Και τώρα τι ακολουθεί;

Αγαπητοί φίλοι, σήμερα μοιράζομαι μαζί σας την πρώτη διάγνωση που έγινε στο παιδί μου μετά από 7.5 χρόνια. Ίσως τελικά να βρήκαμε μια άκρη του τι της συμβαίνει και τι προκαλεί όλα αυτά τα προβλήματα. Σύνδρομο Asperger, μας είπαν... Είχα ψάξει κάποια πράγματα μέσα από το "Νόηση" για αυτό όσο είχαμε υποψίες, αλλά τώρα που επιβεβαιώθηκε, τι ακολουθεί; Τί μπορώ να κάνω; Νιώθω οτι όλα αλλάζουν. Μέχρι τώρα νόμιζα οτι ήξερα πως να χειριστώ καταστάσεις όμως αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο και θέλει ίσως άλλου είδους μεταχείρηση και τακτική.Έχω μπερδευτεί. Φοβάμαι μήπως κάνω λάθη που θα κάνουν κακό στην ψυχολογία του παιδιού μου λόγο κακού χειρισμού... φοβάμαι μήπως ήδη έχω κάνει πολλά λάθη εν αγνοία μου. Μέχρι τώρα ήμασταν βυθισμένοι στο σκοτάδι της άγνοιας και μας βασάνιζε το τι έχει το παιδί, τώρα που βρέθηκε ίσως μια άκρη συνειδητοποιώ οτι δεν είναι παρά ένα ακόμα σκαλοπάτι προς τα κάτω.

Σχόλια

Αsperger

Υποβλήθηκε από Soula Παρ, 19/01/2007 - 11:08

Ο γιος μου εχει συνδρομο asperger και δεν θα το χαρακτηριζα ενα σκαλι πιο κατω. Κεθε παιδι ειναι ξεχωριστο, μοναδικο ,με την δικη του προσωπικοτητα. Το ιδιο ισχυει και στα δικα μας παιδια. Μην νιωθεις ασχημα ειναι το ιδιο παιδι που ξερεις δεν αλλαζει κατι απλα ανεβηκατε ενα σκαλι πιο πανω αφου τωρα ξερετε τι ειναι αρα ο παιδοψυχιατρος θα σας πει και πως θα πορευτειτε. Τα παιδια με asperger ειναι ψυχουλες,αθωα, τους αρεσει η στερεοτυπια, η τακτοποιηση πραγματων σε ομαδες, ασχολουνται με ζηλο για θεματα που τους ενδιαφερουν. Εχουν δυσκολια στις κοινωνικες σχεσεις και στην επικοινωνια. Ολα αυτα δουλευονται και ειναι βελτιωσιμα. Η ιδιαιτεροτητα τους τα κανει να ξεχωριζουν στην κοινωνια των παιδιων. (οι ενηλικες αν δεν ξερουν δεν καταλαβαινουν την διαφορα, τα παιδια ομως το πιανουν στον αερα με αποτελεσμα πολλες φορες να τα κοροιδευουν).{μιλω παντα για την προσωπικη μου εμπειρια με το δικο μου παιδι} Ξεκινα λοιπον ενα ταξιδι γνωσης, πρεπει να καταλαβεις πως σκεφτεται, πως νιωθει, πως λειτουργει. Μοιαζει σαν καποιος να βλεπει τα πραγματα απο ενα αλλο σημειο απο οτι εμεις. Πρεπει λοιπον να εξερευνησουμε αυτο το σημειο, αυτον τον κοσμο και να αφησουμε τα παιδια μας να εξερευνησουν τον δικο μας. Πολυ καλο και αισιοδοξο βιβλιο βρηκα το "παιδια με ιδιαιτεροτητες" Tony Atwood. Με εκτιμηση, Σουλα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Κουράγιο

