«Με την παρ. 1 του άρθρου 10 ν. 4331/2015, αντικαθίσταται η περίπτωση δ΄ της παραγράφου 5 του άρθρου 27 του ν.1902/1990, και ορίζεται ότι «δ. ο ασφαλισμένος θεωρείται ανάπηρος ή μερικά ανάπηρος κατά την έννοια των προηγούμενων εδαφίων, έστω και εάν η πάθηση ή βλάβη ή εξασθένηση σωματική ή πνευματική είναι προγενέστερη της υπαγωγής του στην ασφάλιση, εφόσον όμως η μεταγενέστερη της ασφάλισης αναπηρία φθάνει τουλάχιστον το 40% της κατά περίπτωση αναπηρίας.», ενώ με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου καταργείται το άρθρο 9 του ν. 3863/2010 περί ουσιώδους επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας.»

Γεια σας φίλοι μου,
θέλω να σας κάνω μια ερμηνεία του παραπάνω επειδή αφορά αυτούς που επιθυμούν να βγουν σε σύνταξη αναπηρίας, όταν όμως η αναπηρία τους έχει εμφανιστεί πριν την υπαγωγή τους στην ασφάλιση (π.χ. οι εκ γενετής ανάπηροι).
Με τον αρχικό νόμο 1992/1990, άρθρο 27, είχε διευκρινιστεί ότι σε περίπτωση προϋπάρχουσας αναπηρίας, πριν την υπαγωγή στην ασφάλιση, για να μπορούσε κάποιος να βγει σε σύνταξη αναπηρίας θα έπρεπε η αναπηρία του να έχει επιδεινωθεί κατά τουλάχιστον 50% ως προς τη βαθμίδα της αναπηρίας* που του προσδιοριζόταν.
Εξαίρεση αποτελούν οι παθήσεις που οφείλονται κατά κύριο λόγο σε ψυχιατρικά αίτια, για τις οποίες δεν εξετάζεται η προϋπάρχουσα αναπηρία (σχετική παρ. 5ε αρθρ. 27 ν. 1902/1990).

* Οι βαθμίδες είναι τρεις:
1. Μερική Αναπηρία = 50%
(επομένως η απαραίτητη επιδείνωση έπρεπε να έφτανε το 25%)
2. Κανονική Αναπηρία = 67%
(επομένως η απαραίτητη επιδείνωση έπρεπε να έφτανε το 33,5%)
3. Βαριά Αναπηρία = 80%
(επομένως η απαραίτητη επιδείνωση έπρεπε να έφτανε το 40%).

Αργότερα με τον Ν.3863/2010 μας καθόρισαν με πολύ αόριστο τρόπο ότι η επιδείνωση έπρεπε να ήταν ουσιώδης (;) (Τα συμπεράσματα και η ερμηνείες δικά σας...).

Σημαντική διευκρίνηση:
Η επιδείνωση θα πρέπει να έχει εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της ασφάλισής του.

Tελικά, με τον νέο νόμο 4331/2015, άρθρο 10, γίνεται αντικατάσταση στον παλαιότερο νόμο του '90 κι έτσι διευκρινίζεται πλέον ξεκάθαρα και με σαφήνεια ότι το απαραίτητο ποσοστό επιδείνωσης πρέπει να είναι το 40%.

Αυτό σημαίνει ότι, από εδώ και στο εξής (2/7/2015):

Για αυτόν που έχει μερική αναπηρία, δηλαδή από 50% έως 66,9% το απαραίτητο ποσοστό επιδείνωσης πρέπει να είναι τουλάχιστον 20%
(το 20% είναι το σημαντικότερο που πρέπει να μας ενδιαφέρει επειδή είναι το ποσοστό που καθορίζει αν θα βγείτε σε σύνταξη αναπηρίας, τουλάχιστον για τα ασφαλιστικά ταμεία που συνταξιοδοτούν τη μερική αναπηρία).

Για αυτόν που έχει κανονική αναπηρία, δηλαδή από 67% έως 79,9% το απαραίτητο ποσοστό επιδείνωσης πρέπει να είναι τουλάχιστον 27%.

Για αυτόν που έχει βαριά αναπηρία, δηλαδή από 80% έως 100% το απαραίτητο ποσοστό επιδείνωσης πρέπει να είναι τουλάχιστον 32%.

Τέλος, θέλω να υπενθυμίσω ότι το ποσοστό επιδείνωσης είναι αυτό που καθορίζει και το ύψος της σύνταξης αναπηρίας, βλέπε το παλαιότερο άρθρο μου εδώ:
Σύνταξη αναπηρίας, αλλά με προϋπάρχουσα πάθηση
http://logistisamea.blogspot.gr/2014/08/blog-post_46.html

Ο φίλος σας,
Ανδρέας Μπαρδάκης