε και εκμετάλλευσης. Τότε η ευνομούμενη Ελληνική πολιτεία για να προστατέψει εαυτόν παρεμβαίνει με τον Νόμο και με ...δικαστική συνδρομή τα ασφαλίζει. Ζωντανά, εκεί που εκείνη ξέρει εδώ και δεκάδες χρόνια... Ετσι η ιστορία συνεχίζεται και ο δείκτης πολιτισμού μας βρίσκεται στο Ναδίρ. Έτσι η Ελληνική Πολιτεία τιμωρεί αυτά τά ανθρώπινα πλάσματα και τους γονείς που τα μεγάλωσαν μέσα στην οικογένεια, τους έδωσαν στασίδι την καρδιά τους και κρατώντας τους σφιχτά το χέρι με αγάπη, υπομονή και κατανόηση πορεύτηκαν μαζί τους μια διαδρομή ζωής δύσκολης, ανηφορικής, δύσβατης πολλές φορές απροσπέλαστης... Ο Λαός μας λέει: Έχει ο Θεός. Ο Θεός είναι μεγάλος, δεν αφήνει κανέναν. Αυτό είναι αλήθεια. Η πίστη είναι αυτή που μας κρατάει μάχιμους και ζωντανούς. Αλήθεια όμως είναι και Αρχή νομοτελειακή οτι κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν επιβιώνει χωρίς Αγάπη και Στοργή. Δυστυχώς η Ελληνική πολιτεία, μέχρι σήμερα, δεν μεριμνά, δεν στέργει όσο θα έπρεπε τα ΑμεΝΥ. Λυγερή Βασιλείου
8.11.95 Λυγερή Βασιλείου Υπόψη κυρίου Μάκη Τριανταφυλλόπουλο Πρός τον ΣΚΥ Για την Εκπομπή "Κίτρινος Τύπος" Κύριε Τρανταφυλλόπουλε. Δεν σπεύδω να σας συγχαρώ. Σε αυτόν τον χώρο της φρίκης, της ντροπής. Και της απονιάς συχαρίκια δεν χωράνε. Θέλω όμως, αγαπητέ Μάκη, να σας ευχαριστήσω από καρδιάς και να σας παρακαλέσω να προχωρήσετε το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο, αν θέλετε να αποβείτε πραγματικά αποτελεσματικός. Δεν είναι μόνο η Λέρος για την οποία ο Υφυπουργός επαίρεται ότι έχει εξανθρωπιστεί. Δεν είναι μόνο το Νταού Πεντέλης για το οποίο υπόσχεται ότι θα εξανθρωπιστεί σύντομα. Δεν είναι μόνο το "Δαφνί" για το οποίο δηλώνει ότι θα μπει στο πρόγραμμα εξανθρωπισμού. Είναι οι εκατοντάδες Έλληνες, που κατατάσσονται στην μειονότητα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Είναι τα παιδιά αυτά που δεν στέλνονται από τους γονείς τους στα άσυλα της ντροπής. Είναι τα παιδιά που σηκώνουν το σταυρό τους με την οικογένεια, και πληρώνουν ακριβά το τίμημα της έλευσης τους στην ζωή που δεν επέλεξαν... Ξέρετε πώς πορεύονται αυτά τα «προβληματικά παιδιά» ξεκομμένα από την ρατσιστική κοινωνία μας; Εμείς οι γονείς ιδρύομε διαφόρους συλλόγους, μη κερδοσκοπικούς - φτιάχνομε στέγες, ειδικά σχολεία και προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε προϋποθέσεις παιδείας, προσαρμογής, κοινωνικοποίησης, ψυχιατρικής και ψυχολογικής υποστήριξης. Αυτές οι μονάδες όμως, είναι ελάχιστες, σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες μας. Έχουν φοβερές ελλείψεις, οι δαπάνες είναι τεράστιες και τα έσοδα που προέρχονται από τους ασφαλιστικούς μας φορείς, από δωρεές φιλανθρώπων και τις εισφορές των γονέων δεν επαρκούν. Παρακαλούμε κυριολεκτικά το κράτος για επιχορήγηση την οποία λαμβάνουμε με χίλιους κόπους, και πολύ φειδώ. Ζούμε διαρκώς υπό το κράτος της υπό προθεσμία βιωσιμότητας μας. Υπάρχουν και κάποια ειδικά ιδρύματα ιδιωτικά πανάκριβα και αμφιβόλων υπηρεσιών. Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, υπάρχει το περιοριστικό όριο της ηλικίας των 25 ετών. Λες και μετά τα είκοσι πέντε τους, τα άτομα αυτά είναι έτοιμα να ενταχθούν στην κοινωνία και να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Ερωτώ τον κύριο Υφυπουργό: «Όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και οι φυσικοί προστάτες αυτών των ατόμων απέρχονται οριστικά, η καθίστανται ανίκανοι να τα προστατεύσουν, ποια μοίρα τα περιμένει; Οι θάλαμοι των Δημόσιων Ψυχιατρείων όπου θα βιώνουν τον θάνατό τους; Αυτή είναι η απάντηση της πολιτείας, στους γονείς εκείνους που δεν έκαναν το σπίτι τους "Κωσταλέξι"; Που δεν έστειλαν τα παιδιά τους στα άσυλα; Πού αγωνίστηκαν μια ζωή με γενναιότητα και αντιμετώπισαν το πρόβλημά τους με αξιοπρέπεια και αυταπάρνηση δίνοντας στα παιδιά τους την αγάπη κα προστασία που δικαιούνται; Κ.λπ., κ.λπ.
23.5.07 Από τότε που συντάχθηκε αυτή η επιστολή μέχρι σήμερα, με την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα κονδύλια που διατέθηκαν για τον σκοπό αυτό, έχουν γίνει πολλά βήματα προόδου έως άλματα. Στο χώρο της ψυχικής υγείας. - Εξανθρωπίστηκαν κατά το πλείστον τα Δημόσια Ιδρύματα στο χώρο της Ψυχικής Υγείας. - Λειτουργούν Ξενώνες και διαμερίσματα Προστατευμένης Αυτόνομης Διαβίωσης. - Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, (επιχορηγούμενες από την Ευρωπαϊκή Ένωση 75% και 25% από το Ελληνικό Δημόσιο) ιδρύουν δομές περίθαλψης και εφαρμόζουν προγράμματα Αυτονομίας, Κοινωνικοποίησης, Άθλησης και Ψυχαγωγίας για ΑμεΝΥ και άλλες διαταραχές. - Προστατευόμενα εργαστήρια παρέχουν επαγγελματική κατάρτιση σε εκπαιδεύσιμα ΑμεΑ. - Λειτουργούν κατά τόπους, Κέντρα αξιολόγησης και δημόσια σχολεία ειδικής εκπαίδευσης. - Με επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενισχύονται οικονομικά, Σύλλογοι ΑΜΕΑ που παρέχουν κοινωνική φροντίδα και δημιουργική απασχόληση σε κέντρα ανοικτής κοινωνικής φροντίδας. - Χορηγούνται Προνοιακά επιδόματα στα ασθενέστερα οικονομικά ΑΜΕΑ. - Ο χώρος της Ψυχικής Υγείας και Ειδικής Αγωγής ενισχύεται, με νέο ανθρώπινο δυναμικό εξειδικευμένο, επιστημονικού επιπέδου (Ψυχολόγοι, Κοινωνικοί Λειτουργοί, Ειδικοί Παιδαγωγοί, Γυμναστές ειδικής φυσικής αγωγής, Εργοθεραπευτές, Δραματοθεραπευτές). - Εκδηλώσεις και προβολή των δραστηριοτήτων των ΑμεΑ σε Πανελλήνιο και Ευρωπαϊκό Επίπεδο ανοίγουν