Ο αδερφός μου

Πάνε 14 χρόνια από τη διάγνωση του αδερφού μου. Στην αρχή η κατάσταση ήταν τραγική οικογενειακώς. Εγώ 8 χρονών μεγάλωσα 10 χρόνια μεσα σε 3 μήνες. Αναγκαστικά έπρεπε να φανώ δυνατή και από τοτε νιωθω σαν δεύτερη μαμά του αδερφού μου. Η μαμά μου ήταν η ψύχραιμη της οικογένειας ο πατέρας μου αυτός που δεν ήθελε - δεν μπορούσε να το δεχτεί και του πήρε πάνω από 2 χρόνια.

Νέο "βιολόγιο" στο NOESI.gr!

Ο αδερφος μου: Από τότε που περπάτησε μέχρι τα 10 του ήταν τρομέρα υπερκινητικός, τρομερά κολληματικός -με αντικείμενα, συνήθειες φοβίες. Γενικά από μικρός έιχε μια τελειώς ασυνήθιστη τρυφερότητα και ενδιαφέρον για τους ανθρώπους πράγματα τελείως ασυνήθιστα για αυτιστικά παιδιά η με σύνδρομο asperger. Γιαυτο και δεν άργησε να ξεπεράσει τα κοινωνικά προβλήματα που είχαμε στην αρχή -αδιανόητο να βγούμε έξω να φαμε όλοι μαζι-. Ο αδερφός μου ανέπτυξε μια ασυνήθιστη ψυχοσύνθεση: Χαμογελαστος, καλοπροαιρετος, ευγενικός, κλειστός, ήρεμος... Αδύνατο να συγκεντρωθεί σε κάτι ουτε καν στο playstation στον ελέυθερο του χρόνο ακούει μουσική και βλέπει τηλεόραση. Πνευματικά βρίσκεται γύρω στα 10 για μενα -παροτι 17 χρονών ειναι δυσκολο να συζητησεις θέματα μαζι του όπως ελευθερια, δημοκρατια, χαβαλές, ιστορια, επιστημη, φιλια, επαγγελμα. Μπορει να ζηταω πολλά μπορει και όχι. Μπορεί να μη θέλω να παραδεχτω οτι δε μπορει να συμμετεχει σε θεωρητικες, φιλοσοφικες πνευματικες συζητησεις μπορει και όχι. Θα μπορουσαμε να τον είχαμε αφήσει ακόμα να σκαρφαλώνει καρέκλες και να παθαίνει κρίση κάθε φορά που βλέπει κάποιο συγκεκριμενο προσωπο στη τηλεοραση αλλα δεν τον αφήσαμε, τον βοηθησαμε. Ετσι και τωρα θέλω να πιστέυω οτι θα τον βοηθησουμε να αναπτυχθεί πνευματικα.

Σχόλια

Σε ευχαριστούμε

Υποβλήθηκε από Soula Τρί, 20/03/2007 - 16:02

Σε ευχαριστουμε που μοιραστηκες μαζι μας, ενα μικρο κομματι απο την ζωη σας. Ειμαι σιγουρη οτι με την αγαπη που κρυβεις μεσα σου μπορεις με τον καλυτερο τροπο να βοηθησεις τον αδελφο σου. Νομιζω οτι μπορει να συμμετεχει σε συζητησεις αρκει να τον ενδιαφερει το θεμα. Ειναι σαν αυτο που συμβαινει μερικες φορες με τον γιο μου που οταν κανει μαθηματικους υπολογισμους τον κοιταζω σαν να εχω IQ 000. Σου αναλυουν τα παντα με απιστευτη γλωσσικη ικανοτητα αρκει να τους ενδιαφερει το θεμα. Να εισαι καλα. Με εκτιμηση, Σουλα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Η διαφορετικότητα

