Γιατί το αποφάσισα τελικά;
Γιατί αποφάσισα τελικά να αποκτήσω κι εγώ λόγο σ' αυτή την δικτυακή πύλη που δυο χρόνια τώρα, σχεδόν κάθε μέρα, επισκέπτομαι έστω για λίγα λεπτά; Πού για μένα, κάθε φορά που έμπαινα, λειτουργούσε σαν πύλη σε ένα κόσμο με ανθρώπους που καταλαβαίνω, που πολλές φορές ζηλεύω τη δύναμή τους, που βρίσκω απαντήσεις και εξηγήσεις (φοβερό, τόσο σπάνιο)...
Πού πάντα ένοιωθα "λίγη" για να τολμήσω να "μιλήσω"...
Πού πίστευα πως δεν έχω τίποτα παραπάνω να πω, γιατί ήδη όσα ζω τα βλέπω γραμμένα από άλλους....
Γιατί σήμερα πόνεσα πολύ.
Γιατί σήμερα θέλω να ουρλιάξω και δεν μπορώ.
Γιατί σήμερα θα ήθελα να είμαι κάτω από την κουβέρτα μου, αγκαλιά με τα παιδιά μου, και να μην κουνηθώ από κει όλη μέρα.
Γιατί η σταγόνα που ξεχείλισε το δικό μου ποτήρι έπεσε σήμερα.
Σήμερα που έμαθα ότι οι ειδικοί που επισκέφτηκαν το σταθμό που φιλοξενεί τα πρωινά την 5χρονη Κατερίνα μου, αποφάσισαν ότι αυτό το παιδάκι δεν θα έπρεπε να είναι εκεί.
Παρόλο που η υπέροχη δασκάλα της τους είπε ότι η Κατερίνα είναι εκεί μια χαρά, την αγαπάνε πολύ οι δασκάλες και τα παιδάκια, δεν βλάπτει κανέναν η παρουσία της, μόνο κερδίζουν όλοι ...
Παρόλο που εγώ, η μαμά της, έψαξα πάρα πολύ για καταλήξω πριν ενάμισυ χρόνο στο σταθμό αυτό και για πρώτη φορά ένοιωσα ασφάλεια, ένοιωσα την αγάπη που δίνουν στο παιδί μου μικροί - μεγάλοι, ένοιωσα ότι μπορώ να είμαι ήσυχη κι ότι το παιδί μου δεν κάθεται σε μια γωνιά όλη μέρα μόνο του μέχρι να το πάρω το μεσημέρι για να γυρίσουμε στο σπίτι μας.
Ξέρω πως τη λύση θα τη βρω, πάντα υπάρχουν λύσεις για τα πρακτικά προβλήματα.
Αυτό που θα ήθελα να βρω όμως, πάνω απ' όλα, είναι τη δύναμη να μην πονάω.
Ευχαριστώ πολύ.
Σχόλια
Και με ποιο δικαίωμα το αποφάσισαν;
γιατι?
Η ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑΣ
εξοργίζομαι
Ιδιωτικός σταθμός ή δημόσιος ?
Πές μας περισσότερα
ΔΕΝ ΞΕΡΩ
Κάθε μέρα μια καινούρια αρχή
Είμαι χαρόυμενη για την Κατερίνα!!
Χαίρομαι