Αντί ευχών..
Τον περασμένο μήνα διοργανώθηκε ένας ακόμα ραδιομαραθώνιος αγάπης για παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες. Κάποιος (ή κάποια) ευαισθητοποιημένος έστειλε ένα e-mail στους διοργανωτές, οι οποίοι το δημοσίευσαν. Σήμερα λοιπόν, έπεσε στα χέρια μου αυτό το δημοσίευμα, το οποίο ως καλαίσθητο βιβλιαράκι με τίτλο "Μόνο η αγάπη μπορεί" ...το παραθέτω στο Νόηση [ιδανικός τόπος φιλοξενίας του!].
- Αξίζει να το δούμε όλοι μας...
- Ενας ιδιοκτήτης Pet Shop είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από το κατάστημά του που έγραφε: "Διατίθενται κουτάβια".
Ενα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα ρωτώντας :
- "Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι;"
Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως κόστιζαν από 30-50 ευρώ.
Ο μικρός βγάζοντας ελάχιστα χρήματα από την τσέπη του είπε:
- "Δυστυχώς, έχω μόνο 2 ευρώ, μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια;"
Ο Ιδιοκτήτης χαμογάλασε και σφύριξε δυνατά.
Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια.
Το ένα από αυτά κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουτάβια.
Τότε ο μικρός ρώτησε:
- "Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει;"
- "Εχει γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και θα μείνει έτσι σ' όλη του τη ζωή", απάντησε ο ιδιοκτήτης.
- "Θέλω να το αγοράσω!" είπε το αγοράκι με αποφασιστικότητα και ενθουσιασμό.
- "Οχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι, είπε ο ιδιοκτήτης γελώντας, άν όμως επιμένεις μπορώ να σου το χαρίσω!"
Ο μικρός ήταν περήφανος και του είπε ότι θα προτιμούσε να αγοράσει το κουτάβι και θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος στον ιδιοκτήτη του, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.
Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε:
- "Το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα..."
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του και άφησε να φανεί το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
- "Οπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να πάιξω μαζί του..., επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει.."
Ο άντρας δάγκωσε τα χείλη του μη ξέροντας τι να πει.
Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε: "εύχομαι ..όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν και σένα..."
- Και το βιβλιαράκι τελειώνει με το εξής:
Στη ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι΄αυτό που είσαι χωρίς όρους.
Πρόσφατα σχόλια