Υποβλήθηκε από jenny Τρί, 20/03/2007 - 16:32

Ζούμε και κινούμαστε εμείς οι φυσιολογικοί, νοήμονες και κοινωνικοί ανάμεσα σε άλλους που τους θεωρούμε ίδιους. Αν ψάξεις λίγο παραπάνω θα δεις ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν πάρα πολλοί που ενώ έχουν δεδομένη αυτή την αναγνώριση ούτε σε θέση να αναπτύξουν συζητήσεις ποικίλλου περιεχομένου βρίσκονται,ούτε διαπροσωπικές ουσιαστικές σχέσεις,ούτε αναζητήσεις πνευματικές να κάνουν και ό,τι έχουν να επιδείξουν είναι για το φαίνεσθαι και όχι ουσίας. Κι εσύ η ίδια κι εγώ η ίδια πόσες φορές διέγραψες και δεν ασχολήθηκες ούτε τυπικά με ανθρώπους που ένιωσες να μην έχουν τίποτε να σου πουν ή να εξιτάρουν το μυαλό σου κι απλά να ανέχθηκες την παρουσία τους δίπλα σου αγνοώντας τους.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Είναι πολύ τυχερός ο αδελφός σου

Υποβλήθηκε από Lenak Τρί, 20/03/2007 - 18:47

Είναι πολύ τυχερός ο αδελφός σου που έχει δίπλα του άτομα σαν εσένα. Που δεν είναι μόνος. Είναι πολύ σημαντικό μην το ξεχάσεις ποτέ. Ότι είναι , ότι κατάφερε ως τώρα το ωφείλει χάρη στην αγάπη, στην στοργή, το ενδιαφέρον και την επιμονή σας. Να είστε πάντα καλά και πάντα κοντά του!! Keep Walking!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Οικογένεια

Υποβλήθηκε από Μαίρη Στεργίου Βελλή Τρί, 20/03/2007 - 22:28

Να τι προσφέρει τελικά η οικογένεια στην διαφορετικότητα. Την πρώτη και σταθερότερη απ΄όλες αγκαλιά! Την αποδοχή! την Αγάπη! Αγαπητή Rinella αλλά και ο φίλος Gyubrush, απλά θέλω να σας πω ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, και εύχομαι ότι καλύτερο για όλους σας. Δεν γνωρίζω να σας συμβουλέψω ειδικά για τον αυτισμό, αλλά ως μητέρα 2 παιδιών ενός κοριτσιού και ενός αγοριού με Ν.Υ. ειλικρινά συγκινούμε όταν διαβάζω βιολόγια αγωνίας και αγάπης από αδέλφια για τα αδέλφια που έχουν πρόβλημα! Μπράβο σας !!! Με εκτίμηση Μαίρη Βελλή

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Εχετε δίκιο

Υποβλήθηκε από Μαίρη Στεργίου Βελλή Τρί, 20/03/2007 - 22:46

Jenny, έχετε απόλυτο δίκιο. Η κοινωνία μας είναι κατακλυσμένη θά΄λεγα από κατ΄εφημησμόν ανθρώπους! Οι περισσότεροι απλά επιβιώνουν και πολλές φορές θά λεγα σε βάρος των " υγειών " μελών μιας κοινωνίας. Τα ενδιαφέροντα...ρηχά, επιδερμικά, το κοινωνικό προφίλ...ελλατωματικό, η προσφορά τους στο σύνολο...προβληματική. Και όμως, αυτά τα άτομα είναι είτε σε θέσεις ισχύος και ταλαιπωρούν είτε σε πλεονεκτική θέση λόγω τύχης και καγχάζουν άνευ ουσίας! Η διαφορετικότητα βρίσκεται ακριβώς σε αυτά τα άτομα κι όχι κάπου αλλού. Με εκτίμηση Μαίρη Βελλή

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Η ζωή με τον αυτιστικό αδερφό σου