Υποβλήθηκε από marmar Παρ, 19/01/2007 - 12:32

Κουράγιο! Το σύνδρομο Asperger είναι κατά κάποιο τρόπο η λειτουργική πλευρά του Αυτισμού. Τα παιδιά αυτά ξεγελούν τους ανυποψίαστους γονείς- δυστυχώς οι παιδίατροι και οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να είναι πιο υποψιασμένοι και να παρακινούν τους γονείς για περαιτέρω εξετάσεις.Δεν υπάρχουν κακαομαθημένα τεμπέλικα παιδιά που θα τους περάσει...Κάτι φταίει.Ακόμα και αν αυτό μπορεί να είναι αιτίες στο οικογενειακό περιβάλλον,όπως τσακωμοί των γονέων-πένθος κλπ.Ακόμα και η υπερ-αυστηρότητα ή υπερ-προστατευτικότητα. Ξεκινήστε τη νέα ζωή σας και προσαρμοστήστε στη νέα πραγματικότητα. Αναζητήστε υπεύθυνες πηγές ενημέρωσης. Ο καθένας μπορεί να δημοσιεύει ότι θέλει - δε σημαίνει ότι επειδή είναι στο διαδίκτυο είναι και έγκυρο. Πάνω από όλα προσπαθήστε να βρείτε καλούς και αξιόπιστους θεραπευτές. Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Εκτός αν σας συστήσουν από προσωπική εμπειρία. Να είστε επιφυλακτικοί αλλά όχι αρνητικοί. Θα δείτε αποτελέσματα πιο γρήγορα από ό,τι φαντάζεστε. Δεν υπάρχει πανάκεια. Το πρόραμμα κάθε παιδού έχει μία δόση εξατομίκευσης. Υπάρχει ένα πολύ καλό βιβλίο - ιδιαίτερα κατανοητό - που μπορείτε να προμηθευτείτε (το έχω διαβάσει) για την διαφορετική προσέγγιση των παιδιών με Asperger. Εγώ το αγόρασα από το βιβλιοπωλείο ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ. Δεν είναι διαθέσιμο, αλλά μπορείτε να τους το παραγγείλετε (και μέσω internet): Τίτλος: Τι σημαίνει για μένα; Συγγραφέας: Faherty, Catherine Εκδότης: Ελληνικά Γράμματα Έτος Έκδοσης: 2003 Δύναμη και Αγάπη και θα δείτε το παιδί σας πόσο θα αλλάξει προς το καλύτερο.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Aκόμα ένα καλό βιβλίο για Asperger

Υποβλήθηκε από marmar Τρί, 30/01/2007 - 15:27

Για σας που το παιδάκι σας έχει 'Ασπεργκερ, εκτός από το πολύ καλό βιβλιο που αναφέρατε του TONY ATWOOD διαβάστε και αυτό που προτείνω το ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, είναι μια παρουσίαση του προγράμματος TEECH αλλά είναι πολύ σημαντικό ότι είνα χωρισμένο σε 2 μέρη και το ένα απευθύνεται στο ίδιο το παιδί να κατανοήσει τον εαυτό του, την ιδιαιτερότητα του και τον κόσμο γύρω του.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Ευχαριστώ το έχω πάρει ήδη

Υποβλήθηκε από Soula Τετ, 31/01/2007 - 08:54

Ευχαριστω το εχω παρει ηδη αλλα πιστευω οτι λειτουργει πιο πολυ για τις ηλικιες που το παιδι εχει κατανοησει τι του σημβαινει. Μοιαζει σαν λευκωμα για το παιδι (τι του αρεσει, τι τον εκνευριζει κ.τ.λ.), και σαν λεξικο με πρακτικες μεθοδους και λυσεις για μας τους γονεις. Το εχω διαβασει και σκεφτομαι οταν ο Γιαννης με ρωτησει παραπερα για το τι συμβαινει θα το γραψουμε μαζι. [Μεχρι τωρα ξερει οτι εχει προβλημα στην συμπεριφορα του, οτι σκεφτεται και βλεπει τα πραγματα απο μια διαφορετικη πλευρα απο ο,τι εμεις, δεν εχω αναφερει ουτε Asperger ουτε υψηλη λειτουργικοτητα, αφου παλινδρομουμε σε αυτα τα δυο χωρις να εχουμε εξολοκληρου ουτε του ενος τα χαρακτηριστικα ουτε του αλλου]. Με εκτιμηση, Σουλα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Ήρεμα!

