Είσαι!
Το βλεμμα σου σκληρο κρυμμενο πισω απο το προσωπειο της μαγκιας. Το βλεμμα μου χαμενο, αληθινο, κρυμμενο πισω απο την αθωοτητα, θωρει μπροστα σου. Ποναω, κλαιω σου φωναζω μετα ματια μου ΓΙΑΤΙ; Κι εσυ; Εσυ κοιτας και γελας. Ειμαι αστειος; Ειναι αστειος ο πονος της ψυχης μου; Δεν ειμαι το παιχνιδι σου! Δεν ειμαι το στραπατσαρισμενο κουτακι που κλωτσας στο δρομο! Ειμαι συνανθρωπος, πλασμα του Θεου και γω, με στραπατσαρισμενη την ψυχη μου.
Δεν ζητω πολλα, μονο αγαπη κι ενα χερι να μου δωθει απο το πληθος. Τοτε δεν θαμαι μονος μου και τα ματια που θα σε κοιτουν πολλα. Μαγκα, σε λενε, κι αρχηγο μα εγω θα σε φωναζω ανελεητο κυνηγο.
[Αφιερωμενο εξαιρετικα σε ολους αυτους που τσαλαπατωντας τις προσωπικοτητες των αλλων ανεβαζουν τον εγωκεντρισμο τους.]
Σουλα
