νόηση, ετών 18:)

Επειδή και εμεις ειμασταν καμμένοι απο τον εν λογω σύλλογο/εταιρεία, που μονο συνδρομές ήθελε και να πουλαει βιβλια, (το εχω αναφέρει και εδω μέσα στα πρωτα μου σχολια πριν 5 χρονια σχεδόν), μαζευτήκαμε γονείς απο το Κορωπί που τα παιδιά μας ειχαν αυτισμο και νοητική στέρηση και αποφασίσαμε να κανουμε κατι πιο δραστικό και ετσι δημιουργήσαμε ενα τοπικο συλλογο (που σήμερα εχει παιδια και γονείς απο ολη την ανατολική αττική), τον σύλλογο "Αγάπη και Ελπίδα". Μας πήρε μερικά χρόνια και αρκετό τρέξιμο για να καταφέρουμε ολα τα προγραμματα που κανουμε σήμερα ομως η ψυχολογική υποστήριξη που βρήκαμε οι γονείς μεταξύ μας και η χαρά των παιδιών ειναι πανω απο ολα. Πέντε χρόνια μετά την ίδρυση του συλλογου μας μπορώ να πω οτι άξιζε τον κόπο, άλλωστε η πολιτεία δεν προσφέρει τιποτε στα παιδια μας που εχουν ολα τα δικαιώματα με το μέρος τους ... ομως μόνο στα χαρτια. Αν εχετε το κουράγιο, την δύναμη, την αγάπη και τον χρόνο, ψάξτε βρήτε στην περιοχή σας και άλλους γονείς, μιλήστε τους και προσπαθήστε και εσείς να ξεκινήσετε πρώτα απο απλές συγκεντρώσεις σε καποιο καφέ (έτσι ξεκινήσαμε και εμείς), αργότερα δημιουργήστε ενα σύλλογο και απαιτήστε απο τον δήμο να σας βοηθήσει οσο μπορεί(παραχορώντας σας ένα χώρο του δήμου οπως το πνευματικό κέντρο για της συνευρεύσεις σας, κάποιο δημοτικο λεωφορείο για της μετακινήσεις των παιδιών κλπ) και πότε δεν ξερεις ποιος μπορεί να βρεθει στο δρομο σας και να σας βοηθήσει σαν χορηγός προς 'οφελως των παιδιών σας πάντα. Η αναπηρία στη Ελλαδα κοστίζει πολύ, τυνχάνει άπειρης, απεριόρηστης και ανεξέλεκτης απο το κράτος εκμετάλλευσης και προκατάληψης και μόνο ενωμένοι οι γονείς μπορούμε να διεκδηκήσουμε για τα παιδια μας. Σας ευχομαι καλη επιτυχια γιατι πραγματικά ΑΞΙΖΕΙ.