Τυχαία γεγονότα; Ή μήπως ...σύνδρομο;
Γεια χαρά σε όλους! Ανακάλυψα το noesi πριν 7 μήνες περίπου, καθώς έψαχνα εναγωνίως τι εστί ψυχοκινητική καθυστέρηση. Ας πάρω όμως τα πράγματα με τη σειρά. Η 14 μηνών κόρη μου, το δεύτερό μου παιδάκι, γεννήθηκε με σχιστία στον ουρανίσκο. Όταν έκλεισε τους 6 μήνες, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ήταν πίσω κινητικά σε σχέση με τον γιο μου και αποφάσισα να το ψάξω.
Την είδε παιδονευρολόγος και μας ζήτησε υπέρηχο εγκεφάλου και έλεγχο μεταβολικών νοσημάτων. Όλα καλά. Μετά από 3 μήνες που την ξαναείδε, δεν ήταν ευχαριστημένη με την πρόοδο της μικρής και πρότεινε μαγνητική εγκεφάλου και αξιολόγηση από γενετιστή.
Επίσης ξεκινήσαμε πρώιμη παρέμβαση και μέσα σε 2 μήνες έχουμε δει μεγάλη βελτίωση. Η μαγνητική δεν είχε ευρήματα που να δικαιολογούν την ψυχοκινητική ανωριμότητα. Ο γιατρός που τη χειρούργησε για τη σχιστία, μας ζήτησε καρυότυπο για το σύνδρομο di george και κάποια άλλα, ευτυχώς καλά νέα και από εκεί.
Κάνοντας λοιπόν το χειρουργείο, ο γιατρός ανακάλυψε ότι η μικρή είχε ατρησία της αριστερής ρινικής χοανης, συγγενής ανωμαλία ιδιαίτερα σπάνια. Ευτυχώς αποκαταστάθηκε και αυτό, όμως τώρα αναρωτιόμαστε και μας έχει φάει το άγχος: είναι δυνατόν δύο συγγενείς ανωμαλίες στο παιδάκι μας να είναι τυχαία γεγονότα; Πολύ φοβάμαι πως κάτι άλλο κρύβεται...
Σ΄έναν μήνα έχουμε ραντεβού με την κυρία Φρυσίρα και φαντάζομαι θα ζητήσει μοριακό καρυότυπο.
Και μετά τι; Πόσες παραπάνω εξετάσεις, πόσο άγχος, πόσο κλάμα; Εκεί που λέω στον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά, πάντα κάτι προκύπτει που μας πάει πάλι πίσω και μας προσθέτει νέες αγωνίες... Αισθάνομαι ότι χάνω τα καλύτερα χρόνια των παιδιών μου, προσπαθώ να είμαι δυνατή αλλά δεν είναι πάντα εύκολο...
Καλά Χριστούγεννα σε όλους, με υγεία... Και εύχομαι η νέα χρονιά να είναι για όλους μας λίγο καλύτερη...
Σχόλια
Ποιον να πιστέψω;
Έχε πίστη στην δυναμη της αγάπης
Ευχαριστώ για τα λόγια σου