Σκέψεις για την παιδαγωγική οπτική της αξιολόγησης των μαθητών

• Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και οι δεξιότητες ενός προσώπου, δεν μπορούν να αντιστοιχηθούν με τόση ακρίβεια σε έναν αριθμό, όσο σε ένα εύρος αριθμών.
• Η βαθμολογία με αριθμούς έχει νόημα όταν υπάρχει και προηγούμενη ώστε μ’ αυτόν τον τρόπο να εκφράζεται η θετική ή η αρνητική εξέλιξη του ίδιου παιδιού.
• Ο βαθμός ικανοποίησης του προσώπου θα έπρεπε να προέρχεται από την αξιολογική κρίση που αποδίδεται με ποιοτικό χαρακτηρισμό και όχι από την αριθμητική αποτίμηση, που πολλές φορές τον συνοδεύει υποχρεωτικά.
• Δεδομένου ότι το κάθε ένα παιδί είναι μοναδικό, η σύγκριση της βαθμολογίας τους δε μας δίνει κάποιο πραγματικό (συνολικό) συμπέρασμα λόγω του ότι δεν μπορεί να είναι αντιπροσωπευτική του συνόλου των χαρακτηριστικών και των δυνατοτήτων ενός προσώπου.
• Η ανακοίνωση της βαθμολογίας των μαθητών από τους ίδιους ή από τον εκπαιδευτικό ή ακόμα χειρότερα η καυχησιολογία κάποιων μαθητών για το βαθμό τους, αποτελούν αιτία ρήξης των μεταξύ τους σχέσεων και του θετικού συγκινησιακού κλίματος της τάξης (ομάδα).
• Η πρόθεση σύγκρισης ενός απόλυτου αριθμού Α με έναν απόλυτο αριθμό Β, που αποδίδονται αντίστοιχα ως βαθμολογίες σε δύο μαθητές, από αυτούς τους ίδιους ή από ένα τρίτο πρόσωπο (εκπαιδευτικός) μπορεί να οδηγήσει στη μείωση του αυτοσυναισθήματος του μαθητή με το μικρότερο απόλυτο αριθμό, επειδή οι μαθητές λόγω της ηλικίας τους δεν έχουν κατακτήσει τον απαιτούμενο βαθμό ωριμότητας.
• Οφείλουμε να τονίζουμε στους μαθητές το ανούσιο της σύγκρισης των αριθμών (νούμερα) που αναφέρονται και αντιστοιχούν σε πρόσωπα. Το αδιαμφισβήτητο κύρος των προσώπων και η ποιότητα των σχέσεων της ομάδας είναι υπεράνω από οποιοδήποτε κατάταξη η οποία προκαλείται από αριθμητικές αξιολογήσεις.