Μεγάλωσες
Περνουν τα χρονια, ερχονται και λιωνουν σαν τα χιονια. Κι εσυ, ποτε ηταν που ησουν μικρο σπορακι στην κοιλια μου και τωρα εισαι λεβεντης κρυμμενος μεσα στην αγκαλια μου.
Περνουν οι ωρες, οι μερες, και οι μηνες και στο προσωπο μου ηδη φαινονται οι πρωτες μου ρυτιδες.
Δεκα χρονια περασαν φυγαν σαν το νερακι και γω σε μια γωνια νιωθω ακομα σαν ενα μικρο παιδακι.
Κι ενα μονο πραγμα απο τον Θεο παρακαλω, να μας εχει ολους καλα, αντρα μεγαλο να σε καμαρωνω, να σε δω.
