Εμείς ξεκινήσαμε θεραπευτική ιππασία τον Οκτώβριο του 2013. Ο γιος μου, 5 ετών, έχει και αυτός υποτονικό κορμό, κάτι για το οποίο ενδείκνυται η θεραπευτική ιππασία. Για να δεις τυχόν οφέλη πρέπει να περάσουν τουλάχιστον έξι μήνες, απ' ότι μας είπαν. Τον Οκτώβριο αλλάξαμε επίσης φυσιοθεραπεύτρια, η οποία αν και δουλεύει τη μέθοδο μπόμπαθ όπως και η προηγούμενη, έχει διαφορετική προσέγγιση, δουλεύει δηλ. διαφορετικά μέρη του σώματος. Έχουμε δηλαδή συνδυασμό θεραπευτικής ιππασίας και αλλαγή στη φυσικοθεραπεία γι' αυτό δεν μπορώ να πω ακριβώς ποιο ωφελεί τι. Τα μαθήματα είναι μία φορά την εβδομάδα για μισή ώρα περίπου, 4 ή 5 το μήνα, όσα βγουν δηλαδή, και είναι αρκετά ακριβά. Ξεκινούν όμως συνήθως τα παιδιά από 3 ετών το μίνιμουμ, γι' αυτό κάνε μια ερώτηση, γιατί ίσως να μην δέχονται τόσο μικρό παιδάκι. Εγώ είμαι ευχαριστημένη με τη θεραπευτική ιππασία, πρώτα πρώτα γιατί είναι κάτι που του αρέσει, μπορώ να πω το μόνο που του αρέσει εκτός σπιτιού και πηγαίνει με χαρά κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σ' όλα τ' άλλα (θεραπείες, κολύμβηση, σχολείο) πάει με βαριά καρδιά ως και με το ζόρι. Η θεραπευτική ιππασία δεν μοιάζει με θεραπεία, αλλά με διασκέδαση. Στον κορμό του έχουμε δει βελτίωση καθώς ειδικά η καθιστή θέση έχει βελτιωθεί παρα πολύ. Αλλά επαναλαμβάνω δεν ξέρω αν οφείλεται στην ιππασία ή στην αλλαγή της φυσιοθεραπείας. Τείνω να πιστέψω ότι το καθένα παίζει το ρόλο του. Επίσης είναι σημαντικό ότι η ιππασία γίνεται εκτός πόλης, σε χωράφια, με άλογα, σκυλιά κλπ διότι η επαφή με τη φύση είναι απαραίτητη κι ένα παιδί με κινητική αναπηρία έχει πολλούς περιορισμούς ως προς αυτήν την επαφή.

Ακόμη είναι κάτι που γίνεται με οιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, εκτός από πολλή βροχή. Στο κολυμβητήριο πηγαίναμε το καλοκαίρι, αλλά τον Οκτώβριο σταματήσαμε,γιατί το παιδί αρνιόταν να φορέσει τη σκούφια και δεν μπορούσα να τον βγάζω χειμώνα καιρό έξω με βρεμένο ή νωπό κεφάλι.

Επίσης λόγω του βρεφικού αντανακλαστικού που διατηρείται μέχρι τώρα, να ανοίγει το στόμα του όταν ακουμπάει αυτό σε κάτι, είχε ως αποτέλεσμα να πίνει πολύ νερό στην πισίνα, κάτι που του ήταν δυσάρεστο. Έτσι αντικαταστήσαμε την κολύμβηση με την ιππασία. Μπορώ να πω ότι στους 3 μήνες που πήγε κολυμβητήριο δεν είδα διαφορά στη φυσική του κατάσταση, ενώ με την ιππασία έχω δει.

Εάν έχεις κάποια άλλη απορία ή θέλεις πληροφορία για τιμές κλπ. μπορείς να μου στείλεις μέιλ στο annakal4@yahoo.gr. Πάντως σε γενικές γραμμές εγώ είμαι σαφώς υπέρ της θεραπευτικής ιππασίας, αν υπάρχουν οι οικονομικοί πόροι. Να τονίσω ότι η θεραπεύτρια εκεί που πάμε, την οποία μου σύστησαν και από το νόεσι, είναι εξαιρετική. Με το που είδε το παιδί μας περιέγραψε χαρτί και καλαμάρι τι έχει, την κινητική του κατάσταση, τις αδυναμίες τους, τι πρέπει να προσεχθεί κλπ. Ενώ στην κολύμβηση κατάλαβα ότι ο δάσκαλος, αν και εξαιρετικός ως άνθρωπος, δεν είχε ειδικές γνώσεις για την εγκεφαλική παράλυση. Πιθανότατα είχε κάνει σεμινάρια γενικά για παιδιά με ειδικές ανάγκες, αναπηρία κλπ. Το καλοκαίρι που θα ξεκινήσουμε πάλι κολυμβητήριο, σκέφτομαι να ψάξω και σε άλλα κολυμβητήρια να δω τι άλλοι δάσκαλοι υπάρχουν και μήπως κάποιος έχει ειδικές γνώσεις για την εγκεφαλική παράλυση. Εσύ ρωτάς για την ιππασία κι εγώ σου λέω και για την κολύμβηση, ελπίζω να φανούν όμως χρήσιμες αυτές οι πληροφορίες.