νόηση, ετών 18:)

Είμαι η μητέρα του Αναστάση, σήμερα 5,5 χρονών. Όταν γεννήθηκε ξετρελαθήκαμε. Πανέμορφος χαμογελαστός με μάτια που σε παρακολουθούσαν συνέχεια. Πεινούσε πολύ και η ανάπτυξή του η σωματική ήταν μεγάλη. Τα προβλήματα άρχισαν όταν καταλάβαμε ότι δεν ακολουθεί εντολές. Κατόπιν ότι δυσκολευόταν να μιλήσει και το χειρότερο ότι του ήταν πολύ δύσκολο να επικοινωνήσει με παιδιά της ηλικίας του παρόλο που αναζητούσε την συντροφιά τους αν και με ασυνήθιστο τρόπο. Κυρίως αυτά τα παρουσίασε όταν πήγε στον παιδικό σταθμό. Η δασκάλα του Αναστάση με παρότρυνε να επισκεφθώ ψυχολόγο γιατί μου είπε οτι ήταν επιθετικός με τα υπόλοιπα παιδιά. Έτσι λοιπόν πήγα και έκανα συνεδρίες περίπου 6 μήνες. Μπορώ να πω οτι με βοήθησε να ηρεμήσω και να κοιτάξω με άλλο μάτι τον γιο μου και όχι σαν προσωπική αποτυχία. Μετά από αυτό επισκευτήκαμε λοθεραπεύτρια η οποία με την σειρά της μας πρότεινε αξιολόγηση από εργοθεραπευτή. Αφού διαπιστώθηκαν διάφορα προβλήματα από τους ειδικούς και είπαν οτι χρειάζεται λογοθεραπεία και εργοθεραπεία, πήγαμε να πάρουμε διάγνωση από ψυχολόγο, η οποία ήταν asperger. Βέβαια εγώ εν τω μεταξύ απο συζητήσεις κατάλαβα περί τίνος επρόκειτο. Παρόλα αυτά όταν άκουσα τι ακριβώς είναι το σύνδρομο αυτό έπαθα σοκ. Πήγα σε σεμινάρια, διάβασα βιβλία και έκανα πολλές πολλές συζητήσεις με άτομα που γνώριζαν ή και με γονείς αυτιστικών παιδιών. Εξήγησα πολλές παράξενες συμπεριφορές του Αναστάση όπως: γιατί δεν μπου σούλησε, γιατί δοκίμαζε πρώτα με το ένα πόδι και μετά πατούσε στο επόμενο πλακάκι, έκλαιγε (χτυπιόταν)χωρίς λόγο, ενώ λάτρευε το νερό δεν έμπαινε στη θάλασσα και κυρίως λέγαμε "είναι αναίσθητος", "μας γράφει κανονικά" ή "δεν ακούει", "δεν καταλαβαίνει". Πού να φανταστούμε τι τρέχει τελικά. Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι δεν με ενδιαφέρει πώς λέγεται το σύνδρομο του παιδιού μου ούτε πώς μπορεί οι άλλοι να το χαρακτηρίζουν (έχω ακούσει διάφορα, από "γιατί τι έχει το παιδί" μέχρι "είναι λίγο χαζό τι να κάνουμε;". Σημασία έχει ότι θέλω ο γιος μου να είναι ευτυχισμένος και να περάσει όσο πιο φυσιολογική ζωή μπορεί, όπως άλλωστε όλοι μας. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΎΣΑΤΕ