νόηση, ετών 18:)

Όταν στην αρχή όλοι ανακαλύπτουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τα παιδιά μας μας πιάνει πανικός νομίζουμε ότι ήρθε το τέλος. Στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι δεν ήρθε το τέλος αλλά μια καινούργια αρχή. Πρέπει να μπούμε μέσα στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των παιδιών μας και με τα δικά τους εφόδια και δυνατότητες να πορευτούμε μαζί τους. Όσοι από μας έχετε μικρά παιδιά μέσα από τα "βιολογια" σας βλέπω τον εαυτό μου πως ήμουν και εγώ. Τρομαγμένη, πανικοβλημένη, σαν να κολυμπώ σε μια τεραστία θάλασσα που δεν έχει τέλος. Όσο μεγαλώνει ο Γιάννης ανακαλύπτω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο νόμιζα. Με πονάει η δυσκολία του να επικοινωνήσει, με πονάει όταν χάνει την υπομονή του, και ξεσπάει απίστευτα νευρικά, με πονάει όταν πρέπει να στύψω το μυαλό μου για να του εξηγήσω κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνει. Όμως όσο περνάει ο καιρός με την αγάπη και την υπομονή κάνουμε μικρά βηματάκια προς το καλύτερο. Σιγά και αυτο μου απαλύνει τον πόνο μου. Έτσι λοιπόν πιστεύω και για σας σιγά-σιγά χωρίς να βιάζεστε, θα βλέπετε άλλες φορές βελτιώσεις μετά πάλι μια πτώση και μετά πάλι βελτιώσεις, πτώση και ούτω κάθε εξής. Μοιάζει με τον συγγραφέα που άλλοτε έχει έμπνευση και άλλοτε όχι να είστε όλοι γέροι και δυνατοί. Σουλα