Γεια σας και απο μενα... Ένιωσα την ανάγκη να γράψω και να σας ενημερώσω για την κατάσταση και τις αποφάσεις μας και ίσως έτσι βοηθήσω στη συζήτηση που έχει αναπτυχθεί εδώ.

Για όσους διαβάζουν για πρωτη φορά να πω οτι ο γιος μου διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ μεικτού τύπου  στην τρίτη δημοτικού και αμέσως αρχίσαμε παρεμβάσεις. Βέβαια μετά απο δυο ταραγμένα χρόνια το παιδι είχε χαμηλή αυτοεκτίμηση, θυμό και άρνηση για το σχολείο 'ομως ο δάσκαλος εκείνης της χρονιάς τον αγκάλιασε και τον βοήθησε πολύ.Κατάφερε  να κανει φίλους και του έδειξε πολυ αγαπη χωρις αυτό να σημαίνει οτι δεν είχαμε προβλήματα.Λίγο καλυτερα ηταν τα πράγματα στο σπίτι.

Γεια σας και απο μένα! Πρώτη φορά γραφω σε φορουμ και για αυτό ελπίζω στην κατανόηση σας. Έχω ένα αγοράκι 8,4 χρονών με ΔΕΠΥ. Η διάγνωση έγινε το περασμένο καλοκαίρι παρόλο που πηγαίναμε σε παιδοψυχολόγο από το νηπιαγωγείο γιατί ο μικρός είχε προβλήματα και είχαμε παράπονα από τις δασκάλες. Δεν μπορούσε να σταματήσει λεπτό, δυσκολευόταν να συμμετέχει στις δραστηριότητες, ήταν παρορμητικός και όταν πιεζόταν η όταν δεν περνούσε το δικό του έχανε τον έλεγχο(πέταγε πράγματα και μιλούσε άσχημα). Στο σπίτι η ιδία κατάσταση.