Διαφορετικότητα και προβλήματα στις σχέσεις
Παντα διαβαζω τις δημοσιευσεις και τα βιολογια στο NOESI.gr και αλλες φορες εχω παρει κουραγιο απο ολους αυτους τους ανθρωπους που δινουν καθημερινα τον αγωνα τους, αλλες εχω κλαψει και πολλες φορες σε διαφορες διηγησεις εχω δει τον εαυτο μου.
Τον τελευταιο καιρο μετα απο αρκετη δουλεια με τον εαυτο μου, εχω αρχισει να αναρωτιεμαι αν εμεις (που εχουμε διαφορετικα παιδια εννοω) φοβιζουμε τους ανθρωπους με τους οποιους συναναστρεφομαστε, ή αν εκεινοι φοβουνται εμας και τα παιδια μας....
Ειμαι απο τους ανθρωπους που εδω και τρια χρονια, απο τοτε που πηρα τη διαγνωση, δεν παραπονεθηκα ποτε και σε κανεναν, δεν ειπα ποτε και πουθενα "τι επαθα" και "δεν με καταλαβαινει κανενας", δεν αφησα κανεναν ουτε μια στιγμη να με λυπηθει και ουτε και το παιδακι μου.
Δεν μπορω να εξηγησω αυτη τη σιωπη που επικρατει και με τρελαινει περισσοτερο..
Εκεινο που με πειραζει περισσοτερο ειναι η απαθεια των συγγενων. Ο αδελφος μου για παραδειγμα ενω τον πρωτο καιρο μετα τη διαγνωση προσπαθησε να με καταλαβει και να μου συμπαρασταθει, τωρα εχει γινει αποτομος, μιλαει με το ζορι δειχνει οτι απλα μας ανεχεται και σαν να μας κανει και χαρη δηλαδη, μιλαει αποτομα στην κορη μου
και δεν χανει ευκαιρια να με πληγωνει (οχι για το θεμα του μικρου, γενικως).
Δεν θελω να με λυπηθει κανεις, περιμενα ομως μια στοιχειωδη κατανοηση.
Με καποιες γνωστες μου, που εχουν ο ιδιο προβλημα, που το συζητησα, ολες μου ειπαν το ιδιο οτι οι συγγενεις ειναι οι χειροτεροι.
Και αναρωτιεμαι ΓΙΑΤΙ?
Διαβαζω τα βιολογια της Ελπιδας (http://www.noesi.gr/blog/elpida) στα οποια μας μιλαει για δυναμη παρολα οσα εχει περασει, αλλα δεν ξερω αν ενας ανθρωπος μπορει να πορευτει μονος του και να βαλει Χ ακομα και σε συγγενεις ετσι απλα!
Ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου οτι οτι με χαλαει θα το διαγραψω, διαπιστωσα ομως τωρα οτι δεν μπορω να το κανω...
Ακομα κλαιω τις νυχτες για αυτο.....
Ποση δυναμη πια;
Με παιρνει απο κατω και κουραζομαι
Σχόλια
Η δύναμη
Έκανα τη μοναξιά μου, παραθύρι στα όνειρα μου...
Όλοι κάποια παράπονα έχουμε... το θέμα είναι να μην μας χαλάνε
ελπιδα μου..
λενα..
Iωάννα μου, τα κορίτσια θα
Ιωάννα,Ελπίδα...
Ελπίδα και Λενα
καλή μου άγνωστη φίλη
Η αλήθεια είναι ότι είμαστε μόνοι στον δύσκολο δρόμο μπροστά
Αγαπητες φιλες
Χριστινάκι