Υποβλήθηκε από marmar Τετ, 21/03/2007 - 16:02

Καλή μου, είναι δύσκολο να συμβιώνεις με ένα αυτιστικό άτομο (και ας αφήσουμε τις ωραιοποιήσεις) όλοι μας έχουμε στιγμές απελπισίας, τρέλλας, απογοήτευσης, αρνητικών σκέψεων, καταθλιπτικές ή υστερικές κρίσεις, στην καθημερινή μας προσπάθεια να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε γι' αυτούς. Αντιλαμβάνομαι,όσο μπορώ, τι μπορεί να αισθάνθηκες με την ανακοίνωση του προβλήματος και μόνο να καταλάβεις τι είναι αυτό που έχει ο αδερφός σου και τι κάνουμε γι αυτό και πως επιρρέασε όλους τους τομείς της οικογενειακής ζωής σας, ακόμα και για σένα προσωπικά σαν παιδί στο μεγάλωμα σου. Οτι και να πεις έχεις δίκιο. Δεν υπάρχει οριστική θεραπεία. Είναι μία διαρκής διαδικασία που θα μάθεις να τη ζεις και θα παίρνεις κουράγιο από την βελτίωση του αδερφού σου και από αυτά που θα μπορείς να μοιράζεσαι μαζί του. Δεν θα είναι ποτέ όπως των άλλων ανθρώπων, αλλά να ελπίζεις πως θα είναι καλύτερα από τώρα, όπως τώρα είναι καλύτερα από κάποια παλιά. Εσύ θα τον βοηθήσεις περισσότερο από όλους, γιατί το θέλεις κιόλας. Είναι σημαντικό για την πρόοδο του ότι έχει καθημερινή επαφή με ένα φυσιολογικό παιδί που θέλει να ασχοληθεί μαζί του, κάτι που τα δικά μας παιδιά συνήθως δεν έχουν.Από σένα θα μάθει, εσένα θα μιμηθεί, σε σένα θα στηριχτεί εν τέλει και στην υπόλοιπη ζωή του.Θα πρέπει να σκεφτείς ότι θα επωμιστείς και αυτό τον ρόλο μετά από κάποια χρόνια και ίσως αυτό να επιρρεάσει τις επιλογές σου και τον τρόπο ζωής σου. Να χαρείς τα χρόνια που ζεις, είναι όντως τα καλύτερα και τα ωραιότερα , να μην έχεις τύψεις για αυτά που ζεις, ούτε να να σε παρασύρει η λύπη για αυτά που δεν ζεις- σε σχέση με τους φίλους σου. Η ζωή είναι ένα ταξίδι, απόλαυσε το, είσαι πάρα πολύ μικρή ακόμα και όλα είναι πιθανά για σένα. Η εμπειρία της ζωής με τον αδερφό σου, σου έχει δώσει το πλεονέκτημα να ξέρεις τα άσκημα της ζωής, ε λοιπόν, υπάρχουν και τα καλύτερα. Και ένα από αυτά είναι να νοιώθουμε ότι η ζωή μας δεν είναι στο πουθενά και δεν πάει"τσάμπα", ότι έχει σκοπό, έχει μια Ιθάκη, κάπου και μας περιμένει. Να είσαι καλά , χαρούμενη, υγιής και να μας λες τα νέα σου.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Αγαπητη

Υποβλήθηκε από gyubrush Τετ, 21/03/2007 - 23:11

Αγαπητη Rinella, Καταρχην σου ευχομαι υπομονη και συγχαρητηρια για τις μεχρι τωρα προσπαθειες σου. Εκεινο που με αγγιξε περισσοτερο απ ολα ειναι αυτο που εγραψες για το οτι παθαινει κριση οταν βλεπει καποιο συγκεκριμενο προσωπο στην τηλεοραση ο αδερφος σου. Ο δικος μου ειχε 7 χρονια περιπου μια εμμονη με μια τραγουδιστρια την οποιαοποτε εβλεπε στην τηλεοραση η ακουγε στο ραδιοφωο γινοταν πανικος μεσα στο σπιτι.Τον επιανε κριση και ακουγοταν σε ολη την γειτονια.Φθασαμε σε σημειο να τον φερουμε σε επαφη με την συγκεκριμενη τραγουδιστρια σε μια συναυλια της και να του μιλησει μια φορα και αλλη μια την ειδαμε στα καμαρινια του μαγαζιου της παλι. Αυτο ηταν.Αυτες οι δυο φορες του αρκουσαν.Τωρα οταν την βλεπει η την ακουσει δεν δινει καμια σημασια. Υπομονη...Ξερω παρα πολυ καλα ποσο δυσκολο ειναι.. υγ.Ο πατερας μου επισης δυσκολευτηκε τρομερα να δεχτει την διαφορετικοτητα του ενος εκ των δυο παιδιων του.Φαινεται για τις μητερες ειναι πιο ευκολο.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Αγαπητέ φίλε

