νόηση, ετών 18:)

Θα πίστευε κανείς οτι όταν έχεις δυο παιδιά ένα εκ των οποίων είναι αρκετά διαφορετικό, η προσοχή θα δύνονταν στο άλλο, αυτό που μπορεί να κάνει περισσότερα, αυτό που είναι "φυσιολογικό". "Χαρά Θεού". "Εύκολο". "Σαν τα άλλα"... Τι γίνεται όμως όταν οι συγγενείς γύρω σου λατρεύουν το ένα παιδί περισσότερο απο το αλλο? Οταν ο ίδιος σου ο άντρας φαίνεται να μισεί το "φυσιολογικό" παιδί σου και να ζαχαρώνει συνεχεία το παιδί σου με τις ειδικές ανάγκες; Τι γινεται οταν ο ιδιος ο πατερας (και η γιαγια) απορριπτουν το παιδι σου? Σημερα τα παιδια ξυπνησαν με γκρινια. Ο Γιαννης αρχισε να κλαιει και να λεει "Ο Κωνσταντινος φταιει για ολα". Ο πατερας του τον πηρε αγκαλια και του ειπε "Τι σου εκανε ο Κωνσταντινος? Αυτο το βρωμοπαιδι?". Και αμεσως μετα ειπε στον Κωνσταντινο αγρια να παει στο δωματιο του να αλλαξει για το σχολειο. Ο Κωνσταντινος ειναι ενα "μαλακο" παιδακι, υπακουο. Πηγε μεσα αλλα δυο λεπτα μετα εμφανιστηκε στην πορτα με κλαματα και με λυγμους που ολοενα και δυναμωναν ειπε οτι δεν ειναι βρωμοπαιδι και δεν ειχε κανει τιποτα. Ηταν αληθεια! Ζητησα απο τον αντρα μου μπροστα στο παιδι να του ζητησει συγνωμη και εκεινος απλα με αγριοκοιταξε και δεν ειπε τιποτα (δεν ζηταει γενικα ΠΟΤΕ συγνωμη). Ηρεμησα τον Κωστη αλλα ηταν σαν μαχαιρι στην καρδια μου. Η πεθερα μου θελει μονο τον Γιαννη και το ιδιο και ο αντρας μου. Μια καλη κουβεντα, ενα μπραβο δεν εχει πει στον Κωστη εδω και μηνες. Το παιδι εχει αρχισει να αλλαζει, να αγριευει. Φυσικα! Οταν κανεις δεν σου λεει οτι αξιζεις κατι, οτι εισαι κακος, αυτο θα γινεις!! Περιμενα οτι θα επρεπε μια ζωη να υπερασπιζομαι τον Γιαννη αλλα βλεπω οτι μεσα στο σπιτι, ο Κωνσταντινος χρειαζεται υποστηριξη. Μετα, μπαινει ο θυμος μου στην μεσα. Εχω τοσο θυμο μεσα μου απεναντι σε αυτον τον ανθρωπο που με δυσκολια το κραταω. Φταιει αραγε οτι η μητερα του ειναι αγραμματη? Και δεν εννοω οτι δεν πηγε σχολειο, αλλα ειναι και κοινωνικα αγραμματη. Δεν εχει κανενα φραγμο, καμια κοινωνικη χαρη. Δεν εχει κανενα προβλημα να λεει στον Γιαννη οτι "η μαμα σου δεν σε θελει, αγαπαει τον Κωνσταντινο πιο πολυ" και αλλα τετοια ωραια. Δεν την κατηγορω αυτην και τον αντρα μου για την αγραμματοσυνη τους. Στο κατω κατω παιδακι ηταν, της ειπε ο μπαμπας της οτι δεν θα παει σχολειο μετα την Τριτη δημοτικου, τι μπορουσε να κανει? Εκει που δεν τους συγχωρω ειναι οτι οταν αρχισα αυτον τον αγωνα, με αφησανε μονη μου. Δεν ηρθαν ποτε (ουτε καν ο πατερας τους) να ακουσουν αυτα που ελεγαν οι θεραπευτες και οι ψυχολογοι. Δεν ΗΘΕΛΑΝ να μορφωθουν σχετικα με τα παιδια και αυτο ΔΕΝ το συγχωρω γιατι ηταν συνειδητη επιλογη. Επισης δεν με στηριξαν και με ελεγαν τρελλη... αλλα αυτο ειναι αλλου παππα ευαγγελειο. Το ξερω οτι γραφω περισσοτερο για τον Γιαννη και ισως να φαινεται οτι και εγω τον "αγαπω" περισσοτερο αλλα δεν ειναι αληθεια. Απλα ο Γιαννης ταιριαζει καλυτερα εδω μεσα :) Το να με ρωτας ποιο παιδι προτιμω ειναι σαν με ρωτας πιο ματι θελω να μου βγαλεις, ποιο δεν χρειαζομαι. Ειναι ΤΟΣΟ δυσκολο να κρατησω τις ισορροπιες, το εχω πει ξανα και ξανα και ιδιως με διδυμα. Με ρωτανε γιατι και δεν μπορω καν να πω "επειδη ειναι μεγαλυτερος". Δεν εχω καμια δικαιολογια να τους δωσω εκτος απο αυτην που ποναει περισσοτερο... επειδη, αγαπη μου, εισαι διαφορετικος. Επειδη ο εγκεφαλος σου, εχει μια τεραστια μελανια που δεν θα φυγει ποτε... Επειδη αγαπη μου, ετσι σε εφτιαξε ο Θεος και ακομα και αν δεν το καταλαβαινεις ακομα, εισαι ευλογια στην ζωη μου... και οι δυο ειστε. Ο Κωνσταντινος, το τανκ μου και ο Γιαννης μου ο μικρος σοφος. Μια υποσχεση μονο μπορω να σας κανω... Θα σας παρω απο αυτην την σκατο-κατασταση. Κανεις δεν σας ξυπνησει με φωνες και απειλες ποτε ξανα... Κανεις δεν θα σας ξανακυνηγησει μεσα στο σπιτι να σας δειρει επειδη εχει νευρα... και αν σας κανω "κακομαθημενα"...ας ειναι. Δικα μου κακομαθημενα ειστε. Αξιζετε να ειστε για καποιο ατομο ολοκληρος ο κοσμος του. Καθε παιδι του αξιζει να πιστευει οτι για την μαμα του ειναι το κεντρο του κοσμου. Και για αυτην την μαμα, ειναι αληθεια.