νόηση, ετών 18:)

Καλημέρα. Παλαιότερα είχα δει ένα βίντεο του Nick Vujicic και είχα συγκινηθεί τόσο μα τόσο πολύ που έκλαιγα με λυγμούς. Πριν λίγες μέρες εντελώς τυχαία "έπεσα" ξανά πάνω στο ίδιο βίντεο. Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Κάτι τέτοιοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ μας δείχνουν οτι ενώ η ζωή τους φέρθηκε πραγματικά σκληρά κι ο πόλεμος ήταν είναι και θα είναι άνισος εκείνοι τελικά δεν παραδίδουν τα όπλα. Τα παρακάτω λόγια δεν είναι δικά μου - τα βρήκα να συνοδεύουν το πρώτο βίντεο όμως έχουν ΠΟΛΛΑ να μας πουν. 

Δεν μπορείς πάντα να ελέγξεις το τι συμβαίνει στη ζωή σου. Μπορείς όμως να ελέγξεις το πώς εσύ θα το δεχτείς, σε ποιο βαθμό θα το αφήσεις να σε επηρεάσει ή πώς θα αντιδράσεις απέναντι σε αυτό. Είναι πάντα στο χέρι μας να επιλέξουμε να αντιδράσουμε με αισιοδοξία, αξιοπρέπεια και θετικότητα, γνωρίζοντας ότι όλοι μπορούν να διαχειριστούν τα εύκολα, όμως τα δύσκολα είναι αυτά που δείχνουν από τι “μέταλλο” είμαστε φτιαγμένοι. Ο Nick Vujicic μας διδάσκει τη σημασία του να αντικρίζουμε τη ζωή με χαμόγελο, να εστιάζουμε στα σημαντικά πράγματα και να είμαστε ευγνώμονες με αυτά που η ζωή φέρνει στον δρόμο μας… Eγώ τι να πώ. Απλά απολαύστε τον.