Υποβλήθηκε από Lenak Πέμ, 22/03/2007 - 09:00

Αγαπητέ φίλε Gyubrush, Να σε καλοσωρίσω και εγώ, μιας και πρώτα φορά αναφέρομαι σε σένα. Για κανέναν από τους δυο γονείς δεν είναι εύκολο. Όλη αυτή η κατάσταση είναι ένα μαχαίρι στην καρδιά που κάθε μέρα στριφογυρνάει έτσι ώστε να μην αφήσει ποτέ την πληγή να γιάνει, να μην ξεχάσεις, να μην ξεχαστείς, νιώθεις τον ΠΟΝΟ. Το στάδιο της άρνησης στην αρχή το περνάνε και οι δυο, και είναι αρκετά έντονο. Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί, να δει την αλήθεια για το παιδάκι που με τόση αγάπη, ανηπομονησία και όνειρα έφερε στον κόσμο. Απλά η μάνα "βλέπει" με άλλα μάτια. Με τα μάτια τις καρδιάς. Και η καρδιά δεν γνωρίζει διαφορετικότητες. Οτι κιαν βλέπουν τα μάτια, οτι κιαν ακούνε τα αφτιά, ξεπερνιούνται πιο γρήγορα γιατί κυριαρχεί η καρδιά και το αποδέχονται ως έχει. Η σχέση μάνας - παιδιού ΥΠΑΡΧΕΙ από την πρώτη στιγμή, ενώ πατέρα - παιδιού χτίζεται σιγά σιγά. Αυτό είναι όλο. Υ.Γ./ Και σε σένα θα το αναφέρω, ο αδελφός σου είναι τυχερός που έχει κοντά του άτομα που τον στηρίζουν, νοιάζονται και τον αγαπούν. Μπράβο σας.!! Keep Walking!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Τηλεόραση και φοβίες

Υποβλήθηκε από Angela Papastavrou Πέμ, 22/03/2007 - 10:10

Σχετικά με τις κρίσεις ή τις φοβίες με άτομα που βλέπουν ή ακούνε στην τηλεόραση έχω να πω πως και ο Νεκτάριος με τις κατακαιρούς διαφημίσεις της NOVA όταν τις βλέπει , παρόλο που δεν είναι οι ίδιες πάντα, πάντα τρέμει και φοβάτε και έρχεται να κρυφτεί πίσω μας καθόλη την διάρκεια της και μόλις η διαφήμιση τελειώσει επανέρχεται με γέλια και χαρά και συνεχίζει να κοιτάει τις υπόλοιπες διαφημίσεις!!! Του αρέσουν δηλαδή όλες οι διαφημίσεις εκτός την διαφήμιση της NOVA!!! Είναι όντώς πολύ περίεργο και θα ρωτήσω τον παιδοψυχίατρο γιαυτό!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Τηλεόραση! Χατζηνικολάου!

Υποβλήθηκε από rinella Πέμ, 22/03/2007 - 11:31

Γεια σου Gyubrush! Απ'οτι καταβαίνω έχουμε πολλές κοινές εμπειρίες και συγκινούμαι! Λοιπόν εμείς είχαμε το εξής κορυφαίο! Πάθαινε κρίση μόλις έβλεπε στην τηλόραση τον Χατζηνικολάου! Μιλάμε για τον πανικό!!!! Εννοείται οτι κάθε μέρα στην ώρα των ειδήσεων η τηλέόραση παρέμενε κλειστή! Αυτό που έπάθε όμως μια μέρα και ήταν τελειώς κωμικότραγικό ήταν οτι μια φορά πάει με τη μαμά μου praktiker και εκεί στον τομέα των τηλεοράσεων μαντέψτε ποιο πρόσωπο είδε σε 30 οθόνες!!!! Τον χατζηνικολάου ! Εκεί ήταν η μεγάλη κρίση! έχουμε περάσει από τόσες φάσεις στην παιδική του ηλικία....Αμέτρητα κολλήματα. Ευτυχώς τώρα πια έχουν ελαχιστοποιηθεί...Θέλει τρομερή υπόμονη και ψυχραιμία.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Σε μας ήταν η Γλυκερία

Υποβλήθηκε από gyubrush Πέμ, 22/03/2007 - 15:49

Σε μας η τραγουδιστρια που κυριολεκτικα μαζι της ειχε παθει ψυχωση ο Παναγιωτης ηταν η Γλυκερια.Φωνες,κακο,κλαματα και πιστη οτι καποια στιγμη θα την γνωριζε απο κοντα.Τελικα μας καταφερε.Παρεπιπτοντως θελω να δωσω συγχαρητηρια για το ηθος και την κατανοηση που εδειξε στο προβλημα μας η Γλυκερια. Τωρα βεβαια την εχει ξεπερασει αλλα την θεση της,αναμεσα σε αλλα κολληματα,την εχει παρει μια γειτονισα!Τα ιδια ακριβως συμπτωματα... Rinella δεν περιμενα να βρω μια αντιστοιχη περιπτωση με την δικια μου και ειλικρινα χαιρομαι πολυ που σε γνωριζω εδω και παιρνω δυναμη απο τις δικες σου εμπειριες.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Σε ευχαριστω

Υποβλήθηκε από gyubrush Πέμ, 22/03/2007 - 15:51

Σε ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σου λογια και ολους οσους προσπαθειτε να μας δωσετε καποιες συμβουλες. Να ειστε καλα!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Ρινέλλα, για τον αδελφό σου

Υποβλήθηκε από Άγγελος Κουτουμάνος Παρ, 23/03/2007 - 12:20

Ρινέλλα, Ποιο είναι ένα τυπικό πρόγραμμα του αδελφού σου Δευτέρα - Παρασκευή; [Εάν μου επιτρέπεις την ερώτηση...] Ίσως σου ακουστεί παράδοξο αλλά θα ήθελα γνωρίζει ο αδελφός σου τι γράφεται εδώ για εκείνον... Ίσως έτσι βοηθηθεί περισσότερο. Και αν μερικά από τα σχόλια τού είναι δυσνόητα, είναι καλό να αφιερώσεις χρόνο να του τα εξηγήσεις.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Καθημερινό Πρόγραμμα

Υποβλήθηκε από rinella Παρ, 23/03/2007 - 14:57

Καθημερινό Πρόγραμμα Ξύπνημα 7:20 7:20 - 8.10 Προετοιμασία για σχολείο 8:10 - 14:00 Σχολείο (Φοιτά σε κανονικό λύκειο (ΤΕΕ με κατέυθυνση Πληροφορική)). Η μητέρα μου τον πάει και τον γυρνάει. 14:00 - 15:00 Χαλάρωση, ακούει μουσική,ραδιόφωνο, πολύ συχνά μιλάει μόνος του περιγράφοντας τα συμβάντα της μέρας. 15:00 - 15:30 φαγητό 16:00 - 20:00: Διάβασμα/ Ιδιαίτερο μάθημα με τη κοπέλα που διαβάζουν μαζι (Πτυχιούχος Ψυχολόγιας) 20:00 - 21:00 φαγητό 21:00 - 22:20 Τηλεόραση. Παρακολουθεί σχετικά φανατικά σειρές όπως "Θα βρεις τον δασκαλό σου" και άλλες νεανικές κωμικές σειρές. 22:20 Ύπνος 1 φορά την βδομάδα τον βλέπει ειδική παιδαγωγός οπου συζητούν τυχόν θέματα που τον απασχολούν. Το Σαββατοκύριακο συνήθως το περνάει με τον πατέρα του οπου μπορεί να πάνε για σκι, εκδρομές και άλλα. Αν δεν το περάσει με τον πατέρα του πάνε βόλτες με την μητέρα μου και μερικές φορές κάνει παρέα και με 2 άλλα παιδιά που έχουν κι αυτά σύνδρομο Αsperger. Πιστευεις Αgkou πως θα βοηθούσε αν παρακολουθούσε τι γράφεται εδώ γι' αυτόν; Βέβαια εννοείς αφού συζητήσουμε για το πρόβλημα του μαζί του (ή το Πάσχα ή το καλοκαίρι θα γίνει αυτό πιθανότατα...).

