νόηση, ετών 18:)

Σημερα επεσα επανω σε ενα βιβλιο γραμμενο απο εναν πατερα για την κορη του, την Σκαιλερ, που εχει μια παρα πολυ σπανια νευρολογικη κατασταση. Τοσο σπανια που κατω απο 100 περιπτωσεις σε ολο τον κοσμο εχουν καταγραφει. Παρηγγειλα το βιβλιο, γιατι εχω ενα παθος με βιβλια γραμμενα απο γονεις διαφορετικων παιδιων και διαβαζω ο,τι τετοιο πεσει στα χερια μου, και αργοτερ βρηκα και το βιολογιο του (blog) στο νετ. Αρχισα λοιπον να διαβαζω και μπορω να σας πω οτι εκνευριστικα. Λεει για την εκ γεννετης κατασταστη της κορης του οτι ειναι το "τερας" της και οτι ειναι "σπασμενη". Αναφερει τα παιδια με ιδιαιτεροτητες "broken children" και ενω φαινεται καθαρα οτι λατρευει την κορη του, την φωναζει σπασμενη και φρικιο... γιατι λεει καποτε κπαοιος θα βρεθει να της το πει καταμουτρα και αν το εχει ακουσει μεχρι τοτε πολλες φορες στην ζωη της, δεν θα την πειραξει. Συμφωνω, καπως, με την λογικη του αλλα διαφωνω καθετα με το πως βλεπει την διαγνωση της κορης του... δεν ειναι το "τερας" της που με καποιο τροπο θα πολεμησει και θα σκοτωσει.. δεν ειναι "σπασμενη"... Ειναι κομματι της... ειναι αυτη που ειναι, ο πυρηνας της, ετσι την εφτιαξε ο καλος Θεος αν θελετε... Δεν ειναι σπασμενη, ειναι ολοκληρη, ειναι αυτο που την κανει αυτο που ειναι... Ο εγκεφαλος της, λειψος, σαν του γιου μου, δεν ειναι σπασμενος... ετσι φτιαχτηκε και αν τον εκανες "ολοκληρο", το παιδι που αγαπας, ΑΥΤΟ το παιδι, θα εξαφανιζονταν και την θεση του θα επαιρνε ενα αλλο, αγνωστο παιδι... Δεν βλεπω τον γιο μου σαν σπασμενο... δεν μπορω να διαχωρισω τον γιο μου απο την διαγνωσ του γιατι ειναι ενα.. ειναι αυτο ειναι, τον κανει τον Γιαννη (και τον Κωστη που εχει ΔΕΠΥ) που αγαπω... αν του εφτιαχνα τον εγκεφαλο, αν δεν ειχε νεκρωμενες περιοχες, αν δεν ειχε υποστει υποξια, δεν θα ηταν ο Γιαννης μου αλλα καποιος αλλος. Δεν θελω να "γιατρεψω" κανενα απο τα δυο μου παιδια ουτε θελω να τους πω οτι πρεπει να "παλεψουν το τερας τους" γιατι θα τους εβαζα να παλεψουν τον ιδιο τους τον εαυτο. Τι περιμενω απο την θεραπεια? Να καταφερουν να μανατζαρουν την οποια δυσκολια, να μαθουν να διαχειριζονται τον εαυτο τους και να λειτουργουν στην κοινωνια... ποτε δεν θα γιατρευτουν γιατι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ!! Δεν ειναι προσωρινη ουτε η ΔΑΔ ουτε η ΔΕΠΥ.. αλλα δεν ειναι και τα "τερατα" τους... και αν τα παιδια μου ειναι φρικια, ειναι τα δικα μου φρικια και τα αγαπαω πολυ...