νόηση, ετών 18:)

Κυρία Βίκυ γειά σας,

Ευχαριστούμε για τις συμβουλές και τις απόψεις σας.

Η αλήθεια είναι οτι επειδή και στο 1ο μας παιδί είχαμε μια καθυστέρηση λόγου, φοβόμαστε μήπως συνδέεται κάπως και στο 2ο κάτι το οποίο όμως είναι διαφορετικό. Είναι αδύνατον όπως καταλαβαίνετε να μην μπούμε στην διαδικασία σύγκρισης απο την στιγμή που υπήρχε κάτι. Σχετικά όμως με το 2ο παιδί για το οποίο γράφω κιόλας, αυτό που μας ανησυχεί είναι η παλινδρόμηση καθώς μέχρι 18 μηνών ήταν απόλυτα φυσιολογικός και λειτουργικός χωρίς κανένα σύμπωμα, και ίσα ίσα λέγαμε οτι αυτός θα είναι άψογος και θα μιλήσει και γρήγορα κτλ κτλ.

Δυστυχώς παρατηρούμε συμπεριφορές, όπως οτι δεν μιλάει, οτι τρέχει συνέχεια απο την μια πλευρα του σαλονιού μεχρι την άλλη, δεν μας κοιτάει έντονα (αν και έχει καλή βλεμματική επαφή σύμφωνα με την αναπτυξιολόγο) και όταν είναι στάσιμος κάπου χοροποηδάει (αυτό το κάνει αρκετά συχνά). 

Στην ουσία θα θέλαμε να μάθουμε άν υπάρχουν μεθόδοι να ελαττώσουμε το "stimming" άν και εφόσον μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι (άν τελικά διαγνωστεί με ΔΑΔ) . Επίσης το ότι η πρώιμη παρέμβαση στην μικρή μας απέδωσε τόσο αποτελεσματικά που τώρα πραγματικά δεν βλέπουμε κανένα απολύτως θέμα (πέρα του λόγου που θέλει λίγο καθάρισμα) μας δίνει ελπίδες οτι θα μπορούσε και ο μικρός μας να βελτιωθεί ανάλογα. 

Αυτό που μας τρομάζει είναι μήπως χειροτερέψει ή μήπως κάποιες στερεοτυπίες του μέινουν και δεν μπορούν να εξαληφθούν. Κάθε λεπτό και στιγμή δημιουργούμε και κάνουμε σενάρια (μέχρι και για πολλά χρόνια μετά) και αυτά μας δημιουργούν μια κατάσταση απαισιοδοξίας. 

Θα κάνουμε ότι περνάει απο το χέρι μας για να τον βοηθήσουμε, απλά είναι το άγνωστο μονοπάτι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε συνεχώς ανασφαλείς και οτι δεν ξέρουμε τι γίνεται μέσα σε αυτό το μικρό κεφαλάκι.

Ευχαριστούμε για την συμπαράσταση.

Σίγουρα μέχρι να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει κάτι, είμαστε χαμένοι στο διάστημα. Μόλις ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει σίγουρα θα μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί και να βελτιωθεί και εκείνο με την σειρά του έπειτα από τις ενέργειες μας.

Ότι σταμάτησε σε σχέση με πρίν ναι, έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Βάσω ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου και οτι μοιράστηκες την προσωπική σου εμπειρία. Το εκτιμώ πολύ.

Ο μικρός δεν εκτελεί εντολές ακόμη. Με την αδερφή του δεν παίζει παρα μόνο όταν έχει κάποιο παιχνίδι κοντά της που μπορεί να του προκαλέσει το ενδιαφέρον ή άν θα πάρει το τάμπλετ να δεί λίγο κινούμενα σχέδια. Μας δείχνει οτι παρατηρεί πράγματα αλλά όποτε το θέλει εκείνος. Γενικά γελάει όταν του κάνουμε παιχνίδια, όταν τον πειράζουμε και μάλιστα πολλές φορές πονηρά , πράγμα που μας κάνει να νομίζουμε οτι μας δουλεύει ώρες ώρες. Αν δεν είχε κάποιες συμπεριφορές όπως οτι τρέχει πολύ και οτι κάνει επιτόπου αλματάκια δεν θα μας πείραζε πολύ. Τώρα αυτές οι στερεοτυπίες σε συνδυασμό με τα ορόσημα που δεν έχει κατακτήσει μας δείχνουν οτι κάτι έχει... και αυτό που δεν μπορούμε να χωνέψουμε με τίποτα είναι το μεγάλο ΓΙΑΤΙ ?

Εσείς τον ξεκινήσατε απο νωρίς πρωιμή παρέμβαση? Βοήθησε καθόλου? Οτι αυτή την στιγμή δεν μας παρατηρεί πολύ και δεν μας δίνει σημασία είναι το πιο δύσκολο σημείο που πρέπει να ξεπεράσουμε. 

Καλησπέρα σας,

Καταρχάς θα ήθελα να απολογηθω για την αργοπορημένη απάντηση μου προς όλους τους ενδιαφερομένους. Η αλήθεια είναι οτι είχα ένα θέμα με τις ειδοποιήσεις το οποίο λύθηκε σήμερα.

Έχοντας ξεκινήσει εργοθεραπεία, ο μικρός μας σε ηλικία πλέον 3 χρονών έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Η βλεμματική του επαφή έχει αυξηθεί κατα πολύ, γυρνάει στο όνομά του σχεδόν πάντα, κοιτάει κάποιον που μπαίνει μέσα στα μάτια και τον παρατηρεί , όπως και τα αντικείμενα που μπορεί να κρατάει για να δεί άν τον ενδιαφέρουν. 

Στοιχεία που ακόμη κρατάει είναι τα τρεξίματα με φωνή καθώς και αναπηδήσεις τοπικά. Τα συγκεκριμένα όμως είναι επιβεβαιωμένα οτι τα κάνει για συγκεκριμένους λόγους, πχ οταν (Δεν) θέλει να κάνει κακά του, οπότε έχουμε ενημερωθεί οτι είναι αισθητηριακά τα οποία βελτιώνονται με το καιρό. 

Εχει ξεκινήσει μιμητική συμπεριφορά, καθώς και συμβολικό παιχνίδι (οχι και τόσο πλούσιο όμως, αλλά είναι μια καλή αρχή).

Δυστυχώς ακόμη λέει πολύ λίγες λέξεις και σπάνια μέσα στην ημέρα, οπότε ο λόγος του ακόμη δεν υπάρχει, αλλά δείχνει συνέχεια οτι θέλει να μιλήσει και προσπαθεί αρκετά, οπότε πλέον με την ένταξη της λογοθεραπείας που θα ξεκινήσουμε άμεσα, ευελπιστούμε να βελτιωθεί. 

Ενα άλλο σημαντικό θέμα, είναι οτι δεν τρώει το μεγαλύτερο μέρος των φαγητών, παρα μόνο πατάτες, πατατάκια, σοκολάτες, φρούτα κτλ... Αυτό δεν τον εμποδίζει να αναπτυχθεί κανονικά, και είναι πολύ καλός στα κιλά του παρόλο που δεν τρέφεται με ποικιλία γευμάτων. Μας είπανε οτι, επίσης αυτό το θέμα είναι αισθητηριακό και χρήζει βελτίωσης.

Δυστυχώς ενα καιρώ COVID-19 το παιδί κλείστηκε αρκετό καιρό μέσα στο σπίτι, κάτι που σίγουρα τον κλόνισε και δεν τον άφησε να λειτουργήσει με βάση το πρόγραμμα του. Ο παιδικός τον βοηθάει σίγουρα πάρα πολύ στην κοινωνικοποίηση και είναι χαρούμενος εκεί, οπότε ενόσω ήταν κλειστά τα σχολεία, σίγουρα "εχασε έδαφος" το οποίο θα προσπαθήσουμε να το ξανακερδίσουμε στο άμεσο μέλλον. 

Εν κατακλείδι, σίγουρα βλέπουμε ένα αρκετά βελτιωμένο παιδί απο τότε που ξεκίνησα να τα περιγράφω και η πρώιμη παρέμβαση ήταν καταλυτική προκειμένου να τον αφυπνήσει και να τον βοηθήσει να εξελιχθεί. Η ανυσηχία μας είναι πλέον περισσότερο για τον λόγο του, που θεωρούμε σαν γονείς οτι μόλις ξεκινήσει , θα "ξεμπλοκάρει" περισσότερο και θα αρχίσει να κάνει μεγαλύτερα βήματα για την αυτοβελτίωσή του.

Σας ευχαριστώ,