Υποβλήθηκε από Ιγνάτιος Καφαντάρης Κυρ, 04/02/2007 - 00:18

Πόσο άδικο έχετε να απελπίζεστε (αν απελπίζεστε)! Όλα μπορούν να πάνε πολύ καλύτερα απ' ό,τι φοβάστε! Χρειάζεται όμως συστηματική παρέμβαση στις δυσκολίες του παιδιού χωρίς άλλη χρονοτριβή. Ιγνάτιος Καφαντάρης-Ζεϊμπέγλου Ψυχίατρος παιδιών και εφήβων Επιστημονικός συνεργάτης NOESI.gr

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Απελπισία;

Υποβλήθηκε από Lenak Δευ, 05/02/2007 - 09:57

Η λέξη απελπισία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μιας μανούλας που πρέπει να βρίσκετε πάντα στο πλευρό του παιδιού της και να το στηρίζει. Δεν είναι απελπισία αυτό που νιώθω, αγαπητέ κύριε και σας ευχαριστώ πολύ για την παρέμβασή σας. Το εκτιμώ ειλικρινά. Είναι μια αναθεώρηση σκέψεων, ένα ταξίδι αναδρομής προς τα πίσω προς αναζήτηση τυχών σφαλμάτων που μπορεί να είχα κάνει εν αγνοία μου. Πονάει πολύ το οτι συνειδητοποιείς τελικά οτι όσες φορές έτυχε να μαλώσεις το παιδί σου για ανάρμοστη συμπεριφορά, δεν ήταν επειδή έτσι ήθελε να το κάνει ΑΛΛΑ δεν είχε αλλο τρόπο επικοινωνίας.Πονάει πολύ που δεν γνώριζα τον τρόπο να το πλησιάσω και να του εξηγήσω παρά το μάλωνα... Με καταλαβαίνετε; Δεν είναι απελπισία λοιπόν αλλά ενοχές. Όλο αυτό είναι είναι πόνος ψυχής. Και ναι, πήγαμε ένα σκαλί πιο πίσω, είναι ανάγκη να πάμε εκεί ώστε να δούμε τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά, από την σκοπιά της μικρής και όχι της δικιάς μας πλέον.Και ευχαριστώ και όλους εσάς που μέσα από το "Νόηση" σταθήκατε κοντά μου. Ήδη έχω πάρει 1-2 βιβλία, ψάχνω, ενημερώνομαι.Είμαι πάλι στην αρχή. Keep Walking!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Είναι εντυπωσιακό το συναίσθημα

Υποβλήθηκε από Ιγνάτιος Καφαντάρης Δευ, 05/02/2007 - 12:33

Είναι εντυπωσιακό το συναίσθημα στα λόγια σας και αγγίζει πολύ. Επιτρέψτε μου να βοηθήσω λιγάκι με δύο σχόλια. Πολλοί γονείς, ψάχνοντας βιβλιογραφία και βοηθήματα, βασανίζονται από το ερώτημα "τι ακριβώς να ψάξω; τι ακριβώς έχει το παιδί μου; 'Ασπεργκερ; Ψψηλά λειτουργικό αυτισμό;" κ.ο.κ. Αυτό που μπερδεύει τους γονείς (και τους γιατρούς που δεν είναι παιδοψυχίατροι) είναι το ότι οι διαγνώσεις μας είναι περιγραφικές. Πίσω από την διάγνωση δεν κρύβεται μια αιτιολογία, ούτε η προέλευση της κατάστασης, αλλά μόνο η περιγραφή της, το όνομα της συμπεριφοράς! Αυτό σημαίνει ότι καθώς το παιδί μεγαλώνει, θα αλλάξει διάγνωση αν βελτιωθεί! και θα αλλάξει διάγνωση και αν επιδεινωθεί! Ειδικά για τις αυτιστικού τύπου διαταραχές, αυτό συμβαίνει συχνότερα. Οπότε, κάθε πληροφορία για μια από αυτές τις διαταραχές μπορεί να είναι χρήσιμη, και ας έχει το παιδί μια κάπως διαφορετική διάγνωση. Συμβουλές για παιδιά με υψηλά λειτουργικό αυτισμό μπορούν κάλλιστα να είναι χρήσιμες και για παιδιά με σύνδρομο Άσπεργκερ. Όπως και να 'χει, στη χώρα μας υπάρχει κατά τη γνώμη μου ένα σοβαρό έλλειμμα στο κατά πόσον οι ειδικοί ενημερώνουν πλέρια τους γονείς για όσα πρέπει να γνωρίζουν, ώστε να είναι λιγότερο αναγκασμένοι να ψάχνουν μόνοι τους... Το δεύτερο που θα ήθελα να σας πω είναι ακόμη σοβαρότερο. Οι ενοχές του γονιού. Θα σας μιλήσω κάθετα γι' αυτές. Αν βρίσκετε αδικαιολόγητους τους χειρισμούς που κάνατε προς το παιδί στο παρελθόν, είστε δυο φορές αδικαιολόγητη να έχετε ενοχές! Παράδοξο; Όχι τόσο! Γιατί αν καθήκον του γονιού είναι να τα καταφέρνει με το παιδί του, να είναι λειτουργικά αποτελεσματικός, τότε είναι και καθήκον του να παραμερίζει οποιεσδήποτε ενοχές του: οι ενοχές μάς εμποδίζουν στο γονεικό μας ρόλο! Οι ενοχές μάς εξωθούν σε νέες, αναποτελεσματικές αντιδράσεις προς το παιδί. Μας δημιουργούν συναισθήματα θλίψης, που οι κεραιούλες του παιδιού συλλαμβάνουν και δεν του κάνουν καλό! Κάντε ό,τι μπορείτε για να αλλάξει ακριβώς αυτό. Συζητήστε το με ειδικούς όσο χρειαστεί, δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να ανασάνει ελεύθερα, επεξεργαστείτε μαζί την αυτοκριτική σας και τοποθετήστε την έτσι ώστε να μην είναι βραχνάς. Το παιδί σας το έχει ανάγκη αυτό! Ιγνάτιος Καφαντάρης-Ζεϊμπέγλου Ψυχίατρος παιδιών και εφήβων Επιστημονικός συνεργάτης NOESI.gr

