Άνευ όρων αγκαλιά
Θα ήθελα να μοιραστώ μια μοναδική εμπειρία μαζί σας. Μπορεί να μην εμπίπτει απόλυτα στην θεματική των "βιολογίων" αλλά επειδή ακριβώς το NOESI είναι το NOESI που όλοι γνωρίζουμε, αγαπάμε και στηρίζουμε... θεώρησα πως μπορώ να κάνω την παρακάτω καταχώρηση.
Πρόσφατα γνώρισα και ξεκίνησα να συνεργάζομαι με ένα παιδί με προβλήματα όρασης. Εννοείται ότι με είχε πιάσει μεγάλη αγωνία ως προς τον τρόπο που θα τον προσεγγίσω... προετοιμάστηκα θεωρητικά... διάβασα αρκετά άρθρα και βιβλία, συζήτησα με πολύ πιο έμπειρους συναδέλφους... η αγωνία υπήρχε ακόμα! Είχα ακόμη πολλά ερωτηματικά. Προσπαθούσα να σχηματίσω εικόνες για το πώς και γιατί.
Η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Στην πρώτη μου συνάντηση κ επαφή πριν προλάβω να "ενεργοποιήσω" τις σχεδόν παγιωμένες εικόνες κ αντιλήψεις, δέχτηκα μια απίστευτη αγκαλια άνευ όρων (δεν με γνώριζε, δεν μπορούσε να σχηματίσει άποψη αναφορικά με την εικόνα μου λόγω του προβλήματος κι όμως ήρθε και με δέχτηκε, γνήσια και αυθόρμητα). Η αγκαλιά του ήταν αρκετή για να μας φέρει κοντά, να μου υποδείξει τον τρόπο κ τον δρόμο για την μετέπειτα γνωριμία μας.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μερικές φορές η όραση (που μέχρι πριν από λιγο τη θεωρούσα από τις βασικότερες αισθήσεις) αντί να ανοίξει και να δείξει δίαυλους επικοινωνίας, μπορεί να τους αποκρύψει, να επισκιάσει ζωτικές πληροφορίες για το πώς θα επικοινωνήσουν δυο άνθρωποι.
Είχα μπροστά μου ένα παιδί που μου μίλησε και με αποδέχτηκε αυθεντικά μέσω της αγκαλιας και σωματικής επαφής... χωρίς "παγιωμένες εικόνες". Το μόνο που χρειάστηκε ήταν να ακολουθήσω το μονοπάτι του. Μια μοναδική γνωριμία!
Σε ευχαριστώ θερμά Θ.
Καλό ξημέρωμα σε όλους!
Σχόλια
Άνευ όρων αποδοχή
Αmnesiac