Ένα κάστρο που χτίσαμε μαζί
Ήσουν εκεί γλύκος και συνάμα απορημένος. Τι έκανα; Τι προσπαθούσα να κάνω; Να δείξω την δύναμή μου; Ότι εγώ είμαι ο ισχυρός; Όχι, έπεσα στον βούρκο με τα λάθη, στον βούρκο της ανοησίας. Και εσύ; Εσύ μου πέταξες απλόχερα το σωσίβιο για να σωθώ. Και εγώ το πήρα και το φύλαξα στα βάθη της καρδιάς μου και κάθε φορά που κάτι με σπρώχνει εκεί, εγώ θυμάμαι, το ξετρυπώνω και το φορώ. Και πάντα η λέξη "συγνώμη" βγαίνει από την ψυχή μου.
Συγνωμη, μωρο μου, μαζι με την προσπαθεια και την κατανοηση θα ανεβουμε τα σκαλια που τα λενε ευτυχια, επιτυχια. Μαζι, χερι χερι θα πολεμησουμε τους δρακους που θελουν να πολιορκησουν το καστρο μας. Και να δεις, μωρο μου, οτι θα βγουμε νικητες.
Σουλα