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Όπως και να 'χει

Υποβλήθηκε από Lenak Δευ, 05/02/2007 - 19:24

"Όπως και να 'χει, στη χώρα μας υπάρχει κατά τη γνώμη μου ένα σοβαρό έλλειμμα στο κατά πόσον οι ειδικοί ενημερώνουν πλέρια τους γονείς για όσα πρέπει να γνωρίζουν, ώστε να είναι λιγότερο αναγκασμένοι να ψάχνουν μόνοι τους..."

Πόσο σοφά είναι τα λόγια σας! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πιο απλά θα φάνταζαν τα πράγματα για εμάς τους γονείς, αν είχαμε μια ξεκάθαρη και συνηδητοποιημένη ενημέρωση για το τι συμβαίνει στα παιδιά μας. Θα υπήρχε λιγότερος πανικός από μερους μας, θα γνωρίζαμε που πατάμε, τι να περιμένουμε και πως να πορευτούμε. Εδώ δυστυχώς κάθε ένας από εμάς πρέπει να κάνει "διατριβή" στην περίπτωση του παιδιού του, ψάχνοντας άρθρα, μελέτες, βιβλιογραφίες, επιστημονικά περιοδικά και ότι άλλο μπορεί να βοηθήσει. Είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Κι αν είμαστε τυχεροί να βγάλουμε μια άκρη. Μας πήρε σχεδόν 8 χρόνια για να καταλάβουμε τι έχει η μικρή.Και πάλι μετά τη διάγνωση, μας είπαν: ψάξτε, διαβάστε, ενημερωθείτε... Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας, θα τις έχω πάντα υπόψιν. Keep Walking!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Oι ενοχές...

Υποβλήθηκε από Almak Κυρ, 11/02/2007 - 03:44

...Oι ενοχές μάς εμποδίζουν στο γονεικό μας ρόλο! Οι ενοχές μάς εξωθούν σε νέες, αναποτελεσματικές αντιδράσεις προς το παιδί... Γιατρέ το θέσατε πάρα πολύ όμορφα και πολύ απλά. Μου θυμίζει το "να μπορείς να συγχωρείς". Όταν έχεις την δύναμη ή το χάρισμα να συγχωρείς αντιμετωπίζεις τον απέναντί σου (όποιος κι αν είναι αυτός Lenak) με καλύτερες προϋποθέσεις και διάθεση. Στην παρούσα κατάσταση συγχώρα τον εαυτό σου Lenak, ανασύνταξε δυνάμεις διότι η μικρή το έχει ανάγκη.