Μετά από πολύ καιρό σας ξαναγράφω και αφού - ευελπιστώ - έχω ξεπεράσει τους σκοπέλους της ανάλγητης γραφειοκρατίας. Ζώντας με ένα παιδί που παλεύω να το βγάλω από τον αυτισμό και τα καταφέρνω στο βαθμό που αυτό το παιδί μπορεί βρίσκω μπροστά μου μία πολιτεία και κάποιους εκπαιδευτικούς που αυτοί ίσως είναι αδιάγνωστοι αυτιστικοί. Με την γνωμάτευση των ΚΔΑΥ εγκρίθηκε η παράλληλη στήριξη για φοίτηση του Δημήτρη στο δημόσιο "κανονικό" δημοτικό στην Α' τάξη σχολειο πλήν όμως δημόσιος εκπαιδευτικός μετά από 1 1/2 μήνα μαθημάτων δεν ήρθε ακόμη και έχοντας αυτή την κακή εμπειρία κι από πέρισυ φρόντισα ενεργώντας νομότυπα να τοποθετήσω ειδικό παιδαγωγό δικό μου τον οποίο τον πληρώνω εγώ.

Σε όλους και σε όλες μας το θαύμα του υπερανθρώπου να γίνει θαύμα του ανθρώπου μας. Αν και δεν σας γνωρίζω αρκετά,όσο θα ήθελα βέβαια,σας νιώθω πιο κοντά από πολλούς "κοντινούς" που οικειοποιούνται αυτόν τον τίτλο. Και για να μην μένουμε στα απλά ευχολόγια, για κινήσεις προς τον Συνήγορο Υγείας είμαι στη διάθση όλων μας για τη σύνταξη ενός εγγράφου, εμπεριστατωμένου, απαιτητικού και ουσιαστικού.

Πέρασαν κι όλας δυόμισυ χρόνια που μπήκε όλη η οικογένειά μας στο φάσμα του αυτισμού. Άλλες φορές με σκούρες έως μαύρες αποχρώσεις αφού επιφανείς καθηγητές με περγαμηνές πανεπιστημιακές αλλά όχι ανθρώπινες μας προέτρεπαν να περάσουμε στη διαδικασία απόκτησης τρίτου παιδιού γιατί ο μικρούλης μας μας έλεγαν επί λέξει ότι θα συνέλθει μόνο αν ανοίξουν οι ουρανοί κάνοντας μία πρόβλεψη-μείγμα ιατρικής και μεταφυσικού.