νόηση, ετών 18:)

Ενα απο τα αγαπημενα μου πραγματα το πρωι με τον καφε μου, ειναι να διαβαζω βιολογια. Ακολουθω καμποσα, κυριως απο την Αμερικη και κυριως για παιδια με ειδικες αναγκες. Ενα απο τα βιολογια που διαβαζω, ειναι για μια οικογενεια που ειχε ηδη ενα παιδακι (νευροτυπικο), και μετα εκανε ενα ακομα αγορακι με Συνδρομο Νταουν. Υστερα, υιοθετησε δυο ακομα παιδακια απο την Ουκρανια το ενα με Συνδρομο Νταουν, το αλλο με κατι αδιευκρινιστο. Εφεραν τα αγορακια στην Αμερικη και απο την πρωτη στιγμη φανηκε οτι η μητερα (που γραφει το βιολογιο) ηταν πιο δεμενη αν θελετε με τα αλλα παιδακια. Εξ'αιτιας του προβληματος του Γιουρι (ετσι λενε το αλλο παιδακι), ειναι ενα πολυ δυσκολο παιδακι. Ειναι 3 ετων αλλα ειναι ουσιαστικα και θα παραμεινει, μωρο. Τελικα οταν πηγε στην Αμερικη διεγνωστηκε με Septo-Optic Dysplasia. Με λιγα λογια ειναι τυφλος, μαλλον εχει νοητικη υστερηση (δεν μιλαει και φερεται σαν μωρο οποτε δεν ειναι ακομα σιγουροι), και απο τα λεγομενα της, τρομερα προβληματα. Οσο περναγε ο καιρος και συνειδητοποιουσε οτι το παιδι εχει πολυ σοβαρα προβληματα, απο τα γραφομενα της αρχισα να καταλαβαινω οτι ειχε μετανιωσει που τον υιοθετησε. Σημερα διαβασα με φρικη οτι γνωρισε μια γυναικα που εχει υιοθετησει 4 παιδακια με Συνδρομο Νταουν απο την Ουκρανια μεσω του ιδιου οργανισμου και εγιναν φιλες μεσω του Ιντερνετ. Εκεινη μενει σε αλλη πολιτεια... και της εδωσε το παιδι!! Για να πανε διακοπες και να επισκεφθουν συγγενεις με τα αλλα παιδια τους, τα πιο "ευκολα", εδωσε το παιδι της (για λιγο λεει) σε μια ουσιαστικα ξενη γυναικα σε αλλη πολιτεια. Εμεινα με το στομα ανοιχτο. Και μετα μας παρακαλαει εμας τους αναγνωστες να μην αφησουμε "κακα" σχολια και αν δεν εχουμε κατι ευγενικο να πουμε να μην το πουμε καθολου και ο,τι εκαναν το εκαναν μετα απο σκεψη και προσευχη. Το παιδι ειναι ηδη εκει με την αλλη οικογενεια 3 εβδομαδες και απο τα γραφομενα και τις φωτος της αλλης οικογενειας, τα παει πολυ καλυτερα απο ο,τι με την αλλη μανα. Και αναρωτιεμαι.. ειναι καν νομιμο αυτο? Να αφησεις το υιοθετημενο παιδι σου, που το εχεις μολις λιγους μηνες και ακομα δεν εχει προλαβει να δεθει μαζι σου, σε μια αλλη οικογενεια που γνωρισες μεσω ιντερνετ? Δυσκολευομαι πολυ να μην ανοιξω το στομα μου... επισης εχω σιχαθει τους Αμερικανους με την λεξη "Θεος" σε καθε προταση. Bible belt τους λεω. Μην με παρεξηγησετε, ειμαι θρησκευομενο ατομο αλλα θεωρω τους Αμερικανουνς που δικαιολογουν τα παντα με τον Θεο, αδικαιολογητους. Ο Θεος τους ειπε να δωσουν το παιδι. Πειτε μου, μονο σε εμενα φαινεται αυτη η ιστορια εξωπραγματικη???? Ενταξει και εγω εχω μερες που ευχομαι να επαιρνε καποιος (συγγενης) τα παιδια για 24 ωρες για να κανω δυο τρια πραγματακια και οκ, καταλαβαινω οτι καμια φορα δεν εισαι προετοιμασμενος ή εστω ικανος να ανταποκριθεις στις αναγκες ενος παιδιου. Δεν ηξερε τι ειχε το παιδι οταν το υιοθετησε, δεν ηξερε καν οτι ηταν τυφλο... αλλα ειναι μηνες τωρα που διαβαζω, διαβαζω και βλεπω οτι δεν το θελει το παιδι και οτι το εχει μετανιωσει και τωρα αυτο... και να μην της πουμε και τιποτα... δεν ξερω. Θυμωνω... ενδιαφερομαι να ακουσω και τα δικα σας σχολια επι του θεματος...