νόηση, ετών 18:)

Αφού διαγνώστηκε η ύπαρξη όγκου είδαμε χειρουργούς εδώ, στείλαμε τη μαγνητική έξω και αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην αφαίρεση του όγκου στο Νοσοκομείο Παίδων "Necker" στο Παρίσι - λέω αποφασίσαμε διότι άλλες εναλλακτικές που μας είχαν αναφέρει ήταν να το αγνοήσουμε, καθότι μπορεί να μη ήταν όγκος αλλά δυσπλασία, ή να κάνουμε βιοψία και αναλόγως να προχωρήσουμε σε εγχείριση. Η περίοδος πριν την εγχείριση ήταν δύσκολη, έψαχνα και διάβαζα στο διαδίκτυο στατιστικά για ποσοστά επιβίωσης, προσδόκιμα ζωής, πιθανότητες επανεμφάνισης, επιπλέον δε είχαμε το άγχος αν διαλέγουμε ικανό χειρουργό και κλινική. Ο χειρουργός τελικά ήταν ο καθηγητής Saint Rose, ο οποίος χειρούργησε τον μικρό δις - οι δυο εγχειρίσεις απείχαν 6 μήνες μεταξύ τους. Το συγκεκριμένο νοσοκομείο παρά τη βαρύτητα των περιστατικών του είναι ένας ζεστός χώρος, ο δε γιατρός είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σου εξηγεί τα ανατριχιαστικά της εγχείρησης και να νιώθεις σιγουριά από την αυτοπεποίθησή του. Η βιοψία έδειξε ότι ο όγκος ήταν ολιγοδενδρογλοίωμα και τώρα με μια μαγνητική το χρόνο παρακολουθούμε ότι ο μικρός μένει καθαρός. Παραδόξως, αμφότερα τα ταξίδια στο Παρίσι τα ανακαλώ ως συνολικά ευχάριστες αναμνήσεις, μείναμε γύρω στο μήνα κάθε φορά. Ο μικρός πριν την εγχείριση αλλά και αφού πήρε εξιτήριο έγινε αληθινός παριζιάνος, βόλτες, Disneyland, παιχνίδια έξω. Και φυσικά διότι ήταν η επίφαση μιας καινούριας αρχής, είχαμε αφαιρέσει τον όγκο επιτυχώς, άρα το μέλλον προμηνυόταν ανέφελο.