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Asperger: Ας μάθει σύντομα...

Υποβλήθηκε από Άγγελος Κουτουμάνος Τετ, 28/03/2007 - 21:54

Θα μου πεις έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε... Αλλά, νομίζω ότι πρέπει να μιλήσετε οικογενειακώς στον αδελφό σου το συντομότερο δυνατό. Μη προσπαθείτε να το βάλετε χρονικά σε σωστό σημείο... Μιλήστε του μία μέρα, που απλά φαίνεται να είναι μία καλή μέρα για συζήτηση. Έχετε χρόνο, διάθεση, και ηρεμία στο σπίτι... Μιλήστε του όλοι μαζί ή χώρια. Αλλά ο καθένας από τη μεριά του. Οι γονείς ως γονείς και συ ως αδελφή (όχι ως μαμά). Μιλήστε του για το τι αισθάνεστε εσείς για εκείνον και τις δυσκολίες του. Κάντε τον να νιώσει ...ανακούφιση που ξέρει την αλήθεια. Πρέπει να είστε έτοιμοι να απαντήσετε στο ερώτημα "γιατί δεν μου το είχατε πει νωρίτερα;"... Με εκτίμηση, 'Αγγελος Γ. Κουτουμάνος Εκδότης NOESI.gr Και μη γράφετε πολλά από δω και κει, και μη συζητάτε πολύ για εκείνον σε άλλους, αυτήν την περίοδο. Τουλάχιστο μέχρι να μιλήσετε μαζί του και να δείτε πώς θα το πάρει.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

ΤΕΕ μεν, 10 ετών δε;

Υποβλήθηκε από Άγγελος Κουτουμάνος Τετ, 28/03/2007 - 22:01

Αυτό που με ξαφνιάζει είναι που αναφέρεις ότι κατά τη δική σου εκτίμηση, ο αδελφός σου έχει πνευματική ηλικία 10 ετών. Αλλά φοιτά σε ΤΕΕ...! Κάποιος υπερ- ή υπό- εκτιμά τις δυνάμεις του. Και ο αδελφός σου ίσως αισθάνεται ότι κάποιος τον έχει ρίξει στα βαθιά (βλ. ΤΕΕ) ή ότι τον θεωρεί μικρό παιδάκι (βλ. πνευματική ηλικία 10 ετών). Μία ή άλλη αυτό δεν μπορεί να έχει θετική επίδραση σε έναν έφηβο που, εκτός των άλλων παρελκόμενων της εφηβίας, δυσκολεύεται με τα συναισθήματά του και την επικοινωνία (λόγω της διαταραχής). Με εκτίμηση, 'Αγγελος Γ. Κουτουμάνος

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Γεια σας και πάλι

Υποβλήθηκε από rinella Κυρ, 10/06/2007 - 23:49

Καλησπέρα, Μετά από πολύ καιρό ξαναέρχομαι. Ένας λόγος που έλειπα είναι ότι ένιωσα πως μάλλον ξανοίγομαι πολύ παρ' ότι το πρόβλημα δεν έχει ακόμα συζητηθεί με τον αδερφό μου ανοιχτά. Τα καλά νέα είναι ότι τέλειωσε την πρώτη λυκείου ενώ τα κακά ότι ακόμα δεν έχουμε συζητήσει μαζί του αλλά έχουμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά μας χωρίς την πίεση του σχολείου. Να 'στε όλοι καλά!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Δυνατότητες;

Υποβλήθηκε από Ιγνάτιος Καφαντάρης Τετ, 20/06/2007 - 02:04

Αγαπητή "Rinella" Αναρωτήθηκα, όπως και ο Αgkou, για τις πραγματικές δυνατότητες του αδελφού σου. Ποιες είναι τέλος πάντων; Μπορεί να κάνει κάτι για τα μαθήματα του ΕΠΑΛ; Μπορεί να κάνει κάτι για το χαβαλέ; Τι ισχύει απ' όλα αυτά, και πόσο; Και τι δεν ισχύει;... Βλέπεις, από αυτές τις απαντήσεις εξα ρτάται η στοχοθεσία που θα έβαζε κανείς για το επόμενο βήμα αυτού του αγοριού, και για τους τρόπους να επιτευχθεί ο κάθε στόχος. Υποτίθεται επίσης ότι όταν μαζεύονται 2-3 άτομα με το σύνδρομο, δεν κάνουν και πολλά πράγματα πραγματικά ΜΑΖΙ. Τους διευκολύνει κανείς εκείνες τις ώρες μετά λόγου γνώσεως; Γιατί είναι πραγματικά καλή ευκαιρία να πάρουν βοήθεια στην κοινωνική/επικοινωνιακή τους εξέλιξη! Μπορώ να υποθέσω ότι, αν και ο αδελφός σου έχει πρόγραμμα και μια πολύ βοηθητική οικογένεια, όλο και κάτι σπουδαίο μπορεί να λείπει από τη σύσταση αυτού του προγράμματος. Έχω αυτή την αίσθηση. Δεν είναι, απ' ό,τι λες, ένα παιδί με Άσπεργκερ που διαφεύγει της προσοχής σου. Έχει έντονες συμπεριφορές, ιδίως παλαιότερα. Τέτοια άτομα θέλουν πολυσύνθετη δουλειά. Και ίσως οι γονείς σας να το ψάχνουν πια κάπως λιγότερο, μετά από τόσα χρόνια αγώνα. Μήπως όμως πρέπει να μπει κάτω ένας χάρτης των αδυναμιών του, να ιεραρχηθούν αυτές εξελικτικά, και να αποφασιστεί τι θα γίνει με αυτές, με τη σειρά; Αυτό μου φαίνεται λογικότερο απ' όλα, οπότε θα έρθει πιο κοντά και η πνευματική εξέλιξη που τόσο επιθυμείς γι' αυτόν. Δεν χρειάζονται συνταγές εδώ, χρειάζεται πολλή ανάλυση και σοβαρές ιδέες για τη συνέχιση της εξέλιξής του. Πάντα όμως μετά από την ανάλυση, γιατί αυτή αξιολογεί και ιεραρχεί τις ανάγκες και τις προτεραιότητες σωστά. Ιγνάτιος Καφαντάρης-Ζεϊμπέγλου Ψυχίατρος παιδιών και εφήβων Επιστημονικός συνεργάτης NOESI.gr

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Προς τη Ρινέλλα

Υποβλήθηκε από νοτα Πέμ, 07/08/2008 - 21:48

ΠΡΟΣ ΤΗ ΡΙΝΕΛΛΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΦΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝ ΑΥΝΑΙ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΣ.ΣΠΟΥΔΑΖΕΙ ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΕ ΣΑ ΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ .ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΥΤΟ .ΕΓΩ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑ .ΕΣΥ ΜΕ ΤΗ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ. ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΚΟΛΛΗΤΟΙ. ΜΗΜΠΩΣ ΤΟΝ ΖΗΛΕΥΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

νόηση, ετών 18:)