τον δρόμο για κοινωνική αποδοχή και αναγνώριση. - Με τον Νόμο 2643 κατοχυρώθηκε το δικαίωμα των ΑΜΕΑ στην εργασία όπως ορίζεται στο άρθρο 21 του Ελληνικού συντάγματος. ΒΑΛΤΕ ΕΝΑ Χ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΓΙΑ ΑμεΝΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΕΡΒΕΙ ΤΟ 25ο ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥΣ. [ σημ. από το NOESI.gr: ΑμεΝΥ εννοεί Άτομα με Νοητική Υστέρηση ] Δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να προβλέπει την διά βίου Κοινωνική Μέριμνα. Προστασία και εκπαίδευση των ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑμεΝΥ. Δεν έχει σχεδιαστεί και εφαρμοστεί μέχρι σήμερα κανένα πρόγραμμα προετοιμασίας και ένταξης των ΑμεΝΥ σε ένα κατάλληλο περιβάλλον όταν ο γονέας φύγει οριστικά η καταστεί αδύναμος να τα προστατεύσει... Ειδικότερα, τα ΑμεΝΥ που δεν έχουν εγκλεισθεί από την παιδική τους ηλικία σε ιδρύματα ή δεν νοσηλεύονται σε δημόσια ψυχιατρεία, δεν έχουν πρόσβαση σε ξενώνες η προστατευόμενα διαμερίσματα. Δεν μπορούν να ενταχθούν σε ημερήσια Κέντρα ανοικτής φροντίδας... Όταν μείνουν χωρίς γονείς ή στενό συγγενικό εριβάλλον, δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και να αυτοπροστατευτούν ανάλογα με τον βαθμό της αναπηρίας τους. Δεν μπορούν να εργαστούν, περιθωριοποιούνται, γίνονται αντικείμενο χλεύης, ενίοτε και εκμετάλλευσης. Τότε η ευνομούμενη Ελληνική πολιτεία για να προστατέψει εαυτόν παρεμβαίνει με τον Νόμο και με ...δικαστική συνδρομή τα ασφαλίζει. Ζωντανά, εκεί που εκείνη ξέρει εδώ και δεκάδες χρόνια... Ετσι η ιστορία συνεχίζεται και ο δείκτης πολιτισμού μας βρίσκεται στο Ναδίρ. Έτσι η Ελληνική Πολιτεία τιμωρεί αυτά τά ανθρώπινα πλάσματα και τους γονείς που τα μεγάλωσαν μέσα στην οικογένεια, τους έδωσαν στασίδι την καρδιά τους και κρατώντας τους σφιχτά το χέρι με αγάπη, υπομονή και κατανόηση πορεύτηκαν μαζί τους μια διαδρομή ζωής δύσκολης, ανηφορικής, δύσβατης πολλές φορές απροσπέλαστης... Ο Λαός μας λέει: Έχει ο Θεός. Ο Θεός είναι μεγάλος, δεν αφήνει κανέναν. Αυτό είναι αλήθεια. Η πίστη είναι αυτή που μας κρατάει μάχιμους και ζωντανούς. Αλήθεια όμως είναι και Αρχή νομοτελειακή οτι κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν επιβιώνει χωρίς Αγάπη και Στοργή. Δυστυχώς η Ελληνική πολιτεία, μέχρι σήμερα, δεν μεριμνά, δεν στέργει όσο θα έπρεπε τα ΑμεΝΥ. Λυγερή Βασιλείου
- ΥΓ. Όσοι από σας αντέξατε και διαβάσατε αυτό το δημοσίευμα μέχρι το τέλος, συγχωρέστε με για την γροθιά στο στομάχι. Δεν ήταν για σας, είναι γι αυτούς που κομπορρημονούν και επαίρονται για την κοινωνική πολιτική τους.
Σχόλια
Αίσχος τι άλλο!
Και μετά από άλλα 12 χρόνια
Κρίμα για την Ελλάδα!