Αυτός ο χρόνος πέρασε γρήγορα και αργά... θα μου πείτε γίνεται αυτό; Γίνεται, όταν τα πράγματα είναι καλά - και αυτό σημαίνει άπλα τσουλάει η ρουτίνα μας, ή στραβώνουν όλα, από μικρά πισωγυρίσματα, από ιώσεις βασανιστικές κ.ά.. Γίνομαι αμέσως σαφέστερη: εμάς τους μεγάλους μας πήρε και μας σήκωσε ιδίως ψυχολογικά. Προσαρμοστήκαμε όλοι, βέβαια, στο τι πρέπει να κάνουμε, αλλά χείλη δε γελούσαν... Φοβόμαστε και μεταξύ μας να το ομολογήσουμε ότι μας πήγε πολύ πίσω αυτή η κατάσταση. Υπήρχαν ώρες, σας ομολογώ, που ένοιωσα απελπισία, περισσότερο για τους μεγάλους πάρα για